Dinsdag 11 januari 2022/Carry

Een prachtige zonsopkomst vanmorgen in dit mooie ruige stukje natuur, boven op de klif met uitzicht op Lagos. We hebben heerlijk rustig geslapen, alleen in de verte blafte even een hond en Geer blijkt kerkklokken te hebben gehoord. Geen idee uit welke richting dat kwam of misschien heeft hij het gewoon maar gedroomd.
De eerste huishoudelijk klus iedere morgen is het zand uit het busje vegen, maar dat is dweilen met de kraan open. Een stap naar buiten én daarna weer naar binnen brengt evenveel zand mee als eruit gaat. En dat 20 keer per dag of nog wat vaker. Baloe is natuurlijk de grootste veroorzaker hier van.

Van Loes hebben we de tip gekregen om een paar honderd meter verderop, tussen de huizen van de rijkelui, een wandelpaadje te volgen van waaruit je een prachtig uitzicht hebt op het dorpje Luz, waar ik 50 jaar geleden met pap en mam op vakantie ben geweest. En aan de andere kant op de Rocha Negra, de klif die miljoenen jaren geleden is ontstaan door een vulkaanuitbarsting waardoor de rots nu de zwarte kleur heeft.
Kijken we onze ogen al uit op de klif, dan verbazen we ons nog meer over de twee huizen waartussen het pad loopt . Het een nog groter en pompeuzer dan de ander die niet alleen vele hectares grond heeft maar ook nog eens een eigen helicopter landingsplaats. Jammer dat het meeste aan het zicht onttrokken wordt, maar een foto van boven af via Google Maps zegt genoeg.
Op de route liggen ook nog een paar caches, dus onze vroege morgenwandeling begint al goed. Nog maar weer eens een bewijs dat je via geocachen op de mooiste plekjes komt.

Na deze korte wandeling rijden we het kleine stukje naar Ponta da Piedade. Het voetpad over de kliffen leidt naar een van de mooiste en meest gefotografeerde goudkleurige rotsen die tot wel 20 meter hoog uit de turquoise zee torenen. Om tot beneden te komen is een wandelpad met 200 treden uit de rotsen gehakt. De zee beukt hier tegen de rotsen aan en tussen de grot spleten spat het water tientallen meters hoog . We hebben het plekje voor ons alleen, geen toerist op de foto dus (Andrea :)) Die komen er pas als we de 200 treden ook weer omhoog moeten klimmen. De zon schijnt inmiddels alweer volop, de vesten kunnen uit.
Voor de rots die de naam Piedade (voet) draagt maken we nog even een foto met onze schoen uit. Een bewijs voor de eigenaar van de cache die hier ligt, dat we er geweest zijn. ( de schoen uit was een pré hiervoor )

Het kuststadje Lagos, dat van hieruit 7 minuten rijden ligt, is de volgende bestemming. De voormalige hoofdstad van de Algarve is niet zo toeristisch als de meeste andere steden langs de kust. Het heeft een meer gezapige sfeer, niet te druk en voor veel pensionadas dé stad om in de buurt hun laatste jaren door te brengen na een werkzaam leven.
Terwijl we door het oude centrum slenteren hoor ik opeens een paar mensen roepen :“ da ist Baloe wieder” . Het zijn de mensen die we een uur eerder tegenkwamen toen wij de 200 trappen opklauterden en zij nog naar beneden moesten. Tja, zo klein is Lagos en omgeving...
Als Geer nog even terugloopt naar de camper om mondkapjes te halen word ik opeens in het Engels aangesproken door een volop getatoeeerde zwerver met zijn loslopende hond. Baloe is natuurlijk het onderwerp. Hovawart, daar heeft hij nog nooit van gehoord. Als ik zeg dat het een Duits ras is vraagt hij of ik ook Duits ben. Ik antwoord dat ik Nederlandse ben en hij begint meteen in het Nederlands te ratelen oftewel te bedelen. Maar na mijn afwijzend antwoord wenst hij me dat ik vandaag niet in de problemen kom. Ik kan er niet wakker van liggen. Toen hij zei dat hij geen geld had, had ik eigenlijk moeten zeggen dat hij het geld dat de tatoeages kosten beter had kunnen besteden aan iets anders. Maar dat is achteraf.

Na een paar uur slenteren door het stadje rijden we naar Praia de Luz. We vinden nog net een plekje op 50 meter afstand van het strand. Geer sleept de stoeltjes ernaartoe en ik ga op zoek naar het appartement waar ik 50 jaar geleden met pap en mam heb gelogeerd. En ze staan er zowaar nog steeds, alleen zijn ze nu in eigendom van particulieren. Mooie herinneringen aan de tijden dat ik met pap en mam vele vliegreizen maakte, waarvan deze er één was.
De rest van de middag brengen we luierend én in korte broek en t-shirt door op het strand. Ik probeer Geer nog even zover te krijgen dat hij zijn uitgestelde Nieuwjaarsduik maakt, maar die zit heerlijk in zijn stoel met een gezicht van : Mij krijgen ze hier met geen tien paarden meer weg.

Om een overnachtingsplekje te vinden moet hij helaas toch nog even zijn strandstoel verruilen voor de bestuurdersstoel . Net buiten Praia de Luz, ook weer boven op de rotsen op een onverharde doodlopende weg, vinden we een prachtige plek met een spectaculair uitzicht op de zee beneden ons en de kliffen in de verte.

Route: Lagos- Praia de Luz
Gereden kilometers: 22
Coördinaten slaapplek: N 037°05,015’ W 008°44,403’

Geschreven door Geer.en.Car.on.tour