Vrijdag 3 september 2021 | Gerard

Grauw nat en koud, zo begint onze dag. Omdat een ietwat bozig kijkende meneer ons komt vertellen dat we hier vannacht niet hadden mogen staan, vertrekken we naar de parking van de nabijgelegen haven annex inkoopcentrum om daar te ontbijten. De regen wordt miezer en we pikken nog wat caches op voordat we Geiranger achter ons laten.
Verder noordwaarts stuur ik de bus weer de hoogte in en tussen de wolkenflarden zien we af en toe een streepje zon. En als we weer van zeeniveau op 650 meter zitten breekt de grauwe lucht helemaal open en het zonlicht speelt kat en muis met de wolken. Het levert weer mooie plaatjes op en de stemming wordt gaandeweg steeds vrolijker. Op een mooi uitzichtpunt op de Geirangerfjord komt ook een watervalletje vlak langs de weg naar beneden. En omdat de paraplu na vanmorgen nog niet opgeruimd is kunnen we hem leuk nog even gebruiken voor een fotoshoot. Met dat ding onder de waterval. Ik vind het een leuk idee maar het duurt even voordat ik Car zo ver krijg dat ze er vol onder gaat staan. Ik tevreden met het resultaat en zij kan droge kleren aantrekken.

In Eidsdal moeten we met de ferrie naar Linge over de Nordalsfjorden. Een korte oversteek dit keer waar we een Franse jongedame die geen kaartje voor de overtocht heeft gerust kunnen stellen. Ze heeft geen vignet zoals dat in Frankrijk gebruikelijk is en snapt het Noorse systeem totaal niet. Bijgestaan door een Franse motorrijder kunnen we haar volledig geruststellen. Hier gaat (bijna) alles digitaal via ANPR.
Via de “63” gaat het verder en we komen weer in een betoverend mooi gebied.
bij een waterval in het riviertje Valldøla. De 5 meter brede kloof waardoor het water zich perst heeft de klinkende naam gekregen : ‘Gudbrandsjuvet’.
Nou barst het hier van de watervallen en eigenlijk had ik het er niet meer over willen hebben. Maar deze is weer een van de categorie: bôhhhh.!!!
Er omheen is ook een architect aan het werk geweest om het toeristisch wat aantrekkelijker te maken. Maar hulde voor de ontwerpers hier. Wij vinden het mooi. Alles is op elkaar afgestemd. Zelfs de toiletten zijn bijzonder vorm gegeven. Als de je centrale ruimte inloopt is het zoeken naar de afzonderlijke wc-deuren. Buiten hoor ik Car foeteren. “Wat is dít nou weer.” Maar even later komt ze toch opgelucht naar buiten. De hoge stalen muren die onder een speels hoekig motief geplaatst zijn, blijken de deuren. De klink ontbreekt waardoor het inderdaad even lijkt of er geen deuren zijn. Zij is overigens niet de enige die in verwarring is, want als ik even later zelf ga piesen, moet
ik een medezeiker eveneens de weg wijzen in dit labyrint.
Nooit gedacht dat ik tijdens een vakantie ooit nog eens enthousiast zou gaan schrijven over openbare toiletten.
Alhoewel, het herinnert me opeens aan een voorval in Parijs waar Car letterlijk door een volautomatisch toilet naar buiten werd gekatapulteerd.

Maar we gaan verder en komen weer in een gebied boven de boomgrens en dit is alwéér mooier dan we gezien hebben. Beschrijven kan ik het niet meer maar de foto’s zeggen genoeg lijkt me.

En dan doemt het “Trolstigen utsikspunkt” op. Wéér een enorme waterval met daaromheen alles wat een toerist tevreden kan stellen. Maar ook hier zijn we het weer met elkaar eens. Het bouwsel harmoniseert met de geweldige natuur. Mooie natuurstenen en constructies van roestig staal, gecombineerd met roestvrijstaal.

Als we aan de afdaling beginnen staat een jong stel met driftige onwennige gebaren te liften. Als fervent lifter in mijn jeugdjaren heb ik altijd een zwak gehad voor deze manier van reizen. Dus gaan we op de rem om ze op te pikken. Ze blijken uit Echt te komen en trekken met hun personenauto en autoslaaptrein door Noorwegen. De reden dat ze nu een lift willen is dat ze de auto halverwege de helling geparkeerd hebben en twee uur naar boven gewandeld zijn. Een zware, natte en glibberige tocht en ze zien het echt niet zitten om nu nog eens naar beneden te glijden. Het wordt een gezellige babbel in de auto en we stoppen nog eens onderweg om ons in een nevel van water te laten fotograferen. En uiteraard zetten we hen ook nog maar even op de gevoelige plaat. Met een: “ Misschien tot ziens op een terrasje op de Markt in Sittard” nemen we afscheid. Zij zuidwaarts richting huis, wij noordwaarts naar nog meer moois.

Het uitgezochte slaapplekje via Park4night blijkt afgesloten te zijn maar op eigen houtje vinden we een mooi plaatsje met uitzicht op het water langs de Istfjord.
We vieren de vijfde verjaardag van B’loetje weer op gepaste wijze en ook de Noorse zalm die wij verorberen smaakt voortreffelijk.

Bij een verjaardag horen ook Bier, wijn en nootjes en op deze manier sluiten we een prachtige dag weer gezellig af.
Een minpuntje dan nog: Mijn voorraad favoriete nootjes zijn op.....

Route: Geirnger -Eidsdal-Linge-Trollstigen-Andalsnes
Gereden kilometers: 89
Coördinaten slaapplek: N 062°33,700’ E 007°40,119’

Geschreven door Geer.en.Car.on.tour