Zondag 9 juni 2019 door Carry

Geen paard te zien, laat staan een motor op deze vroege zonnige zondagmorgen. De renbaan ligt er verlaten bij. Als we rond tien uur vertrekken liggen er wel al een paar mensen op de weides rond het naastgelegen zwemparadijs. Een heerlijk idee om daar even in te duiken maar helaas, gebrek aan tijd noopt ons om kilometers te maken.

Maar hoe zonnig het ook is, deze morgen hangt er bij ons vertrek een grauwe sluier. Van ongeloof en verdriet, van het niet kunnen bevatten en van begrip en bewondering voor keuzes.
Gisteravond bereikte ons het bericht dat de 32 jarige zoon van mijn vriendin Geertje, plotseling aan een hartstilstand is overleden. Het is zo verschrikkelijk moeilijk om dat te bevatten. Hij woonde tegenover mij en ik zag hem dus ook iedere dag met zijn twee honden wandelen. 15 Jaar geleden leerde ik hem kennen toen hij op een gegeven moment bij mij voor de deur stond en vroeg of ik schildpadjes verkocht. Hij wilde die aan zijn moeder cadeau doen voor haar verjaardag. Iets later maakte ik ook kennis met haar en zijn we vriendinnen geworden. Inmiddels woont ze al 6 jaar tegenover mij en hebben we al veel lief en leed gedeeld. Woorden schieten natuurlijk op dit moment te kort, maar zodra we thuis zijn zal ik er zeker voor haar zijn...

En of dat niet genoeg is lees ik vanmorgen op Facebook de afscheidsbrief van Loek, mijn vriendin en de moeder van Katinka, met wie ik al bijna 50 jaar bevriend ben. Dit komt niet geheel onverwacht omdat ze al twee jaar tegen die vreselijke ziekte vecht. Loek, die bij duizenden mensen in Nederland bekend staat als Mona ‘Lieve Mona’, uit de Story. De rubriek waarin mensen hun problemen kwijt konden. Meer dan 25 jaar heeft ze via deze weg geprobeerd om raad te geven en steun te bieden. Meer dan 300.000 brieven persoonlijk beantwoord. Toen ik 12 jaar was leerde ik haar kennen omdat zij en haar man een manège-bedrijf runden in de Kakert waar ik als kind dag en nacht te vinden was. Waar ik, terwijl zij op vakantie gingen, op huis en haard én manège moest passen, samen met mijn toenmalige man. Waar ik menig avondje in huis doorbracht, terwijl zij driftig aan het werk was om een van haar vele boeken te schrijven. Van wie ik kikkerbilletjes leerde eten en worteltaart. Die mij op haar eigen paard Gipsy Queen, liet rijden, terwijl er niemand anders op mocht. Die mij aanmoedigde om toch dat andere moeilijke paard te rijden want “ Je kúnt het, Car”.

Maar voor mij bovenal iemand waar ook ik altijd bij terecht kon, zelfs in het laatste jaar van haar ziekte.
Nu het de laatste dagen zo drastisch achteruit gaat kiest ze voor een waardig afscheid, net zoals mijn vader dat 2 jaar geleden ook heeft gedaan.
Loek, veel respect. Het ga je goed xxx

Geertje en Yvette, heel veel sterkte met het verlies van jullie zoon en broer Bas x
Loek, Katinka, Sjaak, Tom en Rick, ook jullie wensen wij heel veel sterkte in de komende dagen x

Route: Cesena-Bologna-Verona-Bolzano-Brennero-Matrei-Patsch
Gereden kilometers: 485
Coördinaten slaapplek: N 047° 12. 078’ O 011° 24. 902’

Geschreven door Geer.en.Car.on.tour