Woensdag 29 december 2021/ Carry

Het was warm in bed vannacht, wat een verschil met een paar dagen geleden. Nu kan het dekbed worden opgeborgen om plaats te maken voor een koeler iets. We zijn er dus alweer vroeg uit, buiten is het nog donker maar dat is voor de tijd van het jaar wel normaal.
Na het ontbijt rijden we naar het anderhalf uur verder gelegen San Juan de Gaztelugatxe, de Baskische naam voor ‘kasteelrots’. Het eerste stuk via de tolweg, maar daarna via de mooie kustweg met ontelbare aanlokkelijke strandjes. Maar de ervaring leert dat je bij bezienswaardigheden altijd een beetje op tijd moet zijn. Dus hoe aanlokkelijk ook, toch rijden we verder. Bij de parkeerplaats is het een drukte van belang, er is geen vrij plekje meer te vinden. Op de tamelijk smalle plaatsen staan behalve personenauto’s, één camper. Voor Geer reden te meer om te maken dat we wegkomen uit die drukte, maar ik weet hem over te halen om langs de kant van de weg te wachten op een vrij te komen plekje. Tenslotte hebben we niet voor niets anderhalf uur gereden. En we hebben geluk, na een kwartiertje wachten komt er een echtpaar aanlopen en ik spreek ze snel aan om te vragen of ze wellicht weggaan? Dat is inderdaad het geval en laat ze nu ook nog de eigenaars van de camper zijn, dus wij hebben in ieder geval iets meer plek om te manoeuvreren. Ik ga alvast in de buurt van hun plekje staan voor het geval dat er iemand anders in wil draaien. En net als zij uitdraaien komt er een auto aan die de plek wil innemen. Maar dan hebben ze aan mij een slechte, mijn vinger gaat omhoog en ik wijs pontificaal op ons busje. En dan kan hij niet anders dan terugrijden oftewel aftaaien :)

Wij beginnen aan het steile, maar geasfalteerde pad naar beneden richting de zee. Volgens de reisgids moeten we aan het einde 241 traptreden omhoog klimmen om bij het kerkje van San Juan te komen. Het eilandje trekt veel toeristen omdat het dé filmlocatie is geweest bij de Game of Thrones serie. Maar al die toeristen over het nog geen meter brede pad naar boven te laten klauteren heeft wellicht in het verleden wat problemen gegeven, want het pad is hermetisch afgesloten. Ik ben er niet echt rouwig om, want van hieruit is het uitzicht op het eiland in de Golf van Biskaje net zo mooi als wanneer we die 241 trappen omhoog hadden moeten klauteren.
En het steile pad dat we naar beneden moesten lopen, moeten we nu ook weer omhoog en dat is te voelen in de kuiten.

Inmiddels is de temperatuur opgelopen tot rond de 25 graden. In Bermeo, het stadje dat op nog geen 10 minuten rijden van de kasteelrots ligt, zetten we het busje aan de kant en genieten we op het prachtige strand van een paar uurtjes zon. Op de hoge golven vertonen een paar surfers onvermoeibaar hun kunsten. Ook Baloe geniet, het strand is in deze tijd van het jaar toegankelijk voor loslopende honden. Hij heeft meteen een oerlelijk, maar blijkbaar lekker ruikend teefje in het oog. En waar zij gaat is hij ook te vinden. Blijkbaar is de aantrekkingskracht wederzijds, maar dat kan ook niet anders want volgens haar baasje is Baloe ook wel érg ‘Handsome ‘. Maar ja, dat wisten wij natuurlijk al lang:)

Voordat we van de eerste zonnestralen verbranden vertrekken we richting het half uur verder gelegen vissersdorp Getxo, bekend om zijn ‘zweefbrug’. Maar wat ze hier onder een vissersdorp verstaan, noemen wij gewoon een stad! Gelukkig hoeven we hier niet lang zoeken naar een parkeerplekje, op nog geen 500 meter van de brug.
De 164 meter lange Puente Colgante, werelds oudste zweefbrug die in 1893 is gebouwd, en ontworpen door een leerling van Gustave Eiffel, vormt de verbinding tussen Getxo en Portugalete. Via een wandeling over de hangende Vizacayabrug kun je beide dorpen bereiken . Bovenop de pilaren is een uitkijkpunt en loopbrug die via een lift in de pilaren is te bereiken. Jammer genoeg is dit vanwege Corona gesloten. Met het hangpontje, dat met kabels aan de brug is bevestigd, maken we de 3 minuten durende oversteek naar Portugalete. Kosten 45 cent per persoon en Baloe mag gratis mee:) De basiliek de Santa Maria, de boulevard en de kleurige herenhuizen zijn het meest indrukwekkende van het stadje dat in de Middeleeuwen nog een zeer belangrijke zeehaven had. Voor ons is een korte labcache-wandeling meer dan genoeg om van het dorp gezien te hebben en met het vissersbootje varen we terug naar de overkant.
Aan de haven van Zierbena vinden we ons plekje voor de nacht. Op de brug proberen wat vissers hun avondmaal te bemachtigen. Bij ons staat Afrikaanse Boboti op het menu, net zo lekker en ook nog eens veel sneller klaar dan wanneer die vissers hun hapje binnen hebben…

Route: Deba-Altzola-Mundaka-Bermeo-Getxo-Zierbena
Gereden kilometers: 149
Coördinaten slaapplek. N 043°21.199’ W 003°04.531’

Geschreven door Geer.en.Car.on.tour