Donderdag 28 augustus 2021 | Gerard


Een relaxte nacht. We staan beschut tussen de bomen van het bos dat net achter de duinen ligt. Sinds gisterenavond is de wind fors toegenomen en ook op afstand horen we de branding op de kust donderen.
We hebben de tijd om nog wat caches te doen in Hirtshals. Als we over de toppen van de duinen lopen worden we er bijna van afgeblazen. In de verte zien we, met tranende ogen van de wind, de schuimende koppen op de golven.
“Dat wordt een onrustige overtocht”, hoor ik Car met enige onrust en gevoel voor understatement zeggen. Car heeft die onrust met bootjes nou eenmaal en het beste is om dat te negeren vanwege mijn eigen rust.
Maar als we de haven bereiken en de laad/losplaats van Fjordline oprijden piept ze opnieuw: “Ik zie nergens auto’s staan!” De dame in een van de toegangspoorten weet ons uit de verbazing te helpen. Er komt helemaal geen overtocht. Alle afvaarten zijn vanwege het slechte weer voor onbepaalde tijd gecanceld! We kijken elkaar wat ontgoocheld aan. Néé he! Wat nu (weer).

De vriendelijke dame heeft echter 2 opties. (Waar heb ik dat eerder gehoord)
Optie 1: we blijven geduldig wachten tot ze een dezer dagen weer varen, maar een vooruitzicht op ‘spoedig’ kan ze ons niet geven.
Optie 2: we cancelen de overtocht en ze stort de vooruitbetaalde reissom in zijn geheel terug en we kunnen proberen met dochtermaatschappij “Colorline” mee te varen.
Op mijn verbaasde vraag of die dan geen last hebben van de storm, antwoordt ze dat die een groter schip hebben en het wel aandurven.

Ook nu hebben we niet veel bedenktijd. Het vertrek van dit schip is al over 90 minuten. De telefoons worden weer gegrepen en de talloze gegevens ingetypt. En nu in de haast geen fouten maken! Onze samenwerking verloopt echter gesmeerd. Car doet de booking en ik tegelijkertijd de betaling via mijn creditcard. Check, dubbelcheck en de verzendknop wordt ingedrukt. Bingo!
Colorline accepteert onze booking en we scheuren een rondje naar de andere kant van de haven waar we aansluiten in een van de vele rijen met wachtenden.
Het schip ligt er al en ze zijn aan het uitschepen. Hier gaat dat tegelijkertijd met boven- en onderdek, dus snel kunnen we ook inschepen. De rijen naast ons lopen leeg en als de motorrijders naast ons in de rij hun motoren al starten zien we plotseling de laadklep dichtgaan en worden even later de trossen losgegooid.
Verbijsterde gezichten rondom ons en vanwege de wind worden eventuele vloeken verwaaid of gesmoord in de motorhelmen. Wát nú wéér....
Iedereen om ons geen grijpt zijn mobieltje op zoek naar het antwoord.
Ik heb Car, en die beent richting het bookingskantoor om dáár verhaal te halen.
Blijkt dat deze boot vol is en dat we moeten wachten op een volgende. Enigszins begrijpelijk want we zullen vast niet de enige zijn die op het laatste moment van rederij gewisseld zijn.
Gelukkig is een nieuw schip snel gearriveerd. Inschepen gaat vlot en met nog geen half gevulde ruimen varen ook wij nu met een paar uur vertraging de haven uit en slingeren richting Noorwegen. De zeegang is ondanks de grote van het schip goed te voelen. Maar tot nu toe hebben we beiden nooit last gehad van zeeziekte dus dat zal wel meevallen.
De tocht gaat wel langer duren. Deze is minder snel dat de vorige en ook het manoeuvreren kost meer tijd. Er moet een duwbootje aan te pas komen om het schip te helpen om in de haven te draaien.
Onze stormschade tot nu toe: Enige uren vertraging en wat meerkosten voor de overboeking. Maar dat valt wel mee: €46,- deze keer.

De boottocht brengen we lezend en doezelend door. B’loetje slaapt in het busje en rekt zich eens behaaglijk uit als we ons na 3,5 uur weer bij hem voegen. En dan volgt nog een uur in de rij staan. Ondanks de sticker van de Deense autoriteiten dat iedereen die van boord afkomt een digitaal geldige Corona app heeft, ontgaat dat kennelijk aan de Noorse Vikings. Iedereen wordt opnieuw gecheckt waardoor we een uur lang in de rij staan. En dan komt de douane. Op de andere sticker voor de ruit staat duidelijk dat we een hond aan boord hebben. Ongeïnteresseerd werpt hij ons een no(o)rse blik toe en gebaart om door te rijden. Niks controle dus deze keer. Zo belangrijk zijn die holwormen kennelijk dus ook weer niet!!!!
Ik kan het niet nalaten om door het open raam mijn frustratie van me af schudden door hard “Drittsekk” te roepen. Buiten hoorafstand van de Noorman dan hè, zo overmoedig ben ik nou ook weer niet.

Maar nu gaan we verder nog alleen maar genieten. Ons eerste Noorse slaapplekje aan de fjord in Søgne is meteen al een pareltje....


Route: Åbyen-Kristiansand-Søgne
Gereden kilometers: 37
N 058° 04,563’ E 007°48,620’

Geschreven door Geer.en.Car.on.tour