Donderdag 9 september 2021| Gerard

Alles draait hier om vis. En om toeristen natuurlijk, maar die zijn er op dit moment nog maar mondjesmaat. Wat ons betreft prima, maar het brengt ook wat beperkingen met zich mee. Car zou graag weer Orca’s zijn gaan spotten, maar de boottochten die dit aanbieden varen van half november tot half januari. Dus daar zijn we weer te vroeg voor.
We verkennen nu de omgeving te voet en verplaatsen ons maar kleine stukjes met het busje al was het maar om te schuilen. Want we hebben zoals ze dat zo mooi noemen: wisselvallig weer met hier en daar een bui maar ook kans op zon. Dat eerste krijgen we geregeld, dat laatste maar mondjesmaat.
Maar nu al geen spijt dat we ook nog gekozen hebben om de Lofoten te bezoeken. Wat een prachtige schilderachtige omgeving. Hier gaan we ons zeker nog een tijdje amuseren en volop genieten.
De houten palissades waarop de bekende stokvis wordt gedroogd staan overal verspreid tussen de kleine dorpjes en gehuchten. Niet dat hier nog vis op gedroogd wordt nu, dat seizoen zal ook wel voorbij zijn. Maar de aanvoer van vis is nog in volle gang. Overal liggen kleine vissersbootjes, maar bij een groot visverwerkingsbedrijf zien we ineens een trawler het haventje binnenvaren en aanmeren. Voor ons een hele vreemde boot, die we nog niet eerder ergens anders zijn tegengekomen. Het lijkt alsof het doormidden is en het achterschip totaal is verdwenen. Om dichterbij te komen moeten we achter het visbedrijf langs het haventerrein op. Lijkt privé allemaal maar de werklui die het schip komen lossen laten vriendelijk toe dat we ze in de weg lopen en geven bereidwillig antwoord op onze lekenvragen. Het schip dat net binnenvoer komt zo’n 10 ton vis lozen. Diverse soorten, maar vooral “Pollak”, behorende tot de familie van kabeljauw-achtingen.
Nu hebben we kortgeleden al zo’n visje gegeten en dat smaakte voortreffelijk. Maar deze zijn wel een paar maatjes groter dan die aan de hengel van de visser hing. Bovendien zijn deze aan boord al gekaakt dus nagenoeg panklaar.
En dan zie ik de ondeugende blik van Car in haar ogen. “Zal ik er eentje scoren?” Nog voor ze goed en wel het sceptische antwoord van me heeft gehoord, beent ze al op werklui af. Wordt bijna overreden door een heftruck maar komt grijnzend teruglopen. “Het mag hoor”.
Nu wordt een andere medewerker aan zijn werkjasje getrokken en die haalt op aanwijzen van Car “een wat kleinere” uit de bak. Pro forma informeert ze nog even naar de prijs, maar daar gaat deze man niet over. De man met de heftruck die ze nu weer voor de wielen springt geeft het verlossende antwoord: “Noemde iemand een prijs? Niet? Nou meenemen dan”. Ik krijg 1,5 kg onthoofde vis in mijn handen geduwd en daar gaan we richting de bus. Het Menu van vandaag : Fish and chips.

We hebben van Marjolijn nog een tip gekregen over een mooi zandstrand in de buurt. Dat zou alleen via een bergpad te bereiken zijn. En via zee natuurlijk, maar dat spreekt voor zich. Een uurtje lopen/klimmen dus. Het pad bestaat gedeeltelijk uit spekgladde houten vlonders maar voor het meerendeel uit dikke keien en modder, veel modder. Niet vreemd natuurlijk na al die regen van de laatste dagen. Na een half uurtje houden we het voor gezien en laten het ‘Kvalvika Beach’ voor wat het is.
Te zwaar en te link onder deze omstandigheden.
We vinden een ander zandstrand in de buurt. Lekker makkelijk bereikbaar en hier kunnen we ook lekker uitwaaien en van de zee genieten. Tevens prima plek als slaapplaats dus we gaan hier spreekwoordelijk voor anker.
Ik pik nog samen met Baloe wat geocaches in de buurt op terwijl Car de fish and chips via de pan op tafel tovert.
Prima dag weer.

Route: Moskenes-Reine-Hamnøy- Fredvang-Flakstad
Gereden kilometers: 53
Coördinaten slaapplek: N 068°06,229’ O 013°17,027’

Geschreven door Geer.en.Car.on.tour