Door: Gerard

Als we gisterenavond in het donker over de baai zitten staren komt er een Hyundai 4x4 de helling afrollen richting ‘ons’ plekje. Parkeert op gepaste afstand en een jong meisje stapt uit om de omgeving even te verkennen. We kennen inmiddels de onderzoekende blikken van camperaars die een plekje zoeken. Hoewel er een Frans kenteken op de auto zit worden we in keurig Engels goedenavond gewenst en dan volgt er al snel een kennismakingspraatje. Ze blijkt in haar eentje met een als campertje ingerichte auto rond te trekken met als eindbestemming........ Nepal.
Uiteraard is onze nieuwsgierigheid gewekt en ook zij schuwt een praatje niet. Kan ik me voorstellen als je alleen reist.
Met een Mythos praat het nog makkelijker en er wordt een stoeltje aangeschoven.
De Française is pas 24 jaar jong, is al vanaf juni onderweg en wil in maart volgend jaar in Nepal aankomen. Verder heeft ze geen vast plan met uitzondering van het feit dat ze maandag in Athene moet zijn omdat de ouders van haar vriendin haar daar oppikken waarna ze samen een zeiltocht van ongeveer een week gaan maken. Het blijkt haar eerste tocht met een camper te zijn, die ze naar eigen ontwerp heeft ingericht samen met haar vader die haar erg steunt in haar reislust. Haar moeder vindt het allemaal maar niks, wat natuurlijk ook weer des moeders is.
Het blijkt dat deze meid ondanks haar leeftijd al veel van de wereld heeft gezien, constant onderweg is en nog lang niet is uitgereisd. Uitgepraat zijn we ook nog niet, maar ze heeft nog niet gegeten en het is inmiddels al flink laat geworden. Als ik mijn lege bierblikje met een ferme trap in elkaar plet, volgt zij mijn voorbeeld. Met de blote voet welteverstaan. Het blikje is plat, er vloeit geen bloed en grijnzend kijkt ze naar mijn verbaasde gezicht en vertrekt met een “good night” naar haar auto.
Die meid heeft ballen 😬

Wij zijn de eersten die wakker zijn en dus ook de eersten die van de ‘badkamer’ gebruik maken. Het blijft lekker om zo vanuit je bed de zee in te kunnen stappen. Als wij aan het opbreken zijn komen we onze Française nog tegen die ook haar ochtendduik gaat maken. We bewonderen nog even haar voertuig en stellen ons aan elkaar voor, want dat is er gisteren niet van gekomen. Juliette schrijft wel een logboek, maar heeft dat niet online. Maar we kunnen wel via Facebook volgen hoe het haar verder vergaat op haar reis.
Wij duiken verder zuidelijk de Mani in. Stoppen bij het spookstadje Vathia, waar we enkele jaren geleden ook al zijn geweest. Maar wat is het hier veranderd. Veel halfvergane huisjes zijn nu opgeknapt en er wonen weer mensen. Ook lijken veel pandjes aan de buitenkant gerestaureerd te zijn, maar zijn verder van binnen nog kaal. Mogelijk dat hier een investeerder aan het werk is geweest die de panden opkoopt, gedeeltelijk renoveert om ze zo weer aan de man te brengen. Sowieso valt het ons op dat er veel nieuw gebouwd en verbouwd is. Gelukkig wel geheel in de karakteristieke “Mani stijl”.

We rijden helemaal door tot het zuidelijkste punt., Kaap Tenaro. Waar de weg eindigt kun je nog zo’n twee km wandelen naar de punt waar een vuurtoren staat. Die tocht hebben we al twee keer eerder gemaakt maar toen hadden we als extra doel een cache die daar lag, : de meest zuidelijke van het vaste land van Europa. Maar nu we die hebben is de motivatie om dit pad voor de derde keer te lopen toch wel verdwenen.
Het is inmiddels weer 30° en dan lokt de zee. Hier zijn door de steile kust niet zoveel plekken waar je strand hebt dus het is even zoeken naar de juiste plek.
Maar via de onvolprezen app “Park4night” komen we terecht in het plaatsje Kotronas. Niet spectaculair, maar op de pier van de haven is het prima staan.
Een strandje ernaast, dus de rest van de middag, het is inmiddels 3 uur, is het zwemmen, luieren en een tukkie doen.
De wereld is maar klein, zeker als je in de Mani rond rijdt. Na een paar uur zien we de bekende gezichten van een Grieks echtpaar dat we ook al eerder tegen zijn gekomen en met een piepkleine bestelauto rondtrekt.
En wie komt er dan ook nog tegen de avond de pier oprijden?
Juist...., Juliette heeft ook deze baai ontdekt en het wordt wéér een gezellige avond met een fles Griekse Likeur, die ze gekregen heeft van een boer waar ze kortgeleden een paar weken heeft gewerkt.
Onze reis die tot nu toe voornamelijk in zuidelijke richting was, heeft zijn keerpunt bereikt.

Route: Girolemenas-Vathia-Kaap Tenaro-Kokkala-Kotronas
Gereden kilometers: 59
Coördinaten slaapplek: N 036° 37, 128 O 022° 29, 643’

Geschreven door Geer.en.Car.on.tour