Donderdag 20 januari 2022 |Gerard

Na twee nachten heerlijk te hebben gebivakkeerd op dit mooie strand ga ik voor vertrek nog even met de grijper rond. Een gewoonte die ik al jaren heb. Even de rotzooi (van anderen) opruimen. Hier heb ik amper werk. De meeste plekken die we in Portugal hebben bezocht zijn brandschoon. Kwestie van mentaliteit natuurlijk maar er zijn ook ook vuilnisbakken in alle kleuren. Ook het scheiden van afval staat hier hoog in het nationale vaandel.

We zijn amper onderweg of een gilletje naast me is voldoende om de weg te verlaten en een parkeerplaats op te rijden. Deze is ook onmogelijk om over het hoofd te zien.
Een enorme “China store”. Even ben ik bang dat ik Car hier (letterlijk) ga verliezen tussen de koopwaar. Maar de overdaad aan tienduizenden producten slaat haar een beetje vleugellam en ook de prijzen zijn wat minder Chinees. Een beetje Action kan op sommige zaken best concurreren. Maar qua hoeveelheid slaat het hier alles. Méters rekken met bijvoorbeeld alleen maar plastic doosjes. Keurig gerangschikt op kleur.
Qua tijd en geld komen we bescheiden weer buiten. Maar haar koopjesdrang is (voorlopig) weer even gestild en het telefoonhoesje waarover ze al weken zeurt maakt ook deel uit van de buit.

Maar de N125 wordt na een paar km alweer verlaten. Altura ligt aan het strand en waar is het beter lunchen dan midden tussen de duinen en in de schone zeelucht. Uiteraard koppelen we er een wandeling aan vast. Een wandeling door de duinen gaat hier vaak over kilometers lange vlonder-paden. Dikwijls op enkele meters boven het zand. Heel comfortabel lopen en de vegetatie wordt op deze manier gespaard en zonder zand het busje weer in. Dat laatste klopt natuurlijk voor geen meter. Onze zwarte ‘zandbaal’ weet altijd wel weer een paar scheppen zand in zijn vacht naar binnen te slepen.

Maar dan tóch eindelijk de grens met Spanje in zicht. Een prachtige boogbrug over de “Guadiana”. Deze rivier vormt overigens tot ver in midden Portugal de natuurlijke grens met Portugal. En zoals Schengen het bedoeld heeft rijden we ongehinderd Andalusie binnen. Niks geen controles van welke aard dan ook.

En ook hier verlaten we na een paar kilometers de doorgaande route. De ‘GC-kaart’ lokt ons weer de wetlands in met de mooie naam “de moerassen van Odiel”
7000 Hectaren eilanden, kanalen en wetlands met meer dan 300 soorten vogels! We vergeten bijna de doosjes en kijken onze ogen uit naar de foeragerende gevederden. De Flamingo’s herkennen we natuurlijk meteen van verre, maar ook lepelaars, reigers zijn groot genoeg om ze meteen te herkennen. We fotograferen er lustig op los en ik kan het niet laten om ook even de drone omhoog te sturen. Nadat ik een paar jaar geleden zo ongenaakbaar op mijn falie kreeg van Gerda en Riet, heb ik nu ‘gepaste’ afstand bewaard. Maar ik ben toch bang dat ook dit hun goedkeuring niet kan wegdragen.
In de buurt ligt het Centro de visitantes Anastasio Senra waar nadere informatie te krijgen is over het gebied en die ook excursies per boot of treintje aanbieden. Bij het betreden van het terrein zien we terloops bij het hekwerk dat de openingstijden in de winterperiode zijn aangepast. Het is er erg stil en we verkennen eerst even het terrein te voet. (Er ligt namelijk ook nog een cache...) Als we teruglopen richting het hoofdgebouw zien we heel in de verte plotseling dat de grote toegangspoort wordt dichtgetrokken... Ik fluit zo hard ik kan op mijn vingers maar de persoon in kwestie stapt doodgemoedereerd in zijn auto en vertrekt. En door een hangslot is het hek niet meer open te krijgen. En dan valt ons oog op de aangepaste openingstijden. Om 15 uur sluiten ze hier in de winter en dat hebben ze keurig op tijd gedaan maar omdat wij de Portugese tijd nog hebben is het voor ons pas 14:00 uur.
Maar met wat klimwerk van ons en wat kruipwerk van Baloe lukt het toch om te ontsnappen. Baloe heeft meer werk dan wij. In eerste instantie verrekt hij het om plat op zijn buik over de grond eronderdoor te kruipen. Lijkt wel of hij zijn hamer en klokkenspel koste wat kost wil sparen voor andere standjes dan dit. En ik snap hem ook wel een beetje.

Tijd voor de middag thee. Voor ons gevoel 3 uur maar 4 uur Nederlandse tijd. Dus moet Youtube worden opgestart want ‘Boos’ gaat de aantijgingen tegen zeker twee BN’rs uit de doeken doen. Car’s idolen Marco en Ali worden ongenadig door de mangel gehaald. Ik zie gaandeweg de teleurstelling en ontzetting op haar gezicht verschijnen en haar sprakeloosheid wordt slechts verstoort door een: “oesja..” en “wat erg”. Ik weet dat ik “goed” ben om alles kapot te relativeren, maar op dat gebied verschillen we nog al. Dus kop houden Leenders en haar het ‘leed’ laten verwerken.

En dan rijden we een doodlopende weg in van 17 km! Links van ons de rivier en aan de overkant het havengebied van Huelva. Rechts van ons een mooi duinengebied met aangrenzend een geweldig mooi strand met ook een lengte van meer dan 17 km. Niet vreemd dat hier ook enorme stukken zijn vrijgemaakt om er naar hartelust honden los te laten lopen.
Baloe wéér in zijn nopjes en hij racet door het zand om zijn vacht vol te laden. En ook Car slaakt weer gilletjes. Dit keer geen Chinese meuk maar (weer) prachtige schelpen. “Wat móét je er in godsnaam mee” is mijn foute opmerking, want de uitleg die ik een paar dagen geleden wist te voorkomen, komt nu toch. “Nou gewoon, samen met het gekleurde zand in potten en dan staat dat er heel mooi bij.....”. De rest ontgaat me. Ik speur in het rond naar caches die hier ook in grote getale liggen.
Doordat we tevens een tijdgrens zijn overgestoken zijn we ook een uur kwijt vandaag. Om een jetlag te voorkomen passen we ons ritme aan en gaan op tijd op rust. Nadat de vissers zijn vertrokken blijven we eenzaam achter op deze lange landtong.
We hebben een verrassend mooie plek gevonden die we in eerste instantie hier niet verwacht hadden.
Morgen gaan we hier zeker nog een flinke wandeling maken want het prachtige Portugese weer zet zich voort in Andalusië dus we genieten hier gewoon nog lekker even door.

Route: Tavira - Altura - Huelva-Parc Natural Marismas del Odiel
Gereden kilometers: 97
Coördinaten slaapplek: N 037°08,846’ W 006°53,527’

Geschreven door Geer.en.Car.on.tour