Vrijdag 28 januari 2022/Carry

Het is een stuk warmer dan gisteren als ik om half 8 met B’loetje naar buiten loop. Het is -1, dat scheelt dus zomaar even 5 graden. De mist lijkt te zijn opgetrokken, maar als we een klein uur later de weg oprijden hangt de bewolking toch wel erg laag en is het zicht miniem. Samen met de rijp op de velden geeft dat natuurlijk wel mooie plaatjes. De temperatuur schommelt de eerste uren tussen de -3 en 2 graden. De dikke jas en sjaal komen goed van pas als we om kwart over 11 het Middeleeuwse Rocamadour zien liggen. De stad is gebouwd op een 120 meter hoge verticale rotswand midden in de Causae de Gramat, een uitgestrekt kalksteenplateau en is na Lourdes de meest bezochte bedevaartplaats van Frankrijk .
Op de immens grote parkeerplaats boven de stad zetten we het busje neer. We zijn de enige, maar een roodborstje wipt meteen om ons heen als we uitstappen. Vliegt even verschrikt op als het Baloe ziet, maar komt dan meteen weer terug en blijft de hele weg
naar beneden bij ons in de buurt. Ik beloof hem als we weer boven komen om wat broodkruimels neer te leggen.....

We nemen de ‘Kruisweg’ naar beneden. Het geasfalteerde pad slingert langs 14 staties steil naar het midden van de rots. Na een monumentale trap met 233 treden komen we op het voorplein waar 8 kerken en kapellen onder de rots naast elkaar staan volgepakt. Via de labcache (ja, alweer eentje) komen we langs de meest mooie, indrukwekkende bezienswaardigheden. In de Notre-Dame-kapel staat de houten zwarte Madonna, een beeld uit de 12de eeuw. De 170 wonderen die er zijn gebeurd, zullen we maar met een korreltje zout nemen. Het stadje is ook bekend om zijn geitenkaas, de ‘Rocamadour’. Helaas is er vandaag geen kaasje te vinden, erger nog, alle winkels en restaurantjes zijn gesloten. Er is geen kip, laat staan een toerist, te bekennen. En dan te bedenken dat Geer mij hierheen lokte met de belofte dat het er ‘erg toeristisch ‘ is. Hij weet inmiddels wèl waar ik van houd. Maar toegegeven, ik had het niet willen missen.
De lift die ons weer naar boven moet brengen is gesloten, een snel schietgebedje helpt niet. We zullen én de 233 treden én het slingerpad weer naar boven moeten lopen.
Het is rond het vriespunt, maar daar hebben we, eenmaal weer boven, geen last meer van. Het roodborstje laat zich ook nog een paar keer zien, maar als ik de beloofde broodkruimels uitstrooi is hij nergens meer. Hij heeft waarschijnlijk een paar nieuw aangekomen toeristen gezien en bedelt daar verder.

Halverwege de middag begint zowaar de zon te schijnen en loopt de temperatuur op tot 16 graden. We kunnen er helaas alleen maar van achter het glas in het busje van genieten. Het wordt tijd om weer een stuk noordwaarts te gaan.
Het plekje voor de nacht vinden we in Châteauroux, aan het Lac de Belle-Ilse.
Het is al te donker om een foto te maken, die komt morgen. Dan gaan we hier in de buurt nog een labcache doen voordat we verder rijden.
Voor nu op de plaats rust, even lekker eten, kaarsjes op tafel en ons dagelijks potje ‘pesten’.....

Route: Damazan - Agen - Montauban- Cahors - Rocamadour - St.Céré - Brive - Limoges - Châteauroux
Gereden kilometers: 499
Coördinaten slaapplek: N 046°49,473’ O 001°41,738’

Geschreven door Geer.en.Car.on.tour