Vrijdag 14 januari 2022 | Gerard

Eerst nog een korte strandwandeling want Car heeft zand nodig....
In DRIE kleuren, dus van de prachtige klif wordt weer een stukje afgekalfd om in de Kakert in een potje te belanden. Wat héb je eraan is mijn simpele gedachte, maar ik hou mijn mond anders gaat ze het nog uitleggen ook.
Alles verdient een tweede kans. Dus als onze route weer langs de gisteren door ons zo verfoeide camperplaats gaat, stop ik toch weer even en loop het terrein op. Er moet toch íets zijn waarom al deze mensen hier willen staan. Als ik tussen de lange rijen campers loop zie ik keurig aangeharkte gravel staanplekjes. Nagenoeg recht dus dát is wel een plus. En iedereen heeft een elektra aansluiting. Het uitzicht rondom is echter witte buren voor en opzij en als je in het midden staat ook nog achter je. De receptie is een klein gebouwtje waar diverse wasmachines staan te draaien en een plekje voor de beheerder.
Op het centrale “plein” een paar ‘jeu de boule’ stroken. That’s it.
Wél drie naast elkaar gelegen grote afwateringsplaatsen waar vuilwatertanks en wc’s kunnen worden geleegd. En daar wordt op dit moment druk gebruik van gemaakt. Dat is te zien én te ruiken.
Als we een kilometer verder aankomen bij de Praia da tomates is daar ook een groot terrein. Ook bezet door campers maar op ruime afstand van elkaar. Gratis en ook nog eens op nog geen 50 meter van een mooi strand. Dán begrijp ik het helemaal niet meer. Wat doen die lui daar op een kluitje!
Wij komen hier voor een lekkere (cache)wandeling en na een uurtje rijden we naar Loulé. Dat is volgens de reisgids een authentiek Portugees marktplaatsje dat nog geen toeristische invloeden heeft. De grote markthal is een van de trekpleisters en altijd de moeite waard om doorheen te slenteren én wat te kopen als het in je kraam van pas komt uiteraard. We zijn wat aan de late kant want veel (vis)handelaren zijn hun boeltje al aan het inpakken en schoonmaken. Het blijft bij een korte wandeling want het historisch centrum met zijn bezienswaardigheden is maar klein.

Ons culturele snuifje hebben we weer gehad en het wordt weer tijd voor strand en zee. Bovendien is Car wat onrustig. Haar laatste dropje is er vanmorgen doorheen gegaan en de plaatselijke Lidl’s hebben het niet in hun assortiment. Ik zie een cold turkey opdoemen. Car zonder dropje (na het eten) is niet gemakkelijk.

Het wordt Praia de Quinta do Lago. Om er te komen moeten we dwars door een golfressort. De hotels en de flankerende villa’s zijn van nog extremere luxe dan dat we al gezien hebben. Wat zijn sommige mensen toch onbeschoft rijk. Met geld dan he. Of hun leven dat ook is...
Als we over een luxe aangelegd pad lopen langs het water zien we opeens op een bankje een vergeten mobiele telefoon liggen. Geblokkeerd met een password maar het valt Car meteen op dat de tekst op het frontje in het Nederlands is. We nemen hem mee om hem, als zich niemand (telefonisch) meldt, af te geven bij een politiepost.

Maar als wij inmiddels zijn aangeland bij een leuk (privé) strandje gaat de vondeling af en meldt zich een zekere Ineke van Lansbergen... met een mannenstem;
die hoogst verbaasd constateert dat hij in het Nederlands wordt verwelkomd. We geven onze locatie via whatsapp door en 20 minuten later komt een blij echtpaar uit Delft met hun camper de verloren Samsung ophalen. Nog even een ‘praatje pot’ over vakantie, campers en andere (on)gemakken waarmee pensionados te maken krijgen en dan vertrekken ze weer richten een CP.... want hier blijven staan vinden ze toch te griezelig.
Wij gaan de gevaren hier trotseren en bombarderen de plek tot ‘plekje voor de nacht’

Car duikt achter in de voorraad bak om een pak ‘pasta tricolore’ voor de avondmaaltijd op te duikelen. En dan kan ze haar geluk niet meer op. Tussen de pakken en potje komt ze ook nog een grote zak dropjes tegen.
Geluk zit soms in een klein zakje.

Route: Olhos de Água- Loulé - Quinta de Lago
Gereden kilometers: 44
Voor Riet: 16° ☀️🌤😎
Coördinaten slaapplek: N 037°02,097’ W 008°01,450’

Geschreven door Geer.en.Car.on.tour