Door: Carry

Wie het ‘omroep Max’ programma ‘We zijn er bijna’ volgt, weet dat dit in iedere uitzending een vaste uitspraak is van de presentatrice Martine van Os. Hierin maakt een groep van 35 camperaars onder begeleiding een rondreis door een of meerdere landen. Voor ons is dit soort gezamenlijke reis een absolute ‘NO’, maar de plekken die ze bezoeken zijn zéker de moeite waard.
De uitspraak van Martine geldt vandaag dus ook voor ons: ‘We hebben een reisdag’.
Vanaf de prachtige plek onder aan de steile rotsen die voor 2 nachten ‘onze’ plek was, rijden we naar Antirrio. Hier nemen we voor de eerste keer in al onze Griekenland-reizen eens niet de bijna drie kilometer lange tolbrug ( van Patras) naar Rio, maar de ferry. En die is de helft goedkoper, i.p.v € 23,50 betalen we voor de overtocht nu ‘maar’ €11,- Nog genoeg geld voor dat kleine stukje, in minder dan 15 minuten staan we aan de overkant, De Peleponessos, het gedeelte van Griekenland waar we dit jaar bewust voor hebben gekozen. Rust en de prachtige plekjes die we nog van voorgaande jaren kennen. Maar eerst gaan we naar Kalochria, daar ligt onze eigen geocache ‘Aghios Petros’ bij het mooie kapelletje aan de wetlands. Terwijl Geer de drone de lucht in stuurt en ik het doosje te voorschijn haal om te controleren of alles in orde is komt er een jong stelletje aangereden die op het muurtje onder de verstopplek een lekker potje beginnen te vrijen:) Daar sta je dan met je doosje in de hand. Er zit niks anders op dan te wachten tot ze klaar zijn, dan kan ik het ding pas terugleggen. Maar als ze de drone zien die ‘per ongeluk’ net hun kant op komt, schieten ze er snel van door en dan kan mijn doosje weer op zijn plek:)

In de brandende middagzon doen we nog snel een cache bij de citadel van Dymaioneen, een oude nederzetting uit 1300 voor Christus van waaruit je een prachtig uitzicht hebt op het kapelletje van onze cache.
Op zoek naar een plekje voor de nacht aan het strand komen we bij een verlaten hotel uit in Kounoupeli. Er lopen wat louche uitziende figuren rond die het hotel blijkbaar al ‘eeuwen’ geleden hebben gekraakt. Een niet helemaal gezond ogend mannetje komt op ons af en begint in het Grieks te ratelen en te gebaren. Wij kletsen vrolijk in ons eigen taaltje terug, en dus begrijpt niemand de ander. Maar om nu hier de nacht door te brengen is geen optie. Nog even op zoek naar de cache die hier zou moeten liggen, maar ook dat is geen succes. Magere katten schieten alle kanten uit, zij zijn net zo geschrokken van mij als ik van hun. De figuren rond het hotel kijken vanuit de verte wat die rare Hollanders daar boven te zoeken hebben. Maar wellicht lachen ze ook wel in hun vuistje en hebben zij de cache weggehaald.

Uiteindelijk vinden we een leuk plekje aan de haven van het gehucht Aghios Panteleimonas. Totaal verlaten, totdat..... de schemering invalt en de 20 bewoners van het dorp beginnen te paraderen. Over de pier en weer terug, heen en weer. Een korte begroeting volgt, maar verder neemt niemand enige notitie van ons.
En nadat iedereen weer is verdwenen is het enige geluid nog van een enkele hond en de golven die zachtjes tegen de kademuur van het haventje kabbelen.

Route: Kato Vasiliki -Artirrio-Rio-Kalochria-Manolada-Areti -Aghios Panteleimonas
Gereden kilometers: 145
Coördinaten slaapplek: N 037° 57. 839'. O 021°14. 213’

Geschreven door Geer.en.Car.on.tour