Door Gerard

Uiteraard kunnen we dat niet onopgemerkt voorbij laten gaan. Zoals gebruikelijk hengelt hij ‘s morgens, als hij hoort dat we wakker zijn, al naar aandacht. Maar de liefde van de man gaat door de maag dus na de knuffel knutselt Car een heuse verjaardagstaart voor hem in elkaar.
Het recept: een harde bodem van Petit Beurres, rijkelijk belegd met een gelei van paté pour chiens, met een decoratie van meerkleurige beloningsbrokjes op artistiek verantwoorde wijze het cijfer 3 vormend.
Normaal zijn taarten voor later op de dag, maar Baloe heeft aan dit soort etiquette maling. Nog even poseren voor de foto en dan hap slik weg taart.

Omdat de zon gedeeltelijk gesluierd is vandaag, wagen we het om enige activiteit aan de dag te leggen. Maar zo klef warm als het vannacht was, zo wordt het ook de rest van de dag. Toch proberen we nog wat caches, die zo op het oog zonder al te veel inspanning te doen zijn.
De eerste is een die binnen de muren van een perceeltje ligt. Het blijkt een zelf in elkaar geflanst bouwwerk te zijn dat zowel aan de binnen- als aan de buitenkant volgestouwd is met merendeels aan de Griekse geschiedenis en folkore gerelateerd aardewerk. En dat door de maker en bewoner als “Greek Art” wordt gepresenteerd.
We worden hartelijk ontvangen door Nicolas, die nadat hij ons de cache gewezen heeft , in een soort Duits uitleg geeft over zijn domeintje en over zijn leven en zijn 50 jarig huwelijk met zijn vrouw (catastrofe). De 80 jarige is een vlotte babbelaar en geniet zichtbaar van de aandacht die wij aan hem schenken. hij vertelt honderduit en het woord ‘catastrofe’ moeten de highlights in zijn leven accentueren. Wij moeten meteen denken aan nog zo’n markante Griek, Sogambros ‘Chalkidiki’ die in het bos samen met zijn zoon een restaurantje runt. Deze heeft ook zo’n stopwoordje: “Schwiegermuter” .
Nicolas vind het steeds gezelliger en wij ook trouwens.
Wij zijn anders, zegt hij, dan de vaak stugge Duitsers en Engelsen die hier ook komen en dat wil hij ons tonen en nodigt ons uit om te gaan zitten en koffie te drinken. (Diverse reisgidsjes vermelden zijn museumpje ook, vandaar de internationale toeloop hier.)
En als Car aangeeft geen koffie te lusten weet hij wel een alternatief. Ook moeten wij zijn olijven en olijfolie uitproberen, want naast dit museumpje annex winkeltje heeft hij ook nog eens 2000 olijfbomen.
Zijn echtgenote, een inmiddels 78 jarige Française, krijgt op afstand de opdracht om iets lekkers voor ons te maken. Over haar krijgen we te horen dat ze een zeer goede baan had in haar geboorteland Frankrijk, maar op vakantie in Griekenland helemaal viel voor zijn charmes en alles heeft opgegeven voor hem, toentertijd een Griekse God volgens eigen zeggen. Inmiddels zijn ze zo’n 50 jaar getrouwd. (catastrofe) De tand des tijds heeft inmiddels danig een aanslag op hem uitgevoerd en onder andere alle tanden uit zijn mond geramd. Op twee gigantische hoektanden na. Een sabeltandtijger zou er jaloers op zijn. Zijn bruid laat zich niet zien overigens en of ze de opdracht tot het maken van het lekkers zelf heeft uitgevoerd blijft gissen. Hij loopt ten lange leste zelf het donkere vertrek binnen en komt na enige tijd terug met een bord met gesneden tomaten, diverse soorten olijven en feta drijvend in een heerlijke olijfolie. Tevens een mandje met brood en de koffie heeft hij vervangen door een fles gekoelde rosé. Inmiddels heeft hij ons meermalen met nadruk duidelijk gemaakt dat dit dus gratis is. Car denkt nog even dat het vocht in de fles limonade is en neemt een gretige teug. Vol afschuw kijkt ze de ouwe aan en en vol verwijt zegt ze hem dat ze én geen koffie lust én geen alcohol drinkt. (catastrofe)
Ik offer me op en drink twee glazen en ook alle olijven zijn mijn deel, want ook dát is niet aan Car besteed.
Maar hij vindt haar nog steeds lief en vertelt de ene na de andere anekdote over zijn leven en de liefde die vooral bij de Griekse man gezocht moet worden. Geen seks, nee liefde is de kracht van de Griek. Dat hij voortdurend over haar arm en schouder streelt moet dit argument kracht bij zetten. Ik krijg ook af en toe aandacht als hij duidelijk maakt dat de aanrakingen puur levensvreugd en liefde zijn. Hij wijst daarbij ook op diverse aardewerken bordjes waar Griekse goden met enorme fallussen te zien zijn. Allemaal liefde ..... Tuuuurlijk Nicolas en hij streelt Car voor de zoveelste maal over haar bovenarm.
Ik verorber met evenveel liefde zijn heerlijke hapjes en ondanks het vroege uur gaat de rosé er ook gemakkelijk in.
We kopen nog wat aardewerk uit zijn winkeltje, geven hem nog wat extra fooi voor het lekkers en nemen hartelijk afscheid waarbij hij nu ook wil kussen. Zelfs ik krijg tijdens de omhelzing nog twee kussen. Griekse goden zijn immers ook van de herenliefde tenslotte.

En dan puffen we nog even naar een vesting boven op een berg. Poorten gesloten, maar de cache ligt zoals het hoort aan de buitenkant en die vinden we wel. Het prachtige uitzicht wordt vertroebeld door het zweet dat in onze ogen loopt en als we er ook nog een in de haven van Kyllini vinden, hebben we onze portie meer dan gehad.
Moeders, wat is het smerig warm vandaag.
En dan is autorijden een heerlijke bezigheid. De airco op standje hoog en karren maar. Baloe licht heerlijk te maffen in de koele luchtstroom en in de vroege middag komen we aan in ‘Kalo Nero’. Strand, schaduw en lekker zeewater en voor Car niet onbelangrijk, honderden legsels op het strand van zeeschildpadden. We zijn hier al eens eerder geweest en Car weet de weg naar de stand van de vrijwillers van ‘Archelon’ nog te vinden. Na een half uurtje komt ze terug en heeft geregeld dat ze zowel vanavond om 21:30 uur als morgenvroeg om 6 uur, mee mag om te kijken hoe de (gemarkeerde) nesten erbij liggen. En de kans is groot dat ze de kleintjes uit het ei ziet kruipen en het ruime sop ziet kiezen.
Ik blijf met Baloe achter en schrijf de dag van me af onder het genot van een biertje.

Route: Aghios Panteleimonas-Kyllini-Kastro-Kardamas-Pyrgos-Kalo Nero
Gereden kilometers: 142
Coördinaten slaapplek: N 037° 17. 774' O 021° 41. 701’

Geschreven door Geer.en.Car.on.tour