Vrijdag 20 mei 2022 |Gerard

Bij het zwembad van Sopron hebben we weer digitaal contact met de buitenwereld dus dat is onze eerste stop. Hoe anders was dat vroeger toen het enige contact met het thuisfront een openbare telefooncel was. Met een handvol muntjes in een paar snelle zinnen uitleggen waar we zaten en wat het weer was. En als je pech had en dove opa kwam aan de lijn, dan kon je alles ook nog eens een keer herhalen ook. De veelal slechte verbinding probeerde je dan te compenseren door harder te schreeuwen. Vaak tot hilariteit bij het rijtje wachtenden voor de deur van de telefooncel die de “small talk” met het thuisfront letterlijk konden volgen. Sowieso kon je de deur beter open houden. Het kleine hokje meurde sterk naar de voorgangers. Goedkope zonnebrand vermengd met oksellucht en sigarettenrook. Want bellen deed je bij voorkeur met een sigaret in je waffel.

Binnen no-time hebben we nu dankzei zij 4G een heel verhaal mét foto’s wereldkundig gemaakt. En of ik terugverlang naar die good old times? No way. Al mag ik graag dit soort herinneringen ophalen in de tijd dat ik met mijn eerste camperbus, een zelf omgebouwde tweedehands Mercedes 508d met vrouw en kinderen door Europa en Marokko trok. Geen navigatie, slechts wegenkaarten en in elk land weer andere valuta.

Genoeg over vroeger geleuterd opa. Het wordt weer tijd om Hongarije verder door te trekken. Voor de snelwegen is hier een tolvignet noodzakelijk, dat te verkrijgen is bij de tankstations. Voor 10 dagen hebben de een “D2” nodig dat € 28,15 kost. Maar we vragen ons af of we dat wel nodig hebben. We houden allebei niet van autosnelwegen omdat een land verkennen via de binnenwegen, dorpjes en stadjes vele malen leuker is. Dat het minder snel is nemen we op de koop toe. De staat van de wegen is nog een ander ding want hier hebben we in Hongarije nog geen ervaring mee.
Bij het tankstation laten we het vignet echter voor wat het is en gooien alleen onze tank vol met diesel voor maar € 1,25 de liter.
En binnen no time komen we erachter dat die binnenwegen prima te berijden zijn. Redelijk tot goed voor Nederlandse begrippen. Goed tot zeer goed voor Belgische begrippen.

Op onze route ligt het Ballatonmeer en uiteraard moeten we dat natuurlijk wel even aandoen. Tenslotte noemt bijna 95% van de vakantiegangers dit meer als bestemming als ze naar Hongarije gaan.
Voor ons is dit gigantische binnenmeer met een oppervlakte van ongeveer 592 km2, 77 km lang en 14 km breed slechts een kort bezoekje waard. De toeristische meuk eromheen is aan ons niet zo besteed. Wel de omgeving. De enorme lavendelvelden afgewisseld door rode en paarse klaprozen zijn prachtig al hebben we daar geen foto’s van om dat te “bewijzen”.
Een kort bezoek aan het schiereiland Tihany, we bekijken nog even de Abdij die helaas in de steigers staat en dan kiezen we ervoor om verder zuidwaarts te rijden richting de grens met Servië. Als de navigatie “rij de veerboot op” roept, klinkt een verschrikte kreet naast me : “Nee hé!”
Op mij verbaasd blik en antwoord: ”waarom dan niet ? ” komt geen goed argument dus doen we het toch. De tocht met de Ferry bespaart een hele omweg rond deze plas water waar we verder toch geen bestemming meer hadden. En nu kunnen we ook nog zeggen dat op het Balatonmeer gevaren hebben. Klinkt best sjiek eigenlijk. Wel maar anderhalve km, dus we zijn zo weer aan wal. Car vindt het inmiddels ook een prima en heeft geen idee meer waarom deze kreet over haar lippen kwam. Meestal is dat bij vrouwen een “gevoel” dat plotseling opkomt en dat voor mannen onbegrijpelijk is en achteraf voor vrouwen vaak ook.

Het wordt een mooie rit door een afwisselende heuvelachtige en groene omgeving. Kennelijk liggen de ruige poesta’s verder oostwaarts. Tegen de avond menen we een prachtig “plekje voor de nacht” gevonden te hebben. Een mooi afgelegen meertje geflankeerd met talloze vissershuisjes. Even lijkt het goed te gaan maar dan krijgt Baloe een klein mooi grijs poesje in de gaten die lief maar ook wat uitdagend naar hem zit te miauwen. De jachthouding wordt aangenomen en ondanks de vermanende woorden : “ je láát het Baloe” van Car heeft zijn jachtinstinct toch de overhand en spurt hij achter het beestje aan. De serene rust op en rond het water is meteen verstoord al was het maar door Car’s verbale tirade waarmee hij op zijn klote krijgt. Een paar minuten later verschijnt de beheerder van het geheel en krijgen we te horen dat de hond hier een probleem is. Hij moet aan de lijn, maar ook het overnachten blijkt een dingetje. Van hem mag het maar hij is bang dat hij nu problemen krijgt met de andere huisjes bezitters. We plaatsen hem verder niet voor een dilemma en vertrekken weer. Hij verontschuldigt zich meermaals voor zijn ongastvrijheid temeer omdat wij Nederlanders zoveel werk verschaffen in de tuinbouw aan zijn medelanders.
Een half uurtje later strijken we neer langs een ander meertje. Ook vissers, maar dit keer is het niet privé en vinden we een prachtig plekje aan het water. Een “privé” picknickhuisje maakt het nóg gezelliger en met het geluid van honderden krekels en tientallen kikkers gaan we de avond in.

Morgen waarschijnlijk de Servische grens over en daarna komt Noord Macedonië ook nog eens. Beiden geen EU-landen en dus “duur” met bellen en data. Als we geen openbare WiFi vinden zal mogelijk ons dagelijks verslag vertraging ondervinden. Maar na dit lange epistel van vandaag kan een pauze vermoedelijk geen kwaad.

Route: Sopron - Janos Házá - Tapolka - Balatonfüret - Tihany - Zamárdi - Ságvár - Zomba - Kakasd
Gereden kilometers: 286
Coördinaten slaapplek N 046°21.432’ E 018°37.115’

Geschreven door Geer.en.Car.on.tour