Woensdag 8 september 2021| Carry

Het heeft de hele nacht aan een stuk door geregend, maar als we rond half 8 uit bed stappen schijnt er zowaar een heeeel klein zonnetje. Een snel ontbijtje en dan, voordat het weer begint te regenen, naar buiten om het indrukwekkende natuurverschijnsel van de Saltstraumen te bekijken. Net op het moment dat we daar zijn is de stroming en zijn de kolken in het water het sterkst. Tussen de 150 meter brede doorgang van de Saltenfjord en de Skjerstadfjord stroomt elke 6 uur 400 miljoen liter water met een snelheid van ongeveer 37 kilometer per uur. Dit verzaakt enorme gaten in de bodem van de fjord in de vorm van whirlpools die wel 5 meter diep en een diameter van 10 meter kunnen hebben. Het is een Eldorado voor duikers, vissers en diverse vogelsoorten zoals de zeearend. Wij krijgen geen zeearend voor de lens. Wel een heel stel meeuwen die geduldig wachten totdat de vele vissers op het water en langs de kant de ingewanden van de gevangen vis weer in het water gooien. Zo krijgen zij heel makkelijk hun maaltje voor de snavel gegooid.
Langs de kant van het water zit een vroege, ijverige visser die al een aantal grote vissen op het droge heeft liggen. Als hij ons geïnteresseerd ziet kijken, biedt hij spontaan een net gevangen, nog aan de lijn spartelende vis aan ons aan. (Waar hebben we het eerder meegemaakt....:)
Het haakje wordt er vakkundig afgehaald, maar naar de rest hoef ik niet meer te kijken, mijn maag draait al een beetje om als ik zie hoe hij een mes pakt om......
Geer heeft net langs de kant van de weg een nieuw hondenpoepzakje uit de dispenser getrokken en daar wordt het dier, zo glibberig als hij nog is, ingeduwd. Baloe hangt er met zijn neus boven op als we naar het busje terug lopen, zo goed heeft hij nog nooit gevolgd.
Inmiddels is het tij gekeerd, het snelstromende kolkende water staat nu even stil, dood tij dus. Bij die gelegenheid maakt een groot schip gebruik om nog snel even door de opening te varen. Heel langzaam begint het dan weer te stromen, maar nu de andere kant uit. Wij maken nog even een kleine (labcache) wandeling en zetten dan koers naar de haven van Bodø waar om kwart over3 de Ferry naar de Lofoten vertrekt. Ook nu hoeven we geen ticket te kopen en de overtocht te reserveren. We sluiten aan in de rij, een havenmedewerker scant het kentekennummer en vraagt alleen naar de namen van diegene die meerijden. Baloe slaat hij gemakshalve over, die heeft zich kenbaar gemaakt door luid te blaffen als de medewerker aan de deur komt.
Precies op tijd vertrekt het schip de ‘Landegode’ richting de eilandengroep. Onderweg passeren we een paar heel kleine eilandjes, het lijken net iets meer dan grote rotsen in de Noorse Zee. En toch blijken ze wel degelijk bewoond. Je vraagt je af wie daar wonen en waarom, er staan niet meer dan een paar huizen, wegen zijn er nauwelijks volgens de kaart van Google maps.
De overtocht is woelig, het weer is niet best, de golven slaan tegen de ruiten van de voorplecht en we schommelen behoorlijk. Gelukkig hebben we allebei geen last van zeeziekte en na ruim drie uur varen komen de steile, rotsige pieken van de Lofoten in zicht. Er schijnt zelfs een klein zonnetje, hopelijk een goede voorbode voor de komende weken. Het pittoreske haventje en het kleine dorpje Moskenes met zijn bijna 1000 inwoners liggen idyllisch aan de voet van de kale bergen. Wat een schitterende aankomst!
Het is bijna half 7 als we niet ver van de haven ons plekje voor de nacht vinden. We hebben wel al wat op de boot gegeten maar er wacht nog een vis die de pan in moet. Geer doet een dappere poging om het beest netjes te fileren maar het lijkt meer op een slachting . De kop gaat er dan nog wel netjes van af maar voor de rest lijkt het niet op de kookkunst van de deelnemers van Masterchef Australië :) Er blijft dan ook niet veel over wat de pan in kan, maar wát er over blijft is best nog lekker. Dus Wim, doe het de volgende keer maar eens goed aan Gerard voor:)

P.s nog even een leuke anekdote tussendoor : Als we gistermiddag op de parkeerplaats bij de Saltstraumen aankomen, loopt er een stel met 2 honden, die we op deze reis al 5 keer zijn tegengekomen. Op de boot van Hirtshals naar Kristiansand, op de eerste overnachtingsplek in Søgne, bij de Prekistolen, de Trollstigen en nu dus weer hier. Ook zij maken de oversteek naar de Lofoten dus misschien komen we elkaar ook daar weer tegen. Het blijft toevallig, een land dat zo groot is, met zoveel mooie plekken om te bezichtigen en waar we al een paar duizend kilometer hebben gereden. Maar eerlijk is eerlijk, zonder elkaars honden zouden we elkaar wellicht nooit hebben herkend. Zij hebben een zwarte doedelpup en een blonde volwassen doedel. En ook nog eens een opvallende buscamper:) En wij hebben natuurlijk onze eigen mooie Baloetje.

Route: Saltstraumen-Bodø- Moskenes
Gereden kilometers: 34
Coordinaten slaapplek: N 067°54,708’ O 013°04,448’

Geschreven door Geer.en.Car.on.tour