Maandag 30 mei 2022/ Carry

Om 7 uur worden we alle 3 uitgerust wakker, geen last gehad van luide muziek en feestvierende vakantiegangers. Ook bij de buren staat de klep van het busje al open en nog geen 5 minuten later lopen Gerda, Gerard en ik al de zee in. Baloe staat van een afstandje toe te kijken maar vindt het voor een zwempartij waarschijnlijk nog te koud en ik kan hem niet vermurwen om er ook in te komen.
Totdat ik eruit kom en op het strand een stok vindt waarmee ik begin te zwaaien. Dan is hij opeens weer de Baloe die we kennen: een enthousiast springende en blaffende hond, die voor die stok wel het water in wil. En daardoor meteen afgeleid wordt om nog enthousiaster Gerda te begroeten die het water uitkomt of om met zijn natte lijf naar Riet te rennen en zich daar uit te schudden.
We zijn blij om hem zo te zien, dat was een paar dagen geleden wel anders. Het drankje en de antibiotica tabletten gaan er nog steeds wat moeilijk in. Hij heeft het meteen door als hij het zakje hoort rammelen waar al zijn medicatie in zit.

Riet is ondertussen bezig om het ontbijt voor Gerda en haarzelf klaar te maken, maar vindt blijkbaar dat het bakje joghurt met cruesli dat ik voor Geer en mij neerzet, veel te weinig is om de morgen mee door te komen. Haar aanbod om een eitje voor ons te bakken slaan we allebei dan ook niet af.
En dan zijn de laatste ogenblikken samen aangebroken, we genieten nog even met ons vieren van de zon die al volop schijnt en dan moeten we toch echt vertrekken. Wij richting Katerini en de dierenarts en zij richting Chalkidiki.
Met de belofte om elkaar weer in Nederland te gaan zien, nemen we met een dikke knuffel afscheid, het waren een paar heel gezellige dagen.

Maar omdat we toch nog wat te vroeg zijn rijden we eerst naar Dion, een kilometer of 15 noordwaarts. Even buiten de stad die aan de voet van het Olymposgebergte ligt, ligt het Archeologisch Museumpark dat bekend staat om de begraafplaats van de Griekse God Zeus.
Ik ben er heel wat jaren geleden al eens geweest toen ik bij Bernd werkte. Met een gehuurd scootertje de bergen door, zonder navigatie of kaart. Alleen met wat aanwijzingen van Bernd op papier gezet en op hoop van zegen of ik de weg inderdaad wel zou kunnen vinden.

Wij gaan niet voor het museum maar voor de labcache die hier ligt.
Er stoppen net een paar bussen waaruit honderden kinderen met hun leraren stappen. Een schoolreisje hoogstwaarschijnlijk, al kan ik me niet voorstellen dat 6 en 7 jarigen interesse hebben in de ouwe meuk die ze hier te zien krijgen. In ieder geval hebben ze meer belangstelling voor Baloe als die uit ons busje springt.

De officiële ingang van het park laten we rechts liggen, aan de overzijde van de weg lopen we door het geopende hekwerk het park in. Er zijn wat mannen aan het werk en er lopen wat toeristen rond, maar verder is er niemand te zien.
Bij de Romeinse baden scoren we de eerste van de 5 van de labcache. Nemen wat foto’s en vervolgen onze weg door het immens grote park. En daar lopen we alle schoolkinderen tegemoet die door de officiële kant zijn binnen gekomen. Snel wegwezen hier dus. Aan de overkant van de doorgaande weg ligt het resterende gedeelte van het park. Het hekwerk staat open en in het aangrenzende kantoortje is niemand te zien. Maar net voordat we op zoek gaan naar nummer 2 van de cache worden we gestopt door een mevrouw die gebiedend zegt dat we hier niet mogen komen mét de hond. En of we een ticket hebben gekocht? Nee dat hebben we niet, logisch toch, als het hek open staat en verder niemand te zien is waar je je moet melden? Maar het feit dat er veel straathonden rondom het park lopen die wel eens agressief op Baloe en ons kunnen reageren, weegt nog veel zwaarder dan het feit dat we geen kaartje hebben. En dus moeten we het park verlaten zonder de rest van de labcache te kunnen doen.
Nou, we hebben vandaag in ieder geval een paar foto’s die nu eens niet van het strand komen....

En dan volgt het telefoontje naar de dierenarts: “ Good morning, this is Catherine from the Netherlands speaking”. En als antwoord krijg ik meteen te horen: “ Gute morgen, how is Baloe doing? “ Als dat geen betrokkenheid en belangstelling is....
Ik vertel snel dat het een stuk beter lijkt te gaan en je hoort aan haar stem hoe blij ze daarom is.

De uitslag van het bloed is er nog niet, dat kan wel 4 uur worden, zegt ze en dus rijden we na het telefoontje terug naar het strand waar we gistermiddag vertrokken zijn om naar het oude Panteleimonas te rijden.
De rest van de middag hangen we wat onder de luifel in de schaduw en duiken nog een paar keer de zee in om af te koelen. We hebben het in mei hier nog nooit zo warm gehad.
Het verwachte telefoontje van de dierenarts blijft de hele middag uit. Onze twee telefoons liggen nooit verder dan 1 meter bij ons vandaan maar het ziet er niet naar uit dat we vandaag nog iets gaan horen.

Tegen zevenen ruimen we de buitenboel op en schuiven we aan tafel bij het restaurant waar we eergisteren nog met Gerda en Riet hebben gegeten.
Pure noodzaak in dit geval, want het plan was om boodschappen te gaan doen nadat we bij de dierenarts waren geweest. En dat is dus ook al in duigen gevallen.
De kelner herkent ons meteen en kijkt zorgelijk of Rosa, de straathond niet in de buurt is. Die ligt om het hoekje en wordt dan ook meteen aan zijn halsband het terrein uit gebonjourd.
Maar komt, zodra de kelner weg is, terug en gaat weer op zijn plekje liggen. Enige aktie naar Baloe en wederzijds blijft uit. Het is er ook nog veel te warm voor.

In de keuken zoekt Geer zijn eigen vis uit, mijn gerecht komt gewoon simpelweg van de kaart. De kelner, die alles in zijn eentje doet, rent lachend van het ene naar het andere tafeltje en neemt ook nog de tijd om overal een praatje te maken.
Ook dit keer krijgen we een toetje van de zaak, Halva, een orientaalse specialiteit, maar op zijn Grieks verfomfaaid. Gelukkig hadden we dit toetje eergisteren niet anders had ik de titel van het verslag moeten aanpassen:)

Bij het afrekenen slaan we verrast achterover van het bedrag, alleen blijkt dan dat de vis van Geer niet doorberekend is. En wordt de rekening opeens 17 euro duurder. Tja, verschil moet er zijn...

De avond blijft lang warm en zwoel, om half 10 is het nog 25 graden buiten,
maar vanwege de vele muggen worden we naar binnen verbannen.

Morgenvroeg is het eerste dat we doen naar de dierenarts bellen, want hoewel Baloe toch iets beter lijkt zijn we toch zijn allebei wat gespannen voor de uitslag en het verdere verloop.

Route: Leptokarya Beach - Dion - Limani Litochoro

Gereden kilometers: 26
Coördinaten slaapplek: N 040°09,151’ O 022°32,910’

Geschreven door Geer.en.Car.on.tour