Maandag 13 mei 2019. Door Carry

Het heeft de hele nacht gestormd en de wind loeide om het bussie maar de regen is gelukkig achterwege gebleven. Het is net half 7 geweest als Geer een verjaardagskaart voor mijn slaperige ogen heen en weer zwaait. Oh ja, ik ben jarig maar dat zou ik na zo’n stormachtige nacht bijna vergeten zijn:) En dan ben ik ook meteen klaar wakker en wakker betekent opstaan. Mijn cadeautje ligt al klaar en is geen verrassing meer. Vorige maand hebben we in Bari samen een Pandora armband uitgezocht en die heb ik natuurlijk ook al om gehad.

Na het ontbijt rijden we de snelweg op, de laatste paar honderd kilometer voordat we bij de kust aankomen. De westkant van Italië is een stuk afwisselender van landschap dan het oosten. Toscane gaat over in Umbrië, kleine kleurige dorpjes die op de rotsen lijken te zweven. Todi, Orvieto, Spoleto, we kennen de dorpjes uit de reisgidsen, maar we kunnen helaas niet heel Italië zien in 4 weken.
De regenbuien rijgen zich aaneen, als het vijf minuten droog is, is het veel. Als we richting Gaeta rijden dat aan de kust ligt, komt opeens de zon tevoorschijn. “Niet te hard juichen”, zeg ik tegen Geer. Tenslotte wordt het nu toch écht tijd om de omgeving te zien door de ramen van de camper. De smalle straatjes van het stadje dat op de zuidelijke kaap van de golf met dezelfde naam ligt, vermijden we. We zijn weer niet bereid om Miep te volgen, die ons door de kronkelstraatjes naar boven stuurt. Aan de boulevard is plaats genoeg, de parkeermeter slokt 2,50 naar binnen en dan mogen we anderhalf uur trappen op en af klimmen. Op bijna het hoogste punt van de stad ligt een cache, dus echt erg vinden we het niet. Het historisch centrum wordt gedomineerd door een Aragonees kasteel. Jammer dat je het niet kunt bezichtigen want tegenwoordig is het een kazerne en in het andere gedeelte wordt de douane gehuisvest.

En dan wordt het tijd om uit te gaan kijken naar een plekje voor de nacht, langs de kust hoeven we dat niet te zoeken. Maar bij een van de meest actieve vulkanen ten westen van Napels, Solfa terra, moet een camping liggen. En omdat we morgenvroeg deze brandende velden, de Campi Flegrei willen bezoeken rijden we door het drukke Pozzuoli de smalle, steile weg naar boven. Om daar tot de ontdekking te komen dat de camping gesloten is wegens een verbouwing. Op het smalle weggetje hebben we wel goed zicht op de stinkende en dampende krater. Misschien maar beter dat we hier niet kunnen overnachten, anders had morgen alles wellicht naar rotte eieren geroken:)
Inmiddels is het half 7 en de drukte rond Napels maakt het er niet gezelliger op. Maar willen we toch nog een plekje voor de nacht hebben zullen we toch in het spitsuur door Napels moeten. En waar kunnen we dan beter naartoe dan waar Napels om bekend staat: de Vesuvius vulkaan. Nog eens veertig minuten later vinden we eindelijk een prachtige plek, bijna onder de krater. Uitzicht over Napels, de baai en het kleine eilandje Ischia. Morgen wacht ons een pittige wandeling naar de krater. Maar voor nu heb ik Napels wel gezien! Dus.... slapen!

Route: Bettole - Rome - Cassino - Gaeta - Pozzuoli - Napels - Vesuvius
Gereden : 456 km
Slaapplek N 040° 49.397’. E 014°32.408’

Geschreven door Geer.en.Car.on.tour