Zaterdag 28 augustus 2021 | Gerard

Om 6 uur kruipen we al onder de klamme lappen vandaan. Het is maar een kleine stukje steil bergop rijden naar P1. We verbazen ons over het aantal auto’s en campers dat er al geparkeerd staan. Dachten wij vroeg te zijn.
Rugzakken om en lopen maar. Na 200 meter hebben we al een hartslag van 180, want het gaat meteen flink omhoog hier. Eerst nog een gemakkelijk belopen gravelpad, maar dat gaat snel over in rotsblokken. Soms gerangschikt als een soort trap maar dan met treden van zo’n 30 cm hoog. Deze klus schijnt volgens onze informatie door Nepalese Sherpa’s zijn geklaard. Maar meestal zijn het gewoon dikke keien waar je goed moet kijken waar en hoe je je voeten neerzet.
Een tweede verbazing als we op dit vroege tijdstip ook al wandelaars naar beneden zien komen. De zonsopgang op de Preikestolen is een belevenis op een belevenis en hier hebben dus al een aantal mensen van genoten, want de zon laat zich ook weer zien vandaag. Car is gekleed op een ijzige hoogte van 6000 meter terwijl we toch echt niet hoger gaan komen dan 600 m vandaag.
Mijn T-shirt is dan ook meer dan voldoende want met een verhoogde hartslag gaat ook de lichaamstemperatuur navenant de hoogte in.
Achter me hoor ik Car zuchten en kreunen. “Auwiëe Geer, het is goffedomme wel érg steil”. Maar naarmate de klim vordert wordt het babbelen steeds minder en het hijgen steeds meer.
“Ik denk niet dat ik het ga redden Geer”. Ik kijk in een verhit gezicht met ogen die ellende uitstralen. “Komop Car, het ergste hebben we gehad. Straks krijgen we een soort plateau”. Het eerste deel van de zin verzin ik om de moed er in te houden. We pauzeren weer even en dan komt een foute opmerking van een van de wandelaars met: “We zitten pas op de helft hoor”. Mijn poging tot peptalk is hiermee in een klap van de rotsen gevaagd. Maar Car is in het verleden als eens vaker doodgegaan tijdens onze wandeltochten. (“Masca kloof” en de beklimming van de “Teide” op Tenerife; de Vicos kloof in het noorden van Griekenland enz enz) en na twee uur en een kwartier ploeteren zien we het eindpunt voor ons. De preekstoel oftewel in het Noors: de Preikestolen. De meest bekende en bezochte bezienswaardigheid van Noorwegen. De drukte valt gelukkig nog mee en iedereen gunt elkaar dat plaat(s)je langs het randje om die foto te maken die al miljoenen keren gemaakt is. Op 604 meter hoogte en de Lyse fjord op de zelfde afstand onder je. Opvallend is dat hier toch zo weinig ongevallen gebeuren. De laatste bekende was een Spanjaard die in 2013 viel en de afstand van 600 meter niet overleefde.

We hebben schitterend weer. Car heeft gaandeweg de route haar lagen kleding afgepeld en geniet nu ook relaxed van het prachtige uitzicht. Nou ja relaxed, ze sterft weer duizend doden als ik, maar vooral Baloe te dicht bij het randje laat komen. Maar voor stoere foto’s moet je natuurlijk wel even de grens van je moed tarten.
Baloe is weer fotogeniek en we moeten hem zelfs even uitlenen aan een groepje dat met hem persé op de foto wil. Baloe vindt alles best en kent geen hoogtevrees wat hem tot een gewillig model maakt.
Na ruim een uur genieten beginnen we aan de afdaling. Onderweg nog wat geocachen ook, maar soms hebben we er een te laat in de gaten. En even omhoog teruglopen dat doe je hier dus echt niet.! De afdaling is een aanslag op mijn knieën en nu kreun ik met Car mee. De talloze wandelaars die nu nog aan het stijgen zijn maken het lopen extra moeilijk. Je moet elkaar passeren en op sommige punten op elkaar wachten. We zijn wel blij dat we de grote drukte toch vóór zijn geweest.
En ken je dat gevoel als je dan eindelijk bij de camper aankomt? Dat die schoenen uit kunnen, je in de campingstoel kunt ploffen, dan een ijskoud biertje naar binnen kunt klokken en een heerlijk dutje kunt doen in zon ? Dat is een van de geneugten van een camperaar.
Na 25 euro parkeergeld te hebben betaald gaat de slagboom voor ons open en dalen we af naar de Fjord die we van bovenaf zo mooi gezien hebben. Vlak langs het water kiezen we ons “plekje voor de nacht” en genieten nog van een prachtige ondergaande zon terwijl de vermoeidheid langzaam uit onze benen vloeit. Het was heftig, maar zó de moeite waard.

Route: Oanes- Preikestolen-Solbak
Gereden kilometers: 33
9 km gelopen in 3 uur 39 min. Totale tijd onderweg : 6,5 uur

Coordinaten slaapplek: N 059°02,201’ O 005° 58,038’

Geschreven door Geer.en.Car.on.tour