Dinsdag 14 september 2021| Gerard

Als we de tunnels weer achter ons laten krijgen we de ruimte in de vorm van het grote Ersfjordstrand. Er staan her en der verspreid nog wat tenten en de jeugd is zwijgzaam bezig de natte boel in te pakken. Het futuristische “gouden toilet” heeft het druk en kennelijk zijn de vier porta cabins die ernaast geplaatst zijn niet zo in trek. Begrijpelijk als je ziet hoe hier de toiletten zijn uitgevoerd. Ruim, heel schoon en warm en altijd wel met een speciaal ontwerp dat veelal aansluit op de omgeving.
De ochtend begint dus met een strandwandeling. Toch altijd nog favoriet bij Baloe, die het niet na kan laten om ons op alle fronten uit te dagen tot een stoeipartij. Maar dat gaat dan wel op de lompe-Baloe-manier, waarbij hij je regelmatig even letterlijk aan de mouw trekt. Negeren bestraft hij door je speels van achteren in je kont te bijten. Je reactie op deze ‘liefdes beet ‘ is voor hem dan weer aanleiding om luid blaffend te reageren, als wil hij zeggen “Dat is leuk hè”. Voor hem dan ja.... :(
Een paar argeloze wandelaars betrekt hij ook nog even in het spel, maar die zijn ook al niet enthousiast. Het is trouwens opvallend dat de weinige honden die je hier ziet steevast aangelijnd zijn.

Als hij uitgeraasd is rijden we weer een stukje verder. Er is hier nog zoveel moois te ziens en ons kennende menen we altijd dat er na elke bocht en berg steeds weer wat mooiers te zien is. En laat dat verdomme ook nog vaak het geval zijn.

Even later hebben we het witte strand dan ook verruild voor de inktzwarte rotsen van ‘Tungeneset’ die mooi verzinken in het azuurblauwe water. Ook van deze plek hebben de Noren een strand gemaakt en ik kan me voorstellen, dat als het wat kouder is, de zon deze stenen heerlijk verwarmt. Op dit moment komt het echter niet in ons op om hier uit de kleren te gaan, laat staan het water in te duiken. Hoewel we regelmatig zon hebben is het met 8°C toch wel echt gedaan.

Als we weer zo’n smalle tunnel induiken stoppen we even bij de ingang. Het is ons opgevallen dat er vaak bij de ingang een kastje staat dat de aandacht van fietsers moet trekken. In het kastje zitten namelijk retro reflecterende hesjes. Bij het uitrijden van de tunnel kan hij het vestje dan weer in het kastje aan de andere kant deponeren. Ook is er vaak nog een knop. Als je daar op drukt wordt het overige verkeer dmv een oplichtend signaal geattendeerd dat er ‘fietsers in de tunnel’ zijn. Prima geregeld allemaal.

Volgende stop: De Bergsbotn. Ook weer een speels ontworpen platform van waaraf je een magnifiek uitzicht hebt over de....., je raadt het al, :de Bergsfjord.
Aan de andere kant van het 44 meter lange bouwsel zie je de bergpieken waarvandaan wild stromend watervalletjes onder het gevaarte door naar de fjord razen. Het zou zomaar het “ Bergsriviertje” kunnen heten, maar dat verzin ik er nu zelf bij.
Uiteraard zijn er nog meer toeristen die hier dit moois komen aanschouwen. Het ligt overigens in een haarspeldbocht van de 862, dus moeilijk te missen. Maar Tripadvisor geeft een totaal verkeerde plek aan en we hebben de hulp van een autochtoon nodig om ons 8 km verder naar de goede plek te loodsen. Handig dat die gasten allemaal zo goed Engels spreken.
De toeristen hier zijn overigens heel veel Noren en Duitsers en de laatste tijd ook een paar Finnen. De echte Finnen dan hè. ;) Vandaag treffen we overigens ook een Spanjaard, die ons er echter fijntjes op wijst dat we hem niet voor een Spanjaard moeten uitmaken, maar dat hij uit Catalonië komt. Dat chauvinisme zit er zelfs op zo’n 4500 km afstand nog steeds in.

We kiezen hierna voor een landtong met een doodlopende weg naar de punt. Op de kaart lijkt het er erg leuk uit te zien maar in het echt blijkt het tegen te vallen. Nou ja, je hoort hier nu twee verwende toeristen een beetje pruilen hè. Maar omdat we wel erg vroeg zijn voor ‘een plekje voor de nacht’, besluiten we om nog een uurtje door te rijden. De Garmin geeft twee mogelijke routes. De kortste en snelste die hoofdzakelijk door het berglandschap en bos gaat of een iets langere en ook langzamere die de kustweg volgt. We kiezen uiteraard voor de laatste, maar stom genoeg tik ik toch de verkeerde aan en daar komen we pas laat achter. Te laat om nog de fout te herstellen waardoor we weer op de relatief drukke E6 terecht komen.
Ook weer even wennen als je dagenlang met een gemiddelde van 25 km hebt gereden en amper verkeer om je heen hebt. Hier moet ik dus gewoon gas geven en me aan de maximumsnelheid van 80 per uur aanpassen. Maar de omgeving blijft natuurlijk mooi en de honderden waarschuwingsborden voor elanden beloven ook weer hier het nodige fauna. Maar als we dan uiteindelijk toch een slaapplekje moeten gaan opzoeken komen we terecht op een grote parkeerplaats langs de E6 zonder ook maar een eland gezien te hebben. Aan de ene kant het snelstromende riviertje de Salangselva en aan de andere kant dus de weg. Aan beide kanten dan ook weer heel veel bos dat elke dag steeds meer herfstachtige kleuren begint te krijgen. Het ruisen van het Salangselva is rustgevend maar die enkele voorbijrazende vrachtauto is toch storend. We weten het nu zeker: we zijn puur verwend!


Route: Mefjordvaer-Elsford-Bergbotn-Vangsvik-Finnsnes-Bardufoss-Brandvoll
Gereden kilometers: 197
Coordinaten slaapplek: N 068°45,527’. O018°09,158’

Geschreven door Geer.en.Car.on.tour