Door Gerard

Eigenlijk tegen verwachting in hebben we goed geslapen. Het beestenspul om ons heen heeft zich nagenoeg niet meer laten horen.
Rond zeven uur komen de werknemers van Epidavros aanrijden om voor ons de poort te openen en de kassa natuurlijk. Omdat ik een gezegende leeftijd heb mag ik er voor de helft van de prijs binnen. Voor Baloe is het echter verboden gebied en die moeten we in de bus achterlaten. Beetje vreemd als je ziet dat er tientallen (zwerf?)honden over het terrein lopen, om van de katten nog maar te zwijgen. Of dit verbod stand zou houden voor het ‘Europees hof voor de rechten van de hond’ is nog maar de vraag, maar B’loetje vindt het prima. Het busje staat in de schaduw onder de bomen, dakramen open en de ventilatie op standje 10.
Het is 8 uur als we naar binnen gaan en met ons nog twee stellen. We gaan net zoals in een pretpark meteen door naar de topattractie van de Epidavros en dat is zonder twijfel het reusachtige openluchttheater. 55 Rijen met 14000 zitplaatsen. Het is zonder meer indrukwekkend. Ook nu nog wordt dit theater geroemd om zijn fenomenale akoestiek. Een ronde steen in het midden van het podium geeft de meest optimale plek aan. Een jong stel probeert dit als eerste uit door wat schelle gilletjes ten gehore te brengen. Het effect is prima te horen. Voor Car is dat het sein om dit eens dunnetjes over te doen met een “beroemd” muziekstukje. Tenslotte is hiervoor de plek gemaakt.
Met een toch wel benepen stemmetje brengt ze “Wie sjoen os Limburg is” ten gehore voor het 4 koppige publiek, maar door de plankenkoorts vergeet ze de juiste tekst. Maar het levert toch een ‘daverend’ applaus op van 50% van de aanwezigen; en eeuwige roem natuurlijk.
Het is heerlijk om in alle rust hier rond te lopen en alle rijen te beklimmen. Het is inderdaad verwonderlijk hoe je vanaf de bovenste rij het knerpen van het grind onder de voetzolen nog kunt horen.
Uiteraard heeft deze plek nog meer bezienswaardigheden. Die oude Grieken wisten al wat feesten was. Buiten de tempels, je moet de goden wel bevriend houden he, waren er thermen, badhuizen, een sportcomplex en de nodige villa’s waar andere geneugten plaatsvonden. Hier zal de term “het op zijn Grieks doen” wel afkomstig van zijn.
Na twee uur rondzwalken over het terrein gaan we ook nog even het kleine museum in. Maar daar komen we er achter dat we er goed aan hebben gedaan om heel vroeg te gaan. Buslading na buslading perst zich het terrein op. Tijd voor ons om de uitgang op te zoeken.

En dan pakken we de hoofdweg dwars door de bergen. Het is wel drukker dan de binnendoor-weggetjes maar we hebben nog een vinger van de Peleponessos tegoed en die willen we natuurlijk ook nog even meepikken. We meten even de verkeersdrukte hier en komen op 28 tegenliggers op een afstand van 10 km.
Het wordt dus tijd om de rust op te zoeken.
Het plaatsje Doroufi, kennen we nog van eerdere bezoeken. En terwijl Alex zit te zweten op zijn staatsvoordracht checken wij even zijn vakantiehuisje. In 2013 hebben we ons ook al van die taak gekweten en het vorstenhuis middels een brief verslag gedaan van ons bezoek.
Voor degenen die dat toen gemist hebben, je kunt het hier nog eens rustig nalezen. :
https://carrycoppes.waarbenjij.nu/reisverslag/4537827/sta-je-voor-de-deur-en-is-niemand-thuis
Dat dit op prijs werd gesteld bleek later toen we thuis kwamen en we een keurige koninklijke brief als reactie in de brievenbus kregen.

Ook nu kunnen we melden dat alles er nog netjes bij lag. De (illegale) steiger die toen in aanbouw was, ligt er ook nog. Kennelijk is het bij een “foei Lex” gebleven en hoefde het ding niet te worden gesloopt.
Morgen gaan we nog eens kijken en dan proberen we fort oranje van een andere zijde te benaderen.
Ik kan me voorstellen dat hij na de spreekbeurt van vandaag toe is aan een beetje vakantie dus mogelijk lopen we hem morgen dan wel tegen het lijf.
En ik beloof ze dat ik niet zal zeuren over illegale bouwsels en dure boekenkastjes. Dat laat ik aan “Youp van ‘t Hek” over in zijn column.
Tenslotte was mijn Drone-rede vandaag ook niet helemaal koosjer. Ik probeerde keurig via de zeekant een surveillance vluchtje te maken, maar kwam niet helemaal goed uit en kennelijk kwam ik daardoor even bij de buren terecht.
Toen iemand hard roepend door een knollenveld onze kant uit kwam hollen en met een “Hello you there” onze aandacht probeerde op te eisen, reageerde alleen Baloe, waardoor hij kennelijk van een nadere uitleg afzag en de achtervolging en zijn theatraal geroep staakte . Sorry buurman, stuurfoutje. En als ik nu de beelden terug kijk vind ik dat je je schromelijk aanstelt.
We rijden nog 1 kilometer verder de bekende doodlopende weg uit , die bij een nóg duurder huis eindigt en gaan daar, langs de zee voor anker.

Het optreden van Car ;) :
https://youtu.be/SQSMZ64Vbeo

Route: Ancient Epidavros-Adami-Maritses-Fourni-Kranidi-Doroufi
Gereden kilometers: 54
Coördinaten slaapplek: N 037° 23, 287’ O 023° 04, 847’

Geschreven door Geer.en.Car.on.tour