Maandag 31 augustus 2021 | Carry

Een dikke wolk hangt laag over de fjord als we wakker worden. Het is fris buiten en de eerste keer dat we een jasje aan moeten.
Vandaag willen we toch écht naar Flåmm, het is in een rechte lijn maar ongeveer 50 kilometer, maar met al die slingerende wegen en tunnels is het volgens de Navi toch nog 2 uur rijden. Geer kruipt achter het stuur, ik ruim nog even wat op en vanuit mijn ooghoek zie ik Baloe op de bijrijdersstoel klimmen. Wie doet mij wat, lijkt hij te zeggen. En met de volledige steun van Geer: “ Blijf maar lekker zitten hoor, die kleine kruipt wel in jouw mand onder de tafel. Wij mannen redden het hier voorin prima samen.” Maar dat gaat toch écht niet gebeuren en met nog net geen grom (van Baloe dan) trek ik hem van mijn stoel af. Je moet wél je plaats weten hier in de bus, hè!

De soms wel 11 kilometer lange tunnels zijn een bezienswaardigheid op zich met blauw verlichte rotondes met afslagen naar diverse steden en om de wellicht wat slaperig wordende chauffeur wakker te houden zijn sommige lange stukken paars verlicht. Of misschien heeft het een andere reden, maar deze draai geef ik er aan want net in deze lange tunnel zit ik aan het stuur :)

Halverwege Flåmm nemen we de afslag naar de ‘Skjervsfossen’ , volgens de reisgids weer een mooie waterval van ruim 150 meter hoog. Maar we zijn verwend, want het beetje water dat hier naar beneden valt kan ons niet meer écht bekoren. Het is dat er nog een labcache ligt en we hiervoor niet weer hoeven te klauteren en te klimmen. Maar boven de waterval bij de parkeerplaats ligt wel iets bijzonders, namelijk een toilet en niet zomaar een. Hij kan zo uit een van de mooiste hotels komen: hoge houten muren, een gedeeltelijk glazen bodem en raam met uitzicht op de bergen, omkleedtafel voor baby’s, fonteintje, gelzeep, alles uitgevoerd in roestvrij staal en een heel schone pot. “Hier ga ik voor mijn lol wel even een potje schijten, “ zegt Geer. Baloe loopt ook nog even mee naar binnen maar die deinst even terug voor de glazen vloer en glipt naar buiten. Waar hij dan wel weer vóór de deur blijft zitten wachten op Geer :)

Even na het middaguur komen we aan in Flåmm, een piepklein dorp aan het einde van de Aurlandsfjord, een zijarm van de Sognefjord die met zijn 204 kilometer de langste van de wereld is. Het dorp is verbonden met de Atlantische oceaan zodat er geregeld cruiseschepen aanleggen. Het is rustig in het dorp met zijn 500inwoners; er zijn maar een paar restaurants, een hotel, wat kiosken die excursies aanbieden en een klein treinstation dat maar een route kent: die van Flåm naar Myrdal en weer terug. Op deze route overbrugt hij 20 kilometers en een hoogteverschil van 867 meter en passeert talrijke watervallen en besneeuwde bergen. We hebben er nog even over gedacht om mee te gaan, maar voor de 100 euro die het kost kan Geer heel wat biertjes kopen :) En tenslotte zien we rijdend in ons busje net zoveel. Als we langs een van de souvenirsshops lopen krijgen we een déjà vu. Een paar jaar geleden liepen we in Ierland tegen een winkel aan die schapenvellen verkocht. En net als toen deinst Baloe ook nu weer luid en woest blaffend terug als hij de vellen ziet hangen. Geen brokje of lieve woordjes kunnen hem naar de dingen toe lokken. De eigenaar van de winkel komt naar buiten om te kijken waar dat lawaai vandaan komt en begrijpt niet dat zo’n grote hond zo bang kan zijn voor die vellen. En net als ik hem er even toe heb kunnen zetten om toch te gaan kijken en zelfs voor de foto te gaan zitten, hoort hij een geluidje en rent hij er als een speer weer woest blaffend vandoor. Onze held, bang voor wat schapenvellen....

Op zoek naar een plekje voor de nacht rijden we al slingerend hoog de bergen in. De weg wordt steeds smaller; gelukkig is er niet veel verkeer en heeft Geer inmiddels het stuur weer overgenomen zodat ik het uitzicht kan bewonderen en me soms even kan afsluiten voor de steile afgronden:)
Onderweg komen we langs de Stegastein, een 4 meter brede en 30 meter lange houten steiger die 650 meter boven de Aurlandsfjord uitsteekt. Vanaf dit punt heb je een panoramisch uitzicht op Aurlandsvangen dat in de diepte ligt, de omringende bergen en de blauwe fjord. En dan voel je je even erg nietig. Ook hier is het gelukkig niet druk en kunnen we genieten en foto’s maken zonder dat er drommen toeristen op staan!
Een paar kilometer verder vinden we op 1016 m hoogte een prachtige plek voor de nacht.
Niets anders dan bergen om ons heen, in de verte sneeuw op de toppen en verder stilte. Totdat een tiental blèrende schapen die stilte komen verstoren en dan is er opeens tóch een held in de buurt die zijn busje en baasjes wilt beschermen: onze eigen Baloe. Hij neemt een sprintje en stuurt ze terug de heuvel op, waar ze een beetje beteuterd blijven staan kijken. En Baloe? Die blijft stoïcijns staan kijken met even een blik naar ons van : Dat heb ik hem toch maar even geflikt....

Route: Ringo - Brimnes - Voss - Flåmm - Aurlangsvanger
Gereden : 133 km
Slaapplaats N60°55,481’ E7°16,271’

Geschreven door Geer.en.Car.on.tour