Dinsdag 7 juni 2022.

Dag 22. |Gerard

Het ochtendritueel vandaag verschilt in zover dat nu het bed niet opgemáákt wordt maar opgeklápt. Op die manier maken we meer ruimte voor onze monteur die volgens afspraak om 14:00 uur aan de reparatie gaat beginnen.
De rest van de ochtend verloopt net zo lui als de voorgaande. Beetje zwemmen beetje lezen.
In de loop der uren arriveren de groepjes ouderen Grieken. Auto’s worden op het strand geparkeerd, men hijst zich in badpakken of minuscule zwembroekjes. Dan schrijdt men steevast met petje, hoedje en zonnebril het water in, net zo ver dat ze nog met het hoofd boven water uitsteken en nog vaste grond onder de voeten hebben. Onderlinge afstand 10 á 15 m en dan urenlange gesprekken op luide toon. Een, laat ik zeggen wat corpulente vrouw, wordt aan de hand van haar man mee het water ingevoerd. Kennelijk heeft zij geen enkel vertrouwen in de de wet van de wereldberoemde Griekse wetenschapper Archimedes, want over de rollen vlees wordt met enige kracht nóg een gigantische zwemband geschoven. Als ook zij positie heeft ingenomen in het groepje is haar hoofd amper nog te zien en klinkt alleen een benauwd stemmetje als ze over de rand van de band aan het gesprek wil deelnemen.

Zo rollen de Griekse gewoonten aan onze ogen voorbij en wachten we ‘geduldig’ op klokslag 14 uur.
“Moet je niet eerst bellen of dat ding er wel is ”, oppert Car, maar ik wuif haar wijze raad weg met de opmerking dat hij gisteren heel stellig was dat het vandaag zou aankomen.
Maar als we de poort binnenrijden komt Kostas aanslenteren met de mededeling dat de pomp nog niet binnen is. “Tomorrow 11 o’clock” zegt hij met een twijfelend stemmetje. Is het mijn teleurgestelde fronsende blik of ziet hij achter mijn ogen dat ik tot een geweldsincident in staat bent? En dan komt hij met: “wait I look for myself in town, half our.” Springt in een oude bestelbus en is weg. Uiteraard wordt het weer wat langer maar als hij het terrein oprijdt blijkt alles toch nog vandaag te kunnen. Ik pak zelf ook de schroevendraaier ter hand om de kast rond de watertank gedeeltelijk te demonteren. En dan eindelijk na een uurtje werken is de klus geklaard en hebben we weer druk op de leidingen. Ik monteer de kast weer en Kosta is toe aan een bak koffie want hij sloft de woning in. “Wait 15 minutes”.
Maar er is altijd wel iemand die de tijd komt opvullen. We komen aan de praat met de plaatselijke autoverhuurder die zijn 15 jarige zoon komt ophalen die als gezel bij Kostas stage loopt. Binnen no time weten we meer van de familie dan dat we ooit hadden durven vragen, maar kennelijk moest de man even zijn ei kwijt. En dat wordt het ook nog letterlijk want voor hij vertrekt krijgt Car nog een zak eieren in de hand gedrukt. Hij heeft ook nog kippenfarm. Was hij even vergeten te zeggen.
Kostas is inmiddels weer met een mok koffie uit huis gekomen en gaat nog even op de praatstoel zitten, maar dan kunnen we hem toch bewegen om de uiteindelijke rekening op te maken. Dat gebeurt met een vette vinger in het stof achter op de bus.
De pomp blijkt aardig aan de prijs, € 95, maar daarentegen rekent hij voor arbeidsloon maar € 35,- Mij hoor je dus niet klagen en opgelucht drukken we elkaar de hand en gaan nog even samen op de foto.

In de loop van de dag belt ook de dierenarts. De uitslag van het lab is inmiddels binnen. Baloe heeft inderdaad Lyme en meer specifiek : Borelia. We krijgen uitgebreid college over het verloop van de ziekte, de mogelijk blijvende aandoeningen en nog wat enge verhalen maar uiteindelijk is de kans ook groot dat hij er met een flinke antibioticakuur overheen komt en er niets aan over houdt. Voor dat laatste gaan we.
We kunnen hem ten allen tijde bellen voor advies onderweg mocht er nog wat voorvallen. En dat doen we een half uurtje later al als we bij de plaatselijke dierenarts een recept moeten krijgen voor antibiotica. Dat is snel geregeld als we haar het nummer geven van haar collega uit Katerini. Met een (gratis) recept loopt Car naar de apotheek. Ook hier zijn weer te weinig pillen op voorraad maar vanavond na 20 uur kunnen we ze afhalen. Hier is Car ook weer scherp van geest als ze bemerkt dat de apotheker de pillen die ze vanmiddag al meekreeg en ook betaalde, nogmaals in rekening brengt.
Duizend excuses en een flesje water voor het wachten en een gratis pot gezichtscrème voor de vergissing. Het duurt wat lang hier maar uiteindelijk zijn ze allemaal super vriendelijk en bereid je om op alle mogelijke manieren te helpen.

Op de goede afloop gaan we uit eten op een terrasje in Naphlio, maar het plekje voor de nacht gaan we nu toch echt ergens anders zoeken. De apotheker geeft ons nog een goed adresje voor de nacht in het dorpje “Kiveri” , tevens haar woonadres.

En nu weer hopen dat de rest van de reis zonder problemen verloopt. Nog 13 Griekse dagen te gaan.

Route: Nafplio - Myli - Kiveri
Gereden kilometers: 29
Coördinaten slaapplek: N 037°31,660’ O 022°43,895’

Geschreven door Geer.en.Car.on.tour