Zaterdag 25 september 2021 |Carry

De wind deed vannacht het busje heen en weer schudden maar heeft onze nachtrust uiteindelijk toch niet verstoord. We zijn weer vroeg op, de zon schijnt al door het dakraam naar binnen. Het is nog geen half 10 als we al over de rotsen richting de vuurtoren wandelen. Smögen is ooit alleen een grote rots tussen de fjorden geweest, waar in de loop van de tijd een dorp op is gebouwd.

Er is hier veel werk van de wandelpaden gemaakt. Tegen de rotswanden aan de fjord zijn houten voetpaden gebouwd waar op dit vroege tijdstip al een aantal vissers hun maaltje bij elkaar proberen te vangen. Ik grijns even naar Geer als ik een paar flinke joekels op het vlonderpad zie liggen en krijg visioenen van wéér een paar vers gevangen visjes in de pan. Maar dit keer hou ik me in, de zalm die vanavond bij ons in de pan gaat komt weliswaar uit de supermarkt maar is net zo lekker.
Over smalle houten plankjes en trappen gaat het heuvelopwaarts waar het uitzicht vanaf het hoogste punt overweldigend is. De fjord aan alle kanten om ons heen en de terra/rose kleurige rotsen waarop zelfs nog flink wat heide groeit. Ik geniet, want terra/rose is écht mijn kleur. Hier en daar is zelfs een dammetje aangelegd waarachter kleine strandjes verborgen zijn en overal staan picknickbankjes. In deze tijd is er niemand te zien, maar zeker in de zomer moet het hier flink druk zijn.
Na anderhalf uur zijn we weer terug bij het busje en rijden we naar de andere kant van het eiland naar het Sandön Nationaal Park.
Sandön is een 1,5 kilometer lange bergrug die grotendeels de Sandöfjorden omsluit. Het bestaat uit graniet en andere gesteenten dat sterk is beïnvloed door activiteiten van het binnenijs waaronder rotssculpturen in de vorm van ronde kookplaten en gigantische potten met soms wel een diameter van 3 meter. Ook hier hebben de rotsen weer die typische terra/rose kleuren. Tussen de grote en kleine rotsblokken groeien nog flink wat plantensoorten en overal zijn ‘vennetjes’ waarin de waterlelies nog volop bloeien. Langs het goed begaanbare pad liggen ook nog de nodige caches dus voor ons dubbelop genieten. De niet-waaghalzen op dit mooie pad, keren aan het einde ervan weer dezelfde weg terug. Diegene die de caches van deze serie willen afmaken nemen het niet bestaande ‘pad’ aan de andere kant van de bergrug terug. En dat zijn er maar 2.... Ik klauter nog een aantal meters mee over de rotsblokken, maar dan geef ik er toch de brui aan en loopt Geer de laatste 600 meter verder alleen door. We geven elkaar de locatie door, voor het geval dat ik hem terug kan vinden wanneer hij weer eens op zijn kont gaat en dan slenter ik op mijn gemak over het normale pad terug naar het busje.
Daar raak ik aan de praat met een heel vriendelijk, wat ouder Zweeds stel die mij nog wat tips geven over de omgeving en me bij het afscheid hun wegenkaart in de handen duwen. En dat komt goed uit, want mijn kaarten en reisgids van Zweden zijn natuurlijk thuis blijven liggen.
Inmiddels is de zon zover gezakt dat ik mijn zonnebril, die ik al van vanmorgen vroeg op mijn neus heb, af kan doen. En dan kan ik niet geloven wat ik zie: alles waarvan ik dacht dat het die mooie, door mij geliefde terra/rose kleur heeft, is gewoon groen/geel. Ik heb de hele dag alles door een rose bril gezien:)

Als Geer weer gezond en zonder te zijn gevallen bij het busje terug komt, rijden we nog een stukje naar het zuiden richting Norra Grundsund. Een heel klein gehucht met een paar haventjes waar we weer een leuk plekje voor de nacht vinden. Een tip die ik heb gekregen van iemand die ik alleen maar ken via de ‘Albelli’ Facebook groep. Zij is hier al eens geweest met de camper om in de buurt te gaan kajakken en is ook een trouwe lezeres van onze verhalen. Dus Renate, bedankt voor de tip.
En dan gaat de zon ook hier onder, het licht geeft de omliggende kale rotsen een rose gloed, en daar geniet ik voor de volle 100% van.....:)

Route: Smögen-Stranderäng-Brodalen-Norra Grundsund
Gereden kilometers: 51
Coördinaten slaapplek: N 058°18,908’ O 011°24,682’

Geschreven door Geer.en.Car.on.tour