Donderdag 6 juni 2019 door Carry

Een kabbelende zee achter het busje en de zon die om half 7 al hoog aan de hemel staat. Waarom dan niet meteen opstaan, stoeltjes naar buiten en gewoon genieten ? Van drukke Italianen en ‘boze ‘ honden hebben we op dit uur nog geen last. De een slaapt wellicht nog zijn roes uit en de ander ligt misschien nog in zijn mand en droomt van die mooie Nederlandse reu.

Het is net kwart voor 9 als we de steile trappen naar het historisch centrum van Tropea opklimmen. Vanaf het hoog op de klippen gelegen stadje aan de Golfo di Eufémia is het uitzicht op de turquoise blauwe zee en de voormalige Benedictijner kapel van Santa Maria dell’ Isola adembenemend. Het toerisme in het stadje is de laatste jaren flink gestegen. En dat is begrijpelijk, het is een van de leukste stadjes die we zijn tegengekomen. Het is soms niet altijd duidelijk waarom het ene stadje meer in de smaak valt dan het andere. Weer kleine smalle steegjes, pleintjes vol bloemen, terrasjes en winkeltjes zoals we ze al heel veel hebben gezien op deze reis en tóch is het anders. Het uitzicht in de diepte op de witte zandstranden en de zo ongelooflijk blauwe zee zal daar zeker aan bijdragen.
En dat strand dat lokt, voor mij nu ook de eerste keer deze vakantie.
Nadat we een paar uur rondgeslenterd hebben, vinden we een plekje meteen aan zee. Baloe kan in de schaduw, die heeft het wat moeilijk met 32° C In tegenstelling tot ons, en natuurlijk moet je met deze temperatuur niet in een stad rondlopen, maar op het strand is het heerlijk. Gevaarlijk ook, want later op de dag merk ik dat ik tóch wat verbrand ben, ondanks dat we maar anderhalf uur in de zon hebben gelegen.
De zee is koud, maar niet zó koud als dat Geer van de week schreef. Hoewel dat natuurlijk op Sicilië was. Scheelt misschien een graad of wat. Ik geef hem maar het voordeel van de twijfel:)
Het water is zo blauw dat ik de vissen aan mijn tenen gewoon kan zién knabbelen. En dat zien is wel handig, want ik zou me anders zijn dood geschrokken. (Of meteen aan een haai denken:)
Na de middag houden we het voor gezien, we gaan richting het noorden. Op de heenweg hebben we het overgeslagen, maar het Abruzzo Nationaal Park is volgens onze reisgids iets dat je écht niet mag overslaan als je in Italië bent.
De autosnelweg voert door het Nationaal Park Sila, de belangrijkste bergruggen van Calabria, een wirwar van massieven, eeuwenlang beroemd om hun wouden. Door tunnels waar geen eind aan lijkt te komen en met steeds weer kleine bergdorpjes . Het grootste nationale park van Italië Pollino splitst Calabria en de regio Basilicata. Ook hier weer een nagenoeg lege snelweg die door ontelbare tunnels gaat. We rijden meer onder de grond dan er boven. En het stijgt. En met de stijging gaat de temperatuur naar beneden. Waar het vanmorgen aan de kust nog 32° was, is het nu een aangename 22.
Rond een uur of vijf stoppen we in Padula dat in het Cilento Nationaal Park ligt. Een cache brengt ons naar een leuke plek aan de rand van het dorp en heeft toevallig ook nog eens een interessante bezienswaardigheid : een van de grootste Italiaanse kloosters, The San Lorenzo’s Charterhouse, gesticht in 1306. En als we er dan tóch zijn moeten we ook even naar binnen.
De cache vinden we snel, maar het klooster gaat net dicht. We kunnen nog wel even de buitenkant fotograferen en dat was het dan. Ook niet erg, want we hebben genoeg kerken gezien. En een klooster is wat mij betreft hetzelfde als een kerk.
Terwijl Geer de drone de lucht in stuurt en ik het verslag schrijf zie ik vanuit mijn ooghoeken iemand aan komen lopen: de Nederlandse overbuurman die met camper en vrouw ook op de parkeerplaats staan. En als ik ergens geen zin in heb...... “ Goeienavond, ik kom even buurten.” Mijn onverschilligste gezicht ten spijt, het deert hem niet en hij gaat op het muurtje zitten. Of we ook altijd op een plek staan waar je je een beetje veilig voelt en waar wat meer campers staan? Vraagt hij nog. Ik ontken, “het is dat hier een cache ligt maar het is ons nú al te druk. “ Zeg ik, doelend op hem!!! (Er staan dus welgeteld twee campers, wij en zij) Hij heeft en houdt een bord voor zijn kop en praat rustig verder. Geer houdt zich wijselijk vér weg. De man druipt na 10 minuten af als hij verder geen sjoege van mij krijgt en ik kan verder met het verslag. Dat nú af is.....

Route: Tropea-Pizzo-Cosenza-Padula
Gereden kilometers: 282
Coördinaten slaapplek: N 040° 19. 994’. O 015° 38. 956’

Geschreven door Geer.en.Car.on.tour