Door Carry

Luid toeterend komt om kwart over 9 de bakker het eilandje op rijden. Niet dat we hem zien, maar horen des te meer. Een klein kwartiertje later schuifelen wat oudjes in het zwart gekleed voorbij met in de hand een wit papieren zakje met leuke opdruk. Dan volgen er wat kindjes, niet in het zwart gekleed maar met hetzelfde zakje. Het wordt steeds drukker, de bakker doet hier blijkbaar goede zaken. Wat wel vreemd is dat al die mensen met dat witte zakje naar het dichtstbijzijnde restaurant lopen. Zouden ze hier hun eigen eten moeten meebrengen? Maar als we naderhand langs rijden zien we dat het er flink versierd is, dus wellicht dat er straks een feestje gevierd gaat worden. Het zou niet de eerste keer zijn dat we in Griekenland in een huwelijk/doopfeest of begrafenis terecht komen.
Maar dat wachten we niet af, tenslotte is de Peleponessos nog steeds het doel van onze reis.
De kilometers lange dam waarover we gisteren het eiland op reden strekt zich aan de andere kant uit tussen tientallen waterbassins waar vis wordt gekweekt. Een enkel armoedig huisje staat aan het einde van zo’n bassin. Overal hangen bewakingscamera’s, dus een hengel uitgooien om illegaal wat vis te vangen, is niet zo slim. Dus wordt het vanavond gewoon chicken teriyaki:)

Door de drukte van de grote stad Arta rijden we naar het zuiden. Miep staat in geprogrammeerd op Mesolongi en stuurt ons de snelweg op. Wat we echter vergeten zijn, is om de tolwegen uit te schakelen en zo staan we binnen no time voor het eerste tolpoortje: Betalen maar! 7,60 . Ik ben gelukkig zo bijdehand om te vragen hoeveel er nog komen voor Mesolongi. De vriendelijke juf trekt een bedenkelijk gezicht en zegt dat ze ‘gelooft’ dat het er nog maar 1 is. Maar wellicht ook nog een duurdere. En dan te bedenken dat die hele afstand maar 80 kilometer is! We hebben in Italië voor ruim 600 kilometer maar 32 euro hoeven neertellen dus dat scheelt wel eventjes.
De weg door de bergen zonder tol duurt een half uur langer, maar we hebben allebei geen zin om verder te rijden dan nodig is. Dus leggen we bij het volgende poortje nog eens 8,95 meer en tien minuten later rijden we Mesolongi binnen dat in het vlakke deltagebied van de rivieren Acheloös en Évinos ligt. De lagunes erom heen zijn een belangrijk wetland met veel vogels en vis. De lekkerste vis van Griekenland wordt hier gevangen: de Tsipoura oftewel de goudbrasem.
Het gehucht Tourlida, dat niets anders is dan een paar restaurantjes, ligt aan het einde van een kilometers lange dam met aan een kant de zoutmeren en aan de andere kant de zee waarin die heerlijke goudbrasem zwemt. De vissershuisjes staan hier op palen, waarschijnlijk omdat er nergens anders plaats is om te bouwen.
Aan het einde van de dam, vlak naast het strand, zetten we het busje neer. Zwemmen, lunchen en lezen een paar uur voordat we op zoek gaan naar een plekje voor de nacht. En dat is niet zo moeilijk te vinden. Een jaar of 6 geleden hebben we in de baai bij Kato Vasiliki een prachtige plek ontdekt. (De eerlijkheid gebiedt dat het wéér door een geocache kwam)Honderden meters hoge rotswanden achter ons, het dorp op een kilometer afstand, uitzicht op Patras en de brug en verder niets. Een enkele camper en een paar dagjesmensen die aan het begin van de avond weer vertrekken. Dat zijn de plekjes die we zoeken....

Route: Koronisia-Arta-Rigani-Etolico- Mesolongi-Kato Vasiliki
Gereden kilometers: 179
Coördinaten slaapplek: N 038° 20. 592’ O 021° 37. 040

Geschreven door Geer.en.Car.on.tour