Dinsdag 20 augustus 2019

Op de dag van vertrek werk ik zoals altijd nog een paar uurtjes, zonde om thuis te zitten als we toch pas na het middaguur weg kunnen rijden. Maar vandaag kan ik lekker vroeg van mijn werk weg: om 10 uur zeg ik iedereen gedag en neem afscheid van een collega die ik na onze thuiskomst niet meer zie omdat hij ander werk heeft gekregen. We zijn praktisch tegelijkertijd begonnen in de gemeente Landgraaf en na de fusie met tientallen anderen naar Brunssum over geplaatst.
Snel Mia ophalen die meehelpt om mijn 40 schildpadden naar vrienden in Heerlen te brengen. Vrienden die Iedere keer weer bereid zijn om voor ze te zorgen. Met 4 grote dozen vol dieren kom ik daar binnen vallen. Letterlijk, want van 1 doos scheurt de bodem een beetje, en valt 1 dier op de grond. Gelukkig niet van grote hoogte, maar voor de zekerheid laat ik de doos maar op de grond staan en loop ik met in iedere hand 1 schildpad de tuin in. Een vlug praatje met Lilian en dan naar huis want Geer kan ieder moment voor de deur staan met de camper.

Als ik thuis kom en nog even de tuin inloop om wat rotzooi weg te brengen zie ik tot mijn schrik nog 1 schildpad een beetje verloren rondlopen, op zoek naar zijn soortgenoten. Nee, he! Niet nog eens heen en weer naar Heerlen, want ik moet nog zoveel voordat Geer er is, denk ik een beetje paniekerig. Gelukkig komt die met het idee om het diertje in Heerlen af te zetten als we thuis vertrekken, dan hoef ik niet nog eens extra te rijden.
De laatste spullen die mee moeten in de camper zijn altijd de vervelendste, een ijskast die leeg moet, nog wat restjes die over zijn, enz. Maar vandaag hebben we ook nog eens nog een broedstoof met 25 eieren en een klein terrarium met 9 baby schildpadjes die weer naar Mia gaan. En als daar eindelijk alles geïnstalleerd is, struikel ik over een stoel waarop een 25 jaar oude, bloempot staat, met een prachtige plant erin (vol water). En die dondert dus met een grote smak op de grond. In gruzelementen; water en grond en planten zwemmen door de kamer. Het wordt de hoogste tijd dus dat we vertrekken en hoewel Mia me bijna beveelt om weg te gaan kan ik het niet over mijn hart verkrijgen om de troep te laten liggen. De zweetdruppeltjes vallen van mijn gezicht op de rotzooi op de grond, de warmte, de stress of steek ik het maar op een misschien (erg) verlate overgang.
Als we in het busje terugkomen zie ik een leeg bakje waar eerst nog een schildpad in zat. Die heeft zijn kans gegrepen en is zijn weg aan het zoeken tussen de nog niet uitgepakte tassen die op de grond staan. Tien minuten later geven we hem ongedeerd bij Lilian en Guido af en kunnen wij eindelijk vertrekken.

Over de Duitse autowegen hebben we al vaak genoeg gemopperd, maar dit keer hebben we geluk en is er alleen flink wat oponthoud rond Frankfurt. Niet onze normale route als we naar het zuiden gaan, maar morgen gaan we op de koffie bij Anja, de fokster van Baloe. We hebben haar al bijna 1 jaar niet gezien, en ze is enorm benieuwd hoe Baloe zich heeft ontwikkeld. Rond half 7 rijden we Stadtprozelten binnen. Aan de oever van de Main, waar het kleine pontje naar de overkant vertrekt, uitzicht op het kasteel, een prachtige slaapplek. Het werk van de veerman zit er blijkbaar op voor vandaag, maar morgen zijn wij de eersten!

Route: Sittard-Landgraaf-Köln-Frankfurt-Asschaffenburg-Klingenberg-Stadtprozelten
Gereden kilometers: 382
Coördinaten slaapplek: N 049° 47. 170’. O 009° 24. 904’

Geschreven door Geer.en.Car.on.tour