Woensdag 21 augustus 2019. Door: Baloe

Ik heb onrustig geslapen. Ondanks dat we gisteren een heel eind gereden hebben voelde het op een of andere manier als een soort thuis komen. Als we met het pontje de rivier oversteken wordt het gevoel alsmaar sterker. Ik ben hier eerder geweest en als we stoppen en ik naar buiten kan weet ik het zeker. De omgeving weet ik niet zeker... maar die lucht. We wandelen nog een stukje en dan zijn er zoveel plekjes met geurtjes, onmiskenbaar van Mamma !!!!
Ik ben weer in mijn oude vertrouwde nest. Als ik mijn neus wil volgen merk ik ineens dat het feestje niet doorgaat. Ik moet terug het busje in en die kleine en die lange gaan alleen die kant op. Niet begrijpend blijf ik achter maar krijg nog net mee dat de bazin van mijn moeder heeft gebeld dat “ze läufig ist“. ... míjn moeder dan he. Alsof ik dat nog niet wist. Daar heb ik geen telefoon voor nodig.
Ik had me echt op de ontmoeting met meine Mutti verheugd. Maar de manier waarop ik mogelijk mijn liefde voor haar had kenbaar gemaakt zou kennelijk iets teveel van het goede zijn geworden. Volgens hun begrippen dan. Maar ok, dan maar geen Motherfucker. Tenslotte heb ik een bruid die op mij wacht in Münster. Het is nog een verloving want het echte werk gaat volgend jaar in januari beginnen. Tot dan moet ik me beheersen. Voor mijn gevoel onbegrijpelijk, echt iets wat mensen verzonnen hebben. Ze hebben het dan over het behoud van raszuiverheid. Iets wat ik uit de mond van Duitsers altijd een tikkeltje verdacht heb gevonden. Ik heb het er eens over gehad met Bubble, je weet wel die Griekse schone die door “die twee” als pup is meegesmokkeld. Volgens haar is dat in Griekenland heel anders geregeld. Daar houdt men nog de vrije hondenliefde in ere en is de straat een walhalla voor mannen zoals ik. En ik heb begrepen dat we die kant uitgaan, dus als ik ook maar even de kans krijg..... sorry Debby, er blijft nog genoeg voor jou over.

Maar als die twee klaar zijn met ontbijten bij Frau Anja komt toch nog een verrassing. In de verte komt een piepjonge soortgenoot met hen meegelopen. “Kijk Baloetje, dat is nou je halfzusje”. De rest hóór ik niet eens want ze ruikt héérlijk. Voor de vorm speel ik even met haar maar dat plekje onder haar staart...... goddelijk. Frau Anja houdt vol dat het de geur van mijn mamma Gatia is maar ik denk er het mijne van. Maar ook dit feestje gaat niet door. Zedig worden we aangelijnd en alleen voor de foto’s mogen we nog even bij elkaar. Aan de lange tongen op de foto’s kun je zien dat we het erg warm hebben gekregen 😛.

Dan wordt er afscheid genomen. En als zij elkaar knuffelen lukt het me bijna om mijn halfzusje ook nog even te knuffelen maar ze hebben me door en ik wordt aan mijn nekvel de bus in gewerkt. De rest van de middag slaap ik, en droom ik van je weet wel.....
Als we we weer stoppen staan we op te punt “Meine Heimat” te verlaten en Oostenrijk binnen te rijden, maar die twee vinden het genoeg voor vandaag.

Mondfeld-Boxtal-Tauberbisschofsheim-Crailsheim-Ulm-Kempten-Moos am Alatsee
Gereden kilometers: 337
Coördinaten slaapplek: N 047° 34. 197’. O 010° 39. 323

Geschreven door Geer.en.Car.on.tour