Maandag 20 september 2021| Gerard

Het rustgevende geluid van de stroomversnelling in het riviertje naast ons heeft ons als een blok laten slapen. Geen storende (groene) verlichting vannacht dus we beginnen de dag helemaal uitgeslapen :)
De “3” die we moeten volgens is aan een uitgebreide opknapbeurt toe. Regelmatig komen we bij een wegopbreking. Het verkeer gaat dan per toerbeurt onder begeleiding van een volgautootje van A naar B. Oftewel in goed Noors “ Manuell dirigering “ Daar pikt die dan de tegenliggers op en gaat het vice versa. Omdat we dan over stol rijden gaat het niet harder dan 25 km per uur. En dat gebeurt op de route vandaag regelmatig. Kwartiertje wachten steeds bij het mannetje dat het regelt. Je moet hier dus geen haast hebben, maar het lijkt wel of de Noren dat woord niet kennen. En wij hebben ons supersnel aangepast aan dit heerlijke onthaasten.
Tussen de stukken geasfalteerd kiezen we naar eigen keuze een onverhard weggetje dat redelijk steil slingerend zijn weg zoekt naar boven. Car begint al wat onrustig op haar stoel te schuifelen en vraagt me om haar bemoedigend toe te spreken. “We hebben ze erger gehad Car”, volstaat in eerste instantie. “En je hebt de route zelf uitgezocht”, is een iets minder handige opmerking. Bij de eerste plek waar we de bus kwijt kunnen wil ze al stoppen, maar de wetenschap dat ze dan nog 2 km omhoog moet lopen geeft de doorslag. Het pad is gewoon goed te doen. Alleen bij de wat steilere passages is het z.g. wasbord effect goed voelbaar.
Maar de rit loont zich volledig. We komen bij een schitterend uitzichtpunt bij de JutulHogget kloof met een lengte van 2,4 km en een diepte van 240 meter. Prachtig! Het informatiebord vertelt dat we ons in een nationaal park bevinden en een van de regels is dat je hier niet mag vliegen met de drone. Jammer, dan maar een fotootje gepikt van het internet. Niet alleen het uitzicht is hier indrukwekkend maar ook de flora. De kleuren zijn prachtig. De verschillende soorten mos en de bessenstruikjes tussen de bomen combineren qua kleur heel mooi. En de bessen ? Die smaken nog steeds prima. Baloe is er ook bij gaan liggen en slobbert op zijn manier de besjes naar binnen. En ook wij plukken weer een kilootje bij elkaar.

We zitten nu in HET gebied waar de Elanden oftewel ‘Elg’ in het Noors massaal voorkomen. En dat laten de Noren je overal weten. Van gekleurde geweien in bomen tot tientallen waarschuwingen langs de route. Een botsing met deze kolossale dieren is inderdaad funest. Maar ook op deze hotspot zien we ze niet.
Maar als de Elanden niet naar ons willen komen......
Als je je toeristen gek maakt met de belofte moet je natuurlijk wel iets doen. En dat doen de Noren dan door een enorme 10 meter hoge zilverkleurige eland langs de weg te plaatsen. Niet te missen deze kolossus. Als goed toerist moet je er dan ook mee op de foto en we worden wat balorig als we ons spiegelbeeld vastleggen in de kloten van het dier en alle aangrenzende andere lichaamsdelen. Wie wil mag tellen...

Dan meldt de Garmin plotseling dat hij 64 minuten (!!) heeft toegevoegd aan de reis. Nou hebben we geen haast, maar we accepteren toch zijn voorstel op een alternatieve route die maar 4,5 km om is. Het wordt een soort B-weg die echter prima te rijden is.

En dan doemt Hamar op. Het stadje waar het schaatsen werd georganiseerd tijdens de Olympische WinterSpelen in 1994. Het stadion is ontworpen en gebouwd als een omgekeerd vikingschip. Als je er langs rijdt heb je die indruk niet meteen, maar vanuit de lucht is het uiteraard wel goed zichtbaar. Nee, ook hier niet gedroned, maar als je een foto wilt , is googlen op “Hamar”een goed alternatief met gegarandeerd resultaat.
We rijden ons nog even vast in de stad op een paar opbrekingen als we op weg zijn naar ons ‘slaapplekje’, maar nadat we onze poepdoos en vuilwatertank op de daarvoor aangewezen plaats hebben geleegd, kunnen we ‘op rust’ langs de oever van de Mjøsafjord. Mooi uitzicht, maar dit soort plekken trekt meer campers aan. De meesten op keurige afstand, maar eentje met Duits nummerbord meent de Duitse normen te moeten handhaven en parkeert pal naast ons. Gebruikelijk op de overvolle camperplaatsen in Duitsland maar hier totaal onnodig. Een reden waarom wij in principe dit soort plekken mijden. Maar de duisternis valt snel en iedereen zit binnen nu de temperatuur buiten rap zakt. Via de voorruit genieten we nog van het uitzicht over het water.
Het stadje te voet verkennen stellen we uit tot morgen.

Route: Tynset-Koppangen-Opphus-Rena-Elverum-Hamar
Gereden kilometers : 249
Coördinaten slaapplek: N 060°48,108’ O 011°01,574’

Geschreven door Geer.en.Car.on.tour