Zaterdag 11 september 2021:| Carry

Rond 8 uur worden we wakker met een stralend zonnetje. Eruit, niet te lang treuzelen want wie weet miezert het vanmiddag weer, je kunt er hier niet echt een peil op trekken.

We hebben een enerverende avond/nacht achter de rug die waarschijnlijk ook wel wat adrenaline met zich mee heeft gebracht. De Aurora-ap gaf voor gisteravond hele goede vooruitzichten voor het zien van het Noorderlicht. Ik had de wekker op 24 uur gezet en voor het geval dat er niets te zien zou zijn, ook nog om 1 uur. Tot half 11 liepen de goede vooruitzichten steeds meer op maar daarna zakten ze weer een beetje en sukkelden wij in slaap totdat de wekker afliep. Geer snurkte lekker verder terwijl ik vanachter het raam het verschijnsel wel wilde afdwingen om zich te laten zien. Maar niets hoor. In slaap vallen was er toen niet meer bij en ik heb tot rond kwart voor 2 liggen spoken. Telkens weer even opgestaan om te kijken maar op een witte sluierwolk na die wat cirkelde (waarvan vandaag bleek dat het toch het Noorderlicht was) was er helemaal niets te zien.

Van vermoeidheid is vanmorgen niets te merken, Geer heeft gewoon doorgeslapen en bij mij is het dus gewoon de adrenaline.
Na het ontbijt rijden we naar het, hemelsbreed 15 kilometer verder gelegen toeristenstadje ‘Henningsvaer’. Door de smalle, bochtige wegen en de ligging op een tegenover gelegen eiland, betekent dat een dik uur rijden. Ook nu weer een schitterende route langs de vele fjorden en hoge rotsachtige bergpieken. Het toeristische vissersdorpje met zijn maar 428 inwoners ligt op het zuidelijkste puntje van het eiland Austvågøy, eigenlijk op een aantal kleine scheren die met een brug verbonden zijn met het eiland. Op dit vroege uur zitten de terrasjes al aardig vol en dat hebben we nog niet eerder hier meegemaakt. Het weer is er dan ook naar, zonnig, warm en onbewolkt. Kleurrijke winkeltjes en huisjes maken dat het er heel gezellig aandoet. Midden in het dorp treffen we het Duitse stel dat we al zes keer eerder zijn tegengekomen in dit enorme land en we raken al snel in een gezellig gesprek. Ze hopen dat we elkaar nog eens tegenkomen zodat de honden op het strand kunnen ravotten. Wie weet, de wereld is zo groot nog niet.....

Wij wandelen op ons gemak door het mooie dorp, maken weer honderden (dezelfde) foto’s en lunchen bij de Eiffeltoren, een radiomast die gebouwd is naar het voorbeeld van zijn naamgenoot in Parijs, maar die wel een mooier uitzicht heeft:)
Het G-woord wordt door een van onze lezers dagelijks geteld, dus dat gaan we niet meer gebruiken, maar we doen het wél nog, Andrea :)
Het toeristenseizoen is al bijna voorbij maar aan het aantal volle parkeerplaatsen is dat niet te merken. In de zomer zal het hier waarschijnlijk nog drukker zijn, het aantal campers en bussen dat er nu staat is al niet meer te tellen.
Tegen half 5 rijden we het dorp uit, op zoek naar een plekje voor de nacht, maar dan een dat niet zo omsloten wordt door bergen zodat we wat meer kans hebben om het Noorderlicht te zien.
Thuis heb ik al wat voorwerk gedaan om de meest interessante plekken op de Lofoten te bezichtigen, maar bij één heb ik alleen de plaatsnaam gezet en niet wat er te doen is. Laukvik ligt een uurtje rijden noordwestelijk van Henningsvaer aan het strand, en na even googelen kom ik er achter wat er in dit dorp ook alweer te zien is: het Polarlightcenter.
"http://www.polarlightcenter.com ”
Het ligt aan de doorgaande weg en ik krijg Geer zover (hoewel hij moe is) dat we er even stoppen. Als er één iemand in staat is om te vertellen waar, wanneer en hoe we het Noorderlicht kunnen gaan zien, dan moeten we hier zijn.
Bij het bordje dat aan de huisdeur hangt staat dat we een afspraak moeten maken voor meer info, maar brutalen hebben de halve wereld zeggen ze wel eens, en ik bel toch een beetje aarzelend aan. Ik weet dat het centrum door een ouder Nederlands stel, Rob en Threes, wordt geleidt dus een taalprobleem zal het niet zijn. Als de deur door Trees wordt geopend, vertel ik wat we komen doen en dat we zo graag het Noorderlicht willen zien. Ik word meteen uitgenodigd om binnen te komen en ze begint enthousiast over hun beider passie te vertellen. Ze hebben in 2007 al hun bezittingen in Noord-Holland verkocht en hebben toen dit voormalige gemeenschapshuis gekocht en een centrum opgericht waar ze info-avonden geven over dit fenomeen. Van heinde en verre komen mensen hiernaartoe en zelfs reisorganisaties weten de weg naar hen te vinden. Dan wordt ook Geer naar binnen gehaald en Rob laat hem zien met welke apparatuur hij kan voorspellen wanneer en hoe goed het licht te zien is. Ik krijg de tip waar we vanavond de beste kans hebben om het Noorderlicht te gaan zien, maar we krijgen in ieder geval nog een sms’je áls het zo ver is.
Wat een geweldig vriendelijke mensen die met zoveel passie van hun hobby hun werk hebben gemaakt. Wij komen er onverwacht binnenvallen en toch zijn ze meteen bereid om de tijd te nemen en info te geven. Met een gemeend “We hopen dat jullie het gaan zien” nemen we hartelijk afscheid.
Wij hopen natuurlijk ook dat we het vanavond eindelijk gaan zien......

Route: Stamsund-Valberg-Klepstad-Henningsvaer-Svolvaer-Laukvika
Gereden kilometers:127
Coördinaten slaapplek: N068°24,704’ O 014°33,219’

Geschreven door Geer.en.Car.on.tour