Door: Carry

We gaan verkassen. Twee dagen op dezelfde plek is wel weer genoeg geweest.
De enige opwinding die we hier gezien hebben is het aanmeren van een 47 meter lang luxe jacht, de Oriënt Star uit Malta, waarop een 8 tal rijke patsers zich laten omringen door 9!!!! bedienden. En dat voor 160.000 euro per week, in het laagseizoen!! Maar daarvoor krijg je dan wel een jacuzzi, jetski’s, fitnessruimte, wakeboards, kano’s, een volledige duikuitrusting en nog veel meer (on)misbare dingen op je luxe vakantie. En als je al die luxe even zat bent laat je je door drie bedienden in een motorbootje naar het enige deftige restaurant van Limeni brengen en zwaai je ook nog eens heel vriendelijke naar die twee Nederlanders die op hun Decathlon-stoeltje voor dat leuke busje zitten. Wie zou er hier nu het meeste plezier hebben.......?

Een half uurtje rijden ten zuiden van Limeni ligt Areópoli; pittoresk, kleurrijk, een gezellig dorpsplein en heel wat meer toeristisch dan een aantal jaar geleden. De hoofdstad van de Mani is genoemd naar de Griekse oorlogsgod Ares, omdat in deze stad de Griekse bevrijdingsstrijd is begonnen. Het oorlogsmuseum in het centrum laten we voor wat het is. Maken een korte wandeling over het grote plein dat helemaal van marmer is en waar pontificaal het standbeeld prijkt van Petros Mavromichalis. Een voornaam lid van een van de beruchte clans en leider van de opstandelingen tegen de Turkse overheersing. Maar al die geschiedenis zal ons een worst zijn, wat ons interesseert is of het oude mannetje nog leeft dat we jaren geleden hebben ontmoet toen we op het stoepje voor zijn winkel via zijn WIFI ons reisverslag online wilden zetten. Lees maar eens op.....
https://carrycoppes.waarbenjij.nu/reisverslag/4032333/niet-te-filmen
De oude winkel ziet er nog hetzelfde uit als jaren geleden: niks bijzonders. En als je me nu vraagt wat er te koop is? Ik zou het niet kunnen vertellen. Meel, wasteiltjes, schriften..... niks waarvoor je beslist in dit winkeltje moet zijn dus. Volgens een buurtbewoner slaapt het oude mannetje, dat inmiddels dik over de 90 moet zijn, tot een uur of 11. Dan komt hij naar beneden, gaat in zijn oude stoel zitten achter de net zo oude kassa, drinkt zijn frappé en bedient de paar klanten die wellicht meer voor hém komen dan voor zijn koopwaar. Jammer dat we zo vroeg in het dorp zijn anders hadden we hem beslist getroffen. Maar een aantal jaren geleden heeft hij ons beloofd dat hij zéker 100 wordt, dus wellicht dat we hem volgend jaar weer op hetzelfde plekje zien zitten als waar hij drie jaar geleden zat...
In een kleine baai twee kilometer voorbij het plaatsje Gerolimenas vinden we een plekje voor de nacht. Twee piepkleine strandjes; de zee is hier zo helder alsof je in een aquarium zwemt. Visjes die aan je tenen knabbelen als je ook maar heel even in het water blijft staan, dus je krijgt ook nog eens een gratis visspa. En er ligt een grote vissersboot......waarop twee vissers hooglopende ruzie hebben. Bijna slaags raken, zoals het er even uit ziet. De baas hoor je tot ver over de baai schreeuwen, de ander, zijn werknemer mompelt een beetje terug en verheft dan ook nog even zijn stem. Maar niet lang daarna wordt hij in de kajuit geduwd en blijft de baas schreeuwend zijn werk doen: de vis uit de netten pulken. Als ik om de boot heen zwem zie ik dat de deur van de kajuit op een minuscuul kiertje staat, de baas zit op het randje en blijft schreeuwen en dat houdt hij dus zo 2,5 uur vol ! Het scheldwoord ‘Malaka’ horen we iedere minuut wel een paar keer. De werknemer zit al die tijd in de kajuit. Het is heel even stil als er een derde het dek op komt om wat vis te kopen, maar dan gaat het gescheld gewoon door. Als de vis uit de netten is gepulkt worden ze in kisten met ijs gegooid en naar de jeep gebracht die iets hoger staat. Iedere keer wanneer het mannetje langs het kleine kerkje naar zijn auto loopt slaat hij een groot kruis. Hoe hypocriet kun je zijn.... Ik vraag nog even vriendelijk “ Den iene fielos?” ( is dat niet uw vriend?) “Ochie, Malaka” antwoordt hij minachtend. De werknemer mag eindelijk uit de kajuit maar moet op de rand van de boot blijven zitten, na een half uur krijgt hij het commando en mag hij 50 meter verder op het muurtje gaan zitten terwijl het mannetje bedrijvig en ‘Malaka’ schreeuwend heen en weer rent. Als hij eindelijk klaar is om te vertrekken krijgt de werknemer een snauw: hij mag in de jeep, maar dan wel achterin bij de kisten met vis. Hotsend vertrekken ze richting dorp en na 4 uur is het eindelijk rustig in de verder verlaten baai.
Wij zwemmen nog wat om af te koelen en rijden vroeg in de avond naar het dorp om wat te gaan eten. Het restaurant dat er het gezelligst uit ziet en waar al een flink aantal mensen aan tafel zitten is een visrestaurant. Alleen komen we daar pas achter als we de menukaart zien. Ik ben helemaal geen viseter, ben wel van de lekkerbekjes en de kibbeling ( met remouladesaus) maar Geer vindt eigenlijk alles lekker. Hij mag zijn eigen vis uitzoeken die buiten in de vitrine ligt en ik bestel een lekkere salade met wat frietjes.
Terug op ons plekje in de kleine baai ligt de vissersboot er vredig bij. De lampjes zijn aan, er is niets meer te merken van de herrie en ruzie van vanmiddag. Maar wie weet wat morgen brengt. Alleen hoop ik wel dat dat arme mannetje zo slim is om nooit meer met deze bullebak in zee te gaan....

Route: Limeni-Aeropoli-Diros- Gerolimenas
Gereden kilometers: 43
Coördinaten slaapplek : N 036° 28, 498’ 0 022° 24, 815’

Geschreven door Geer.en.Car.on.tour