Dinsdag 28 december 2021/ Gerard

Lekker rustig schreef Car gisteren toen ze ons slaapplekje beschreef. Dat werd in de loop van de avond toch nog even anders. De plaatselijke jeugd moest even hun libido de vrije loop laten en deed dat bij gebrek aan vrouwelijk schoon met hun autootjes. Met heel veel gas op de parkeerplaats rondjes gummen. Voor nog twee campers was dat het sein om af te blazen, maar uit ervaring weet ik dat het nooit zo heel lang kan duren en nog voordat we goed en wel in slaap waren, waren zij klaar (gekomen?) en dropen af naar huis.
De rest van de nacht bleef het heerlijk rustig.
Hoewel Portugal het “doel” is van deze reis hebben we bewust gekozen om niet de kortste weg te nemen, maar het Baskenland via de Spaanse kustroute uitgebreid te verkennen. Een stukje Spanje dat we beiden nog niet kennen. “Een stukje Spanje” is natuurlijk wel vloeken in de kerk hier. Basken zijn Basken en geen Spanjaarden ! Hun eigen vlag wappert fier waar het ook maar kan en alle opschriften zijn in het Baskisch. En uiteraard ook het gesproken woord, waar we geen woord van kunnen verstaan. Nu maakt dat niet zoveel uit want met Spaans komen we ook niet verder dan “Hola en Bon Dia’s”. De plaatselijke bakker in het stadje Pasai Donibane maakt ons duidelijk dat het” Kaixo “ en “Egon on” is......Vlug vergeten verder.

We wandelen langs een steil hooggelegen pad (dat deel uitmaakt van de pelgrimsroute) richting de vuurtoren en pikken onderweg wat caches op. De terugweg is beneden langs het water en wat gemakkelijker te lopen. Veel wandelaars onderweg die in de verste verten niet op pelgrims lijken. Gewoon eigen volk dat kennelijk ook vrij is tussen kerst en nieuwjaar.
De kustroute die we nemen hebben we Garmin eerst aan zijn digitaal verstand moeten brengen. Hij denkt nog in de termen “kortste tijd” en “onverharde wegen vermijden”, tijdens onze doortocht door Frankrijk maar we zijn nu dus op avontuur en daar mag best iets pittoresk en spannends tussen zitten.
We slingeren over de kustweg GI3440 die een gedeelte volgt van de wielerklassieker San Sebastián en rijden over de hoogste top van de streek, de Jaizkibel. Weliswaar maar 547 m boven de zeespiegel maar gemeen steil met venijnige haarspeldbochten.
De lunch verorberen we lekker in de zon op een bankje met uitzicht over de haven. Het is inmiddels 23°, dus dat is prima te doen he!
En dan verder naar Getaria, waar Baloe zich kan uitleven op het strand. Wij doen het rustiger aan en kijken vanuit de hoogte op een surfer die verwoede pogingen doet om de juiste golf te nemen. Na zo’n drie kwartier zwoegen lukt het hem eindelijk om op de top van een lange golf staande op zijn board het strand weer te bereiken. Hij viert met opgeheven vuist dit persoonlijke succesje en geeft er verder de brui aan, want we zien hem direct erna met het board onder de arm de weg oversteken naar huis.

Zumaia is het laatste dorp dat op het programma staat. De speciale rotsformaties die ook wel flysch worden genoemd zijn het bezoeken waard. Helaas zijn de parkeerplaatsen overvol en in de wijk mag alleen geparkeerd worden door aanwonenden. We “lenen” even zo’n plekje, maar alleen om een bliksembezoekje te brengen, snel wat foto’s te nemen en dan weer terug.

Een plekje voor de nacht wordt even zoeken. We zijn weer eens kieskeurig, maar na poging drie vinden we wat we zoeken. Rechte plek met uitzicht op zee. Nog even genieten van de ondergaande zon en de beukende golven op de rotsen onder ons , maar dan valt ook hier snel de duisternis. Een nadeel als je in de winter op vakantie gaat. Korte dagen, maar we zijn er goed in om het daglicht ten volle te benutten. Dus moe en voldaan.....

Route: Hondaribbia- Pasai Donibane- Aginaga-Getaria- Zumaia- Deba
Gereden kilometers: 76
Coördinaten slaapplek: N 043°17,995’ W 002°20,223’

Geschreven door Geer.en.Car.on.tour