Zaterdag 4 september 2021| Carry

Het is net half 8 geweest, ik sta in de douche en hoor opeens een kreet vanuit bed: “Baloetje, láát dat, verdorie nog.” Geer, die nog lekker lag te slapen, heeft het met Baloe aan de stok. Die heeft blijkbaar met een ruk het dekbed van hem af getrokken, alsof hij wil zeggen: Eruit jij, het is tijd. En ik geef hem groot gelijk, de zon komt al achter de berg vandaan, het lijkt alweer een prachtige dag te worden.

In het dorp schiet ik snel de Rema 1000 in om wat boodschappen voor het weekend in te slaan. Hoewel dat boodschappen doen hier lang niet zo snel gaat als thuis waar ik mijn weg in de Lidl bijna blind kan vinden. En hoewel de Rema bekend staat als de winkel van het goedkopere segment, rijzen de prijzen net als in heel Noorwegen ook hier de pan uit. Maar gelukkig hebben we van thuis uit ook nog wat goed houdbare spullen meegenomen.

Voordat we op weg gaan richting Trondheim doen we in Andalsnes nog even een lab- cache zodat we tenminste nog iets van het stadje te zien krijgen en er over te weten komen. Het op 537 meter liggende uitzichtpunt Rampestreken slaan we over, er is geen weg er naartoe en we hebben allebei geen zin om nu weer zo’n steile klim te gaan maken over een pad dat door Nepalese Sherpa’s is aangelegd. Daar hebben we al genoeg ervaring mee gehad :) De locals gebruiken dit pad geregeld om niet naar het fitnesscentrum te hoeven.
De gondel die er 20 minuten over doet om boven te komen vinden we allebei te prijzig, 50 euro per persoon om gewoon wéér van een uitzicht te genieten, gaat ons een beetje te ver.
In de haven ligt het grote schip, de Hurtigruten. Deze Noorse kustsnelboot vaart al meer dan 125 jaar van haven naar haven, langs één van de mooiste kustlijnen ter wereld. Een groot deel van Noord-Noorwegen had tot na de tweede Wereldoorlog geen degelijke wegen of spoorlijnen. De bevolking in de afgelegen vissersdorpjes waren dus voor de bevoorrading aangewezen op dit schip. Nu doet het schip 13 havens aan waarvan Kirkenes bij de Russische grens het noordelijkste keerpunt is van de reis.

We hebben door de Navi de beste route naar Trondheim uit laten rekenen, maar soms moet je toch ook zelf een beetje ingrijpen. Hij wil ons wéér een overtocht laten maken van Åfarnes naar Sølsnes om dan aan de andere kant van de fjord de evenwijdig lopende route te rijden die we ook vanaf deze kant kunnen doen. Het is wel een stukje verder door de bergen, maar volgens Geer goed te doen. De 660 is een prachtige weg, er is weinig tot geen verkeer en de picknickplekken langs de kant van de 35 kilometer lange Langfjord nodigen meerdere keren tot stoppen uit.

Langs de kant van de weg hangen en staan om de paar meter gekleurde fietsen. “Ze moeten ze zeker kwijt”, zeg ik nog een beetje sarcastisch. Totdat we een paar kilometer verder bij een standbeeld komen waar ook een kistje aan de muur hangt met daarin een logboek. Dit keer eens geen geocache maar allemaal namen van mensen in een logboek die een bepaalde route tussen georganiseerde fietstrimpalen gefietst hebben. Het blijkt dat het 450 inwoners tellende Eresfjord hét fietsdorp wordt genoemd, het heeft zelfs een beroemde professionele wielrenner: Kurt Asle Arvesen. Hij heeft er mede voor gezorgd dat de belangstelling voor fietsen is toegenomen. Het dorp is al meerdere jaren gastheer van de Eresfjord Grand Prix. Daarom en om dit evenement te promoten staan er meer dan 100 kleurrijke fietsen rond Eresfjord.

Ons kleurrijke ritje wordt vroeg in de middag beëindigd net voorbij Sunndalsøra, waar we onder een strakblauwe hemel al luierend de dag afsluiten met een fantastisch uitzicht op de Tingvollfjord.
En als we buiten aan ons avondeten zitten komt een vosje heel nieuwsgierig even een kijkje nemen en de lucht opsnuiven van het eten. Hij gaat er nog even rustig bij liggen en geniet net als wij van het mooie uitzicht om na zo’n 10 minuten weer het bos in te kuieren.

Route: Andalsnes-Åfames-Eresfjord-Sunndalsøra
Gereden kilometers : 141
Coördinaten slaapplek: N 062°44,333’ E008°31,215’

Geschreven door Geer.en.Car.on.tour