Zaterdag 8 januari 2022| Carry

Langzaam zijn de dagen aan het lengen. Om kwart voor 8 is het al licht, dus tijd om op te staan. Heerlijk dat we allebei geen langslapers zijn en altijd ten volle van de dag willen genieten. De avonden vallen in deze tijd van het jaar natuurlijk ook al vroeg, om half zes is het al donker.
We hebben vannacht als enige op deze plek gestaan, de weg naar het kasteel loopt dood, dus ook geen last gehad van voorbij rijdend verkeer.
Het is net 9 uur als we het nog slapende middeleeuwse dorp inlopen. Op een van de hoogste punten van het gebergte Serra de Ossa ligt het kasteel dat dateert uit de 12 de eeuw. Met zijn vier ronde geschutstorens op de hoeken is het een imponerende verschijning. De zon schijnt al volop en zet de steegjes in een mooi ochtendlicht. Er is geen mens te zien, er lopen wat kakelende kippen rond en een klein hondje probeert ons met zijn geblaf en gegrom uit zijn buurt te houden. Baloe negeert hem straal, alleen de kat die opeens vanachter een struik te voorschijn komt is voor hem een teken om even een sprintje te trekken.
Het dorpje staat nog steeds in het teken van kerst, overal staan figuren gemaakt van papier-maché. Maar dat zijn dan ook de enige figuren die we zien. We hebben nog even de hoop dat we tenminste één levende ziel zullen zien die de poorten van het kasteel openmaakt, volgens de info bij de toegangsdeur om 10 uur, maar zelfs dat gebeurt niet. Er is wel een terrasje, maar ook dat blijft leeg.
Om kwart over 10 zitten we al aan de koffie, op ons eigen terras bij het busje.

Op weg naar het zuiden rijden we Evora binnen. Volgens de reisgids en een paar tips van onze volgers, een prachtige stad die als een boek is over Portugese kunstgeschiedenis. De stad staat op de Unesco Werelderfgoedlijst. En dat is niet voor niets. We hebben allebei geen verstand van kunst,, maar ook met onze leken-ogen zien we de pracht en praal.
De stad straalt rust en gezelligheid uit en heeft een ontspannen sfeer. De terrasjes zitten al bomvol, de zon schijnt volop. Via een labcache verkennen we het historisch centrum en kunnen een bezoek aan de kathedraal natuurlijk niet overslaan. Gelegen op het hoogste punt van de stad is het een van het oudste en belangrijkste monumenten en de grootste van heel Portugal. Via een flink aantal tredes in de smalle wenteltrap klauteren we tot boven op het dak vanwaaruit we een prachtig uitzicht hebben op de beneden liggende stad.

De souvenirwinkels in de smalle straatjes doen goede zaken. Overal is wel meuk van kurk te vinden en hoewel ik me had voorgenomen om deze reis géén tas te kopen kan ik het toch niet laten om ‘gewoon even binnen te gaan kijken’. Na zoveel jaar kent Geer me wel en weet dat ik niet zonder iets naar buiten kom en hij wandelt gezellig mee naar binnen. De keus is groot genoeg, maar na veel wikken en wegen scoor ik dan toch mijn tas van kurk. Een cadeautje van mijn lief:)

Onze magen beginnen inmiddels flink te knorren; het is half 1 als we een terrasje vinden dat flink bezet is, dus zal het eten er wel goed zijn. Bestellen gaat snel, maar na een uur zitten we nóg steeds te wachten op een eenvoudige maaltijd. Ik zit dan al op hete kolen, Baloe is achtergebleven in het busje, die moet tenslotte het ‘fort’ bewaken.
En als dan eindelijk het eten wordt gebracht zijn we daar dan ook in 10 minuten mee klaar.
Naast het restaurant ligt de Capela dos Ossos, de kleine binnenkapel ligt naast de ingang van de kerk van St. Franciscus. De kapel dankt zijn naam aan het feit dat de binnenmuren en plafonds bedekt zijn met menselijke schedels en botten. Doordat de 42 begraafplaatsen in de regio teveel ruimte innamen bedachten de monniken een creatieve maar lugubere oplossing voor dit probleem. Ze besloten de doden op te graven en de restanten te gebruiken om hun kapellen mee te decoreren.
Het is een wat vreemd gezicht, om te zien hoe die mooie kapel ‘versierd’ is met al die schedels en botten. Wij vonden de Catacomben van Palermo, waar een verzameling van honderden gemummificeerde lijken aan de muren hangen, toch een stuk indrukwekkender. De entreeprijs van 5 euro omzeilen we, in ieder geval IK, door me uit te geven als senior, die hoeven namelijk maar 3,50 euro te betalen. En dan is 7 euro nog teveel voor het bezoeken van deze kleine kapel.

En dan moeten we toch écht terug naar het busje, waar Baloe zijn plek heeft ingenomen op de bestuurdersstoel. Of hij boeven heeft verjaagd komen we jammer genoeg natuurlijk nooit te weten. Hij is in ieder geval blij om ons weer te zien en wij hem .

Nog een uurtje rijden richting het zuiden, nu écht op weg naar de Algarve, onze eindbestemming. Een plekje voor de nacht vinden we aan het kunstmatig aangelegde meer van de stad Beja. De zon schijnt nog volop, de stoeltjes kunnen nog even naar buiten, kopje koffie met wat lekkers erbij en nagenieten van een prachtige dag...

Route: Evoramonte - Evora- Beja
Gereden kilometers: 112
Coördinaten slaapplek: N 038°01,333’ W 007°52,496’

Geschreven door Geer.en.Car.on.tour