Woensdag 1 september 2021| Gerard


08:00 uur. De politie arriveert en loopt meteen naar een tentje dat ongeveer 50 meter onder ons in het veld staat. Ze zijn lang bezig en als ze weer in ons zicht komen sjouwen ze de ingeklapte tent naar boven en ook wat kookgerei en ander spul. Van de kampeerders echter geen spoor. Achtergelaten tent of toch macabere vondst? We wachten niet af of er ook nog een lijkwagen arriveert maar trekken onbekommerd verder de hoogte in. We zitten hier al boven de boomgrens en door een prachtig ruig rotsachtig landschap komen we op het hoogste punt: 1310 meter. Hier houden we van. Ruig, desolaat, nagenoeg geen verkeer en niet onbelangrijk : schone lucht. Uiteraard moeten we ook nog even de sneeuw in, maar dat is dan meer een fotomomentje. De kleurrijke vegetatie tussen de rotsen trekt ons toch meer dan de koude ietwat grauwe sneeuw.

Op sommige plaatsen zien we mensen driftig in de weer om laag bij de grond iets te zoeken. Nieuwsgierig als we zijn gaan we even vragen en dan blijkt dat hier velden vol met blauwe bessen staan. Niet zoals wij gewend zijn aan hoge struiken, maar laag bij de grond en qua formaat een stuk kleiner dan die bij ons in de supermarkt zijn. Een doosje is snel gepakt en ook wij gaan op bessenjacht. De informanten die ons de tip geven zijn Nederlanders en de vrouw praat ondertussen honderduit over van alles en nog wat. Ze zijn ook al twee maanden met een camperbusje onderweg en via Polen, Finland en Zweden hier beland. De man zegt nagenoeg niets en plukt onverstoorbaar verder. Mogelijk is hij blij dat hij even de woordenbrij van zijn echtgenote aan zich voorbij kan laten gaan. Ik volg zijn voorbeeld en ook aan mij gaat de informatie-uitwisseling tussen de dames grotendeels voorbij.
Een pad leidt ons dan ook nog naar een onderaardse grot. Hier ligt een grote opgezette beer op een berg afval te slapen. Het blijkt een kunstwerk te zijn van ene Mark Dion die hier zijn visie op iets gestalte geeft. Ondanks de verklarende tekst bij deze kunst gaat de diepere betekenis aan me voorbij. Maar dat schijnt bij kunst wel vaker het geval te zijn.

We staan meer stil dan we rijden, maken (te)veel foto’s en filmpjes maar bovenal genieten we. En dan speelt tijd geen rol.
Het weer is alwéér fantastisch. Volop zon en in de dalen gaan we over de 20° heen.
Al dalende rijden we door een gigantische tunnel van 6,5 km die eindigt bij de Laerdalsfjord. Hier moeten we dan meteen de boot op die ons in 12 minuten overvaart , waarna we onmiddellijk weer een nieuwe tunnel inrijden.

In een van die dalen stoppen we nog even bij een pittoresk kerkje, de “Kaupanger Stavkyrke” bestaat geheel uit hout, zelfs het dak. De middeleeuwse constructie is opgebouwd rond grote houten pilaren. We hebben mazzel dat de deur van het slot gaat en dat we (gratis) naar binnen kunnen. Normaal schijnt voor een bezoek 75 NOK te worden gevraagd.

Car doet nog even inkopen bij de Rema 1000 en dan gaan we weer de hoogte in. Gletsjers staan op ons lijstje en die zijn te vinden in het Jostedalsbreen Nasjonalpark. De eerste die we aandoen is Bøyabreen.. Een indrukwekkende massa ijs die uitmondt in een diepblauw meertje. Een heerlijk plekje en we besluiten dan ook snel dat we hier ook ons slaapplekje inrichten.
Ik laat de drone nog een poging doen om de ijsmassa te beklimmen maar krijg boven de 200 meter al de waarschuwing dat de wind hier te sterk is en dat ik lager moet wil ik mijn drone (die tegen de wind in terug moet vliegen) nog in handen krijgen. Ik volg braaf de aanwijzingen op mijn beeldscherm en krijg hem weer veilig aan de grond. Echter zonder de spectaculaire beelden die ik in gedachte had.
Nu mis ik mijn andere drone de DJI Phantom 4 die een stuk krachtiger is. (Dus Stijn, je komt hem weer aan het inleveren ;))

Met zicht op de gletsjer zien we het langzaam donker worden. De vismaaltijd met als toetje ijs (heel toepasselijk) wordt binnen verorberd. Als de zon achter de bergkammen zakt koelt het op deze hoogte snel af. Maar door de voorruit kunnen we nog lang nagenieten van dit mooie stukje natuur.

Route: Aurlandsvangen-Laerdal-Mannheller-Kaupanger-Bøyane
Gereden kilometers: 109
Coördinaten slaapplek: N 061°29,004’ O 006°45,110’

Geschreven door Geer.en.Car.on.tour