Woensdag 4 maart 2020/ Carry
Dag 11

Wij zijn de laatsten die na het ontbijt de eetzaal verlaten. We genieten van een prachtig uitzicht over de theeplantages, het meer in de verte en de waterval en vooral van de stilte. De rest van de ochtend brengen we door op het terras, in de wetenschap dat Udaya dan al uren aan het rijden is om ons weer op te pikken. Wanneer het niet meer dan 2,5 uur rijden is naar Kandy gaat hij het liefst terug naar huis. Om een uur of half 12 komt de druktemaker het hotel binnenvallen en is het gedaan met de rust. De koffers worden weer ingeladen en we rijden naar het 30 kilometer zuidelijk gelegen Nuwara Eliya. Wegen met haarspeldbochten lopen door diepe dalen met terrrasvormig aangelegde groente velden. Tegen de hellingen klimmen theestruiken in golvende lijnen op bergachtige heuvelruggen. Onderweg maken we een korte stop in ‘aardbeien land’ waar ik van Udaya als een echte toerist mijn kop door een ijzeren plakaat moet steken en dan ook nog eens op een rode mini scooter moet gaan poseren. Foto’s spreken voor zich.

Nadat we nog wat zoetigs naar binnen hebben gewerkt rijden we een half uur later het stadje binnen dat een verademing is na de drukte van Kandy. Door de wat koelere temperatuur, we zitten op een hoogte van bijna 1900 meter, is het voor de inwoners normaal om hier met jas en muts en dikke kleding rond te lopen. Voor ons is 25 graden gewoon zomers en blijft het topje aan.
Nurelia, zoals de inwoners het afkorten, is een stadje waar de Engelse sfeer nog goed te proeven is. Golfterrein en paardenrenbaan, kasteelachtige
landgoederen en tudor villa’s en een Anglicaanse kerk.

Wij verblijven dit keer in een soort cottage, met slaapkamer, badkamer, kleine keuken en een zitkamer. Nadat we hebben ingecheckt brengt Udaya ons naar een plek buiten het dorp waar Kumar al met zijn tuk tuk staat te wachten. Hij krijgt opdracht om goed voor ons te zorgen, terwijl Udaya in de auto blijft om een dutje te doen. Hobbelend en stotend rijden we hoog de bergen in, omringd door kilometers theeplantages. Op het punt waar de weg ophoudt volgen we onze gids verder te voet naar boven. Een onverhard rotsachtig smal pad waarbij we het laatste stuk alweer moeten klauteren om bij een waterval uit te komen. Ik ben alweer eens mijn wandelschoenen vergeten en sandalen zijn niet erg handig hier. Maar met behulp van de twee mannen (Kumar en Geer) kom ook ik veilig boven bij de waterval al heb ik het de laatste meters toch wel even benauwd. De Lover’s Leap Waterfall stort hier vanaf een hoogte van 80 meter met een donderend geraas naar beneden. Kumar doet zijn best om van onze klauterpartij foto’s te maken en om uitleg te geven. Nadat we even hebben uitgerust klimmen we weer naar beneden en tuktukken we naar de auto waar Udaya net uit een diepe slaap komt.

Als we willen vertrekken komt hij tot de conclusie dat hij de autosleutel niet meer kan vinden. Met z’n drieën kammen we de hele auto uit, maar wat er ook tevoorschijn komt: geen sleutel. Daar staan we dan. Udaya overstuur en niet begrijpend wat er gebeurd kan zijn. Hij is de auto niet uit geweest, heeft wel geslapen met de deur open. Gestolen? Ik werp er nog even tussendoor dat Jezus in dit geval niet erg behulpzaam was, maar de zeer gelovige Udaya lijkt het niet eens te horen. Dus nog maar eens de hele auto uitkammen, maar weer zonder resultaat. Gelukkig heeft hij wel een reservesleutel onder de auto gemonteerd en terwijl hij deze eronderuit haalt voelt Geer nog maar eens onder de zitting. En daar komt de sleutel toch tevoorschijn. Helemaal dankbaar omhelst hij ons “ God bless you all” en kunnen we eindelijk naar het hotel vertrekken waar we na een snelle douche weer in de auto springen.

Er wacht ons namelijk nog een Ayurveda massage in een salon in het dorp, weer geregeld door onze gids. Geer en ik worden in een beetje onooglijke ruimte gebracht waar twee bedden staan en een houten ronde kist, een beetje zoals vroeger de zonnehemel en bank op elkaar aansloten. Ik weet niet hoe ik het anders moet vertellen, we hebben geen foto’s er van. Voor mij komt er een aardige dame binnen en voor Geer een leuke jonge man. Ik weet zeker dat hij het graag andersom had gezien maar ik ben er wel blij mee. We kleden ons uit tot op ons slipje en dan begint een heerlijke massage. Benen, voeten, tenen, armen en handen, nek en rug en daarna nog eens een weldadige hoofd massage. En dan zie ik opeens Geer in de kist verdwijnen. Alleen zijn hoofd steekt er nog uit en de deksel wordt gesloten. Het blijkt een soort sauna te zijn waar in 10 minuten al het luie zweet naar buiten komt. Als de tijd om is en hij eruit kruipt druipt het zweet van hem af en dan moet ik er in. Ik zie nog net hoe hij door de jonge knul van onder tot boven wordt afgedroogd en dan breekt bij mij het zweet uit. Letterlijk en figuurlijk. Ik ben blij als de tijd om is en ik er ook uit mag. De jonge dame droogt mij helemaal af en dan kunnen we weer in de kleren.
Als we buiten komen snuift Udaya de geurtjes nog net niet van ons af, we ruiken schijnbaar een uur in de wind. Anderhalf uur een weldadige massage voor 20 euro per persoon, dat zou van ons best wel elke week mogen.
Na afloop nog een heerlijke rijst maaltijd in het dorp en dan zit ook deze dag er weer op. En kan ik eindelijk eens plat op de bank in ons appartement. Want een bank.... die heb ik gemist!

Geschreven door Geer.en.Car.on.tour