Maandag 27 december 2021/ Carry

Ook vanmorgen klettert de regen weer op het dak, altijd wel een gezellig geluidje, maar daardoor moet Baloe het doen met een wel heel klein rondje. Poot omhoog en weer naar binnen. De extra bonus van de gisteravond gevonden labcache laten we dus ook maar liggen. We vullen nog even de tank in het stadje en stellen de Garmin nu in op Tolwegen toestaan. Dat scheelt ruim twee uur in reistijd naar de Spaanse grens, de tol die we moeten betalen nemen we dus maar op de koop toe.
Geer heeft de laatste twee dagen het rijden voor zijn rekening genomen en omdat ik wel weer eens ‘wil’, ruilen we na een uur van plaats. Stom dat ik niet even vantevoren op de route heb gekeken, maar ik zit nauwelijks achter het stuur of we rijden de drukte van Bordeaux in. De snelweg loopt hier midden door de stad en met de rust op de wegen van de afgelopen dagen is het nu gedaan.
Dus zodra het even kan sta ik mijn plekje graag weer aan Geer af.
Als ik tijdens het rijden even kijk naar het plekje waar Baloe altijd ligt, slaat me de schrik om het hart: Hij is er niet en ligt ook niet in het gangpad. Onze grootste angst is altijd dat we hem na een korte stop vergeten binnen te laten, hij is zo makkelijk dat we vaak niet merken dat hij erbij is.
Maar nu is hij tijdens het rijden pontificaal op ons bed gaan liggen en hij heeft een blik in zijn ogen van “ krijg mij er maar eens van af”. Mopperend probeer ik hem aan zijn halsband van het bed af te trekken, ik krijg een grauw en snauw en hij ‘bijt’ mij zowaar in mijn hand. Maar dan laat hij zich toch er vanaf glijden en duikt op zijn kussen onder de tafel.

Zonder problemen rijden we een paar uur later de Spaanse grens over, aan de overkant bij de Fransen, wordt er wel flink gecontroleerd. Dat weten we dan weer voor de terugweg. Meteen na de grens rijden we het toeristische Hondaribbia in dat aan het mooie strand ligt. Bij de haven proberen we een plekje voor de nacht te vinden, maar overal staan verbodsborden.
Over een smalle kronkelweg stuurt Geer het busje naar de hoog gelegen vuurtoren, ik zit er met dichtgeknepen billen naast. Ik vergeet voor het gemak dat ik die route heb uitgekozen, wat Geer me natuurlijk nog even fijntjes onder de neus wrijft. Maar het uitzicht over de baai en het stadje is prachtig en laat er nu ook nog een cache liggen. Het pad er naartoe is meer dan glibberig en steil dus om het ding te zoeken laat ik aan Geer over. Na een kwartiertje klauteren roept hij enthousiast dat hij hem heeft gevonden. Als hij even later glunderend naast me staat is mijn antwoord alleen maar dat hij voortaan de autosleutels en zijn beurs bij mij moet achterlaten.....
Om te overnachten moeten we een ander plekje opzoeken, het is hier bij de hooggelegen vuurtoren te scheef om te parkeren, zelfs met de oprijblokken onder de wielen.
Een paar kilometer zuidwaarts vinden we een prachtige plek naast een picknick area, uitzicht op de Hermitage of Guadalupe en lekker rustig.
Oh ja, en het weer is inmiddels beter geworden, 18 graden, dus de trui hebben we ingeruild voor een t-shirt.

Route: Périgueux- Bordeaux-Bayonne-Irun-Hondaribbia
Coördinaten slaapplek: N043°22,134’ W 001°49,228’
Gereden kilometers: 367

Geschreven door Geer.en.Car.on.tour