Donderdag 13 januari 2022/ Carry

Het is rustig gebleven vannacht, dankzij de Imodium. Van de wind kunnen we dat helaas niet zeggen, die loeide de hele nacht om de bus heen. Op de plek waar we gisteravond beland zijn is ooit het plan geweest om een hele urbanisatie neer te zetten. Nu staan er nog maar drie bewoonde huizen, de rest is nooit afgebouwd en door vandalen vernield. Een trieste bedoening en zeker voor diegene die hier ooit zijn komen wonen en wellicht veel geld hebben moeten neertellen voor hun grondstuk.

De ochtend brengen we door op het Praia do Zavial dat ten zuiden van Vila do Bispo ligt.
Op een jong Nederlands stel na dat in hun busje achter de pc zit (te werken
?), zijn we de enige op dit mooie strand. De zon schijnt, Geer maakt nog een korte (cache)wandeling en ik blijf met Baloe achter om mijn boek uit te lezen. Thuis gun ik me bijna niet de tijd daarvoor, maar inmiddels heb ik in deze vakantie al 4 boeken uit!
Zolang Geer uit het zicht is blijft Baloe onrustig, kijkend naar de plek waar hij hem het laatst heeft gespot. Vanaf de top van een klif hoor ik opeens een bekend fluitje en dan wil Baloe er meteen op af. Die heeft Geer ook herkend en ik moet alle zeilen bijzetten om hem bij me te houden.
Als Geer dan na een half uur vanaf een ander kant terug komt als van waar hij hem verwacht is hij niet meer te houden en ‘bijt‘ hem van gekkigheid in zijn benen.

We zijn van plan om vandaag een plekje voor de nacht te vinden zonder verbodsborden voor campers, gewoon niet te moeilijk, niet teveel gedoe.
Dus als Geer bij Park4night een plek aanwijst die is ingesteld op campers, dichtbij het strand, broodjesservice, WiFi en wasmachines heeft én waar we o.a. heerlijk uitgebreid kunnen douchen en die ook nog eens heel veel goede beoordelingen heeft, dan ben ik meteen te porren. Voor het gemak lees ik er even overheen dat er wel 100 campers kunnen staan met elk een eigen stukje grond van wel 70m2. Hij heeft het ook wel gelezen maar het zal in deze tijd van het jaar wel niet zo’n vaart lopen, denken we allebei. Als we de hoek omrijden krijgen we allebei de kriebels maar tegelijkertijd ook de slappe lach. Rij aan rij, hutje bij mutje staan ze geparkeerd en het zijn er volgens ons veel meer dan 100. Geen denken aan dat we hier tussen gaan staan. Voor ons is het maximum TWEE campers, met iets meer dan 70m2 eigen plaats. WIFI hebben we niet nodig, douchen kunnen we ook in ons eigen celletje, die paar stukjes wasgoed doe ik wel op de hand en verse broodjes? Daarvoor loop ik zelf wel even bij de Lidl binnen. We weten niet hoe snel we moeten omdraaien, wegwezen hier.
Een kilometer verder vinden we een prachtige plek aan het Praia da Falésia met uitzicht op de okerkleurige rotsen en het strand beneden ons. Heel wat anders dan de eindeloze rijen campers die op elkaar geplakt staan op de CP een eindje verderop.

Het strand strekt zich kilometers ver uit tussen Olhos de Água en Vilamoura De naam Falésia betekent ‘strand van kliffen’ . Zes kilometer aaneengesloten wit strand geflankeerd door hoge kliffen in diepe tinten rood, koper en oker contrasterend met de groene kleuren van de dennenbossen erboven. We kijken onze ogen uit en wanen ons in Cappadocië, een streek in Turkije waar we ook zulke kleuren rotsen hebben gezien.
Adembenemend mooi en in de ondergaande zon worden de kleuren nog dieper.
Na de strandwandeling zetten we de stoeltjes boven op de klif en genieten nog lang van het schitterende uitzicht. Baloe wordt voor zijn eigen veiligheid en mijn geruststelling aan een boom vastgebonden, hij mocht eens door het zand gaan rollen en dan per ongeluk 35 meter in de diepte vallen. Dat onze stoeltjes op één meter afstand van de rand staan, dáár kijken we dan maar even niet naar...

En omdat de Imodium zijn werk goed heeft gedaan sluiten we de avond af bij de plaatselijke Chinees. Ik kan het weer hebben :)


Route: Sagres- Vila do Bispo - Odiáxere - Portimao - Albufeira - Olhos de Água
Gereden kilometers: 111
Coördinaten slaapplek: N 037°05,528’ W 008°,10,070’

Geschreven door Geer.en.Car.on.tour