Door: Carry

Ik heb sinds een aantal dagen het snorkelen aardig onder de knie, maar dat heeft toch heel wat uurtjes oefenen gekost. Maar wil ik in februari, als Geer gaat duiken in Sri Lanka, óók wat van al dat onderwater-moois zien, dan is deze vakantie de laatste gelegenheid om te oefenen. En dus lig ik al om half 8 tot over mijn oren in het zoute water van de kristalheldere baai. Er is niet echt veel te zien, hier en daar een visje dat er niet zo gekleurd op staat en flink wat zee-egels. Dat zal in tropische wateren wel even anders zijn.

Het loopt alweer tegen het middaguur als we verkassen. Aan de overkant van de baai van Kilada ligt een cache die niet zo makkelijk te bereiken schijnt, volgens de beschrijving: de Franchthi Cave. Maar voordat we daarop onze nek gaan breken wil Geer toch nog even het huis van Alex en Max beter bekijken. We parkeren netjes langs de doorgaande weg, niet zo brutaal als een paar jaar geleden toen hij het busje pontificaal op de oprijlaan zette, en met een “ik ga eens even naar beneden kijken”, loopt hij de oprijlaan af en zie ik hem verdwijnen. Ik blijf nagelbijtend achter, want er staat toevallig wél een paar borden met: ,no trespassing, private road’. Een half uur later, terwijl ik hem in gedachten al achter de tralies zie zitten (ook al vanwege dat dronen gisteren), komt hij lachend en ongeschonden naar boven. Hij heeft hem ontmoet...... de buurman dan he, die op nog geen 100 meter afstand van Alex en Max een vakantieappartementencomplex heeft geopend. Zie.... En die ons tussen haakjes ook nog even heeft uitgenodigd om bij hem te komen overnachten als we nog eens in de buurt zijn, “want” vertelt hij een beetje samenzweerderig “ dan heb je grote kans dat je jullie koning hier ontmoet, want die woont dáár”. Geer houdt zich een beetje van de domme en doet alsof hij van de prins geen kwaad weet en probeert de man nog een beetje verder uit te horen. Pffff, wat heb ik nu een spijt dat ik niet mee naar beneden ben gelopen, maar als iemand interesse heeft? Voor een euro of 60 per nacht heb je hier een prachtig uitzicht op de baai en misschien loop je Maxima dan wel tegen het lijf😄

http://www.booking.com/Share-tSbGE9

We zitten net aan de lunch in de haven van Kylada, als we een klein, mager miauwend kitten zien lopen. Baloe, die normaal achter elke kat aan rent, heeft niet eens in de gaten dat het een kat ís, zo klein is het ding. Totdat ik het oppak en het in mijn nek weg kruipt, dan heeft ie zoiets van: dát kan niet!! En probeert dan ook uit alle macht het beestje weg te duwen. En hij heeft het helemaal niet meer als ik het katje op het aanrecht zet en het bij gebrek aan melk, wat yoghurt met water geef. Dat wordt gretig opgelebberd maar dan moet hij toch echt weer op zijn eigen benen staan. Als ik hem neerzet en weg wil wandelen komt hij miauwend achter me aan, hij is niet meer weg te slaan. Hangt aan mijn benen en op mijn voeten. Bij de rij vuilnisbakken laat ik hem achter, misschien dat hij hier nog wel iets te eten vindt. Maar het gaat me wel aan het hart...Snel wegrijden dus maar!

De Franchthi Cave ligt aan de baai van Kylada tegenover het kleine Kylada eiland waar een groot jacht ligt afgemeerd. In de grot, die 40.000 jaar geleden is ontstaan, is ooit het enige volledige skelet van een volwassene gevonden, alsmede gevulkaniseerd glasgereedschap. De grot is over een rotsachtig pad vanaf het strand te bereiken. Op het heetst van de dag, terwijl de zee lokt, zweet over onze hoofden gutst, klauteren we naar een van de mooiste grotten die ik ooit heb gezien. Voor de cache moeten we nog wat verder klauteren, die ligt ergens buiten de grot volgens de hint : in een gat in de rots bedekt met wat stenen. Dus dat wordt dan ook nog eens flink zoeken. We willen het net opgeven als ik iets zie glinsteren: de cache!
En dan snel terug naar het strand en de bezwete lijven laten afkoelen in zee. Geer ligt op het luchtbed en ik wil hem net een zetje geven als ik achter hem iets zie opduiken: twee zeeschildpadden die hun koppen boven water steken. Maar dat gaat zo vlug dat Geer ze niet te zien krijgt en als ík ze weer zie kijkt híj net de verkeerde kant uit. En dat terwijl hij dit keer ook nog eens de onderwatercamera bij zich heeft en dus zeker foto’s zou kunnen maken.
De rest van de middag sta ik als gebiologeerd langs de waterkant en zie ze steeds dichterbij komen en weer wegzwemmen. En Geer ziet ze nog steeds niet...... Maar als je ze eenmaal in het oog hebt en ziet welke kant ze uitzwemmen, dan weet je dat ze na ongeveer anderhalve minuut weer boven water moeten komen om adem te halen. En kun je dus ongeveer zien waar ze dan zouden moeten zijn. Niet dat dat een garantie is, want de zee is onnoemelijk groot, maar je hoeft maar geluk te hebben. Ik voel de zon op mijn huid branden, maar het is net alsof ik vastgenageld sta. Zo mooi is het om die twee te zien.
Als de avond valt en het water oranje kleurt door de ondergaande zon, komen ze steeds dichter bij de kust en laten ze zich nog vaker zien. Geer heeft zijn fototoestel in de aanslag en maakt prachtige foto’s. Helaas is er niet een bij waarop een schildpad te zien is, maar je kunt niet alles hebben.......

Route: Doroufi-Kylada
Gereden kilometers: 18
Coördinaten slaapplek : N 037° 26, 652’ O 023° 08, 028’

Geschreven door Geer.en.Car.on.tour