Woensdag 15 september 2021| Carry

Dan ga ik nog even verder met zeuren: het was vannacht koud, teveel auto’s die langs reden, een laat apje dat er in Laukvik wéér het Noorderlicht te zien was en een Baloe die 2 keer jankend aan ons bed stond omdat hij zonodig moest poepen. Nou ja, dat laatste, ons waarschuwen, is natuurlijk alleen maar fijn. Ik doe nog even een zogenaamde poging om het bed uit te gaan om met hem te gaan lopen, maar Geer offert zich gelukkig al snel op, wurmt zich in zijn kleren en kruipt 10 minuten later met zijn koude lijf tegen mij aan. Nou ja, alles beter dan ‘s morgens niets vermoedend in een hoop stront te stappen als je net je bed uitkomt:)

We hebben het schiereiland Senja inmiddels verlaten en rijden langzaam richting het zuiden. Op de landkaart zien we dat vanaf Narvik, de plaats waar we voorbij moeten, de grens van Zweden wel héél erg dichtbij is. Nog geen 40 kilometer over een route die we nog niet eerder hebben gereden, de E10 naar Riksgränsen. We hoeven elkaar maar even aan te kijken: “Zullen we? Dan hebben we ook in dit land weer wat caches, het 32ste land plus nog eens op 7 eilanden.” De route wordt meteen omgezet, caches op het mobje opgezocht en nog geen uur later rijden we de Zweedse grens over. Onze paspoorten liggen netjes op schoot klaar om aan de douane te overhandigen, de Corona app op de telefoon is geactiveerd, maar al wat we zien is een gesloten douane-kantoortje. Een beetje teleurgesteld rijden we verder, een beetje actie was leuk geweest. Natuurlijk niet zoveel als toen we Noorwegen binnen kwamen, 3 weken geleden, maar dit is wel écht weinig.
Nog geen 500 meter na de grens loggen we onze eerste Zweeds cache en wandelen we naar het iets hoger gelegen Roundhouse-Bjørnfell. Het gebied, dat precies op de grens van Zweden en Noorwegen ligt, is van groot historisch belang.
De treinen, die tonnen erts vervoerden van Zweden naar Noorwegen moesten hier van stoomlocomotief wisselen op een soort draairemise waar plaats was voor 10 locomotieven. Het werd in 1923 gesloten omdat er toen elektrische treinen kwamen.
De grote, geel geverfde gestapelde blokken die als grenspaal dienen, fungeren natuurlijk ook nog even voor wat geposeerde foto’s en filmpjes. Terwijl ik aan de diepere kant van het blok sta, springt Baloe er aan de andere kant op en bezorgt me bijna een hartverzakking als hij er ook weer vanaf wil springen, maar dan aan de kant waar het 2 meter hoog is. Ik kan hem daar gelukkig nog net op tijd tegenhouden.

Bij het stationnetje van Vassijaure vinden we een mooi plekje voor de nacht, aan een klein meer en met op de voorgrond de hoge besneeuwde bergen.
Heel stil, af en toe tuft er een treintje voorbij, en voor de rest hebben we vandaag dan ook niets te klagen. (Niet dat we dat voorheen wel hadden, ook al had Geer dat gisteren als onderwerp) De route hiernaartoe was schitterend en hadden we voor geen goud willen missen.
De zon staat stralend aan de hemel, het is onbewolkt, we kunnen zelfs nog een paar uur buiten zitten. Wat willen we nog meer...
Oh ja, dat Noorderlicht....

Route: Brandvoll-Fossbakken-Bjerkvik-Traeldal-Riksgränsen
Gereden kilometers: 94
N 068°25,846’ O 018°15,478’

Geschreven door Geer.en.Car.on.tour