Donderdag 2 juni 2022
Dag 17 | Gerard

Voor het slapen gaan hebben we nog een complete razzia gehouden. Met twee elektrische vliegenmeppers hebben we een slachting gehouden onder honderden muggen en tientallen vliegen. Het kost wat ongewone inspanning zo laat op de avond maar dan heb je ook wat, of beter gezegd niks.
De ramen en dakluiken staan open, want de verwachting is dat de temperatuur maar matig gaat zakken. Maar alles is hermetisch afgesloten middels vliegengaas. En met een zwoel briesje over onze naakte zachte velletjes gaan we dromenland in.

Morgenstond heeft goud in de mond dus als de zon de bus in een gouden gloed zet zijn wij uit de veren. Maar dan zien en voelen we ook dat onze uitroeiings tactiek weliswaar grondig was, maar geen complete zuivering.
Op talloze plaatsen ontwaren we nog vliegen en muggen die nog zitten na te boeren van een nachtelijke bloedmaaltijd. Óns bloed dan he.
En omdat we geen ‘after bite’ bij ons hebben blijft krabben de enige verlichting.
We zwaaien alle deuren open om te luchten maar kennelijk bevalt het de vliegen binnen. Wat we er aan de voorkant uit jagen komt via de achterdeuren weer naar binnen. De hele verdere reis houden we dan ook enkele van deze verstekelingen.

We nemen nog een ochtendduik. Nou ja duik. Je moet eerst ongeveer 50 m door kniehoog water waden om dan voorzichtig de zwemhouding aan te nemen. Maar dan nog kietelt het welig groeiende zeegras tegen je lijf.

En dan lijkt het weer wachten te worden op de uitslag van de kweek....
Car is het echter méér dan zat en belt nogmaals met de dierenartsen praktijk. De uitslag is nog niet binnen en het wordt nu : vrijdag....
Ja duh.! We gooien de kont tegen de kribbe en we vertrekken. We geven ons mailadres zodat ze de uitslag en eventuele aanvullende of gewijzigde medicatie kunnen mailen. Onderweg komen we vast nog wel dierenartsen / apotheken tegen.
Baloe is weer een en al vrolijke hond zoals we hem kennen. Zwemt mee in zee en is weer dol enthousiast om te apporteren.
Nog even de tanks vullen met water en diesel (€ 1,79 /l) en dan zetten we koers richting het zuiden. We kiezen voor de snelste manier en dat is de autosnelweg. De binnenwegen kennen we al van voorgaande jaren dus deze streek hebben we voldoende uitgemolken.
Maar wat jaren geleden nog niet was hebben de Grieken geleerd van Dijselbloem. Om een volwaardig lid te zijn van de EU moet je uit alles een slaatje proberen te slaan. En zeker bij de toeristen. Dus zet je op de (met EU geld aangelegde) snelwegen op tientallen plaatsen ‘roadblocks’ om ze tol uit de zakken te kloppen. Hele moderne ook, waar je middels electronisch tolbadges zo door kunt rijden. Daar zijn er heel veel van maar er zijn kennelijk maar heel weinig Grieken die zo’n ding hebben. Dus staan voor de bemande tolpoorten nog steeds rijen en rijdt door die andere slechts een enkele vrachtauto.
Gelukkig kun je wel overal contactloos betalen, dat dan weer wel. Bankpasje uit het raam steken en dan komt vanuit het hokje een arm met de transponder en is het zo gepiept. Soms tref je er een vriendelijke glimlach en een ‘kaló taxídi’ bij, maar dat wordt ook zeldzaam nu de Grieken ook haast blijken te hebben.

Om 10 uur hebben we al 33° C op de thermometer en dat blijft de hele dag zo. En dan is het binnen met airco toch het beste. De stops zijn van korte duur. Zelfs Baloe krijgt het letterlijk te warm onder de poten en weet niet hoe snel hij weer naar binnen wil.
Dus tuffen we zo’n 478 km over het hete asfalt. Lekkere muziek die we via Spotify gedownload hebben en koele drank uit de koelkast.

Om 19 uur vinden we een vertrouwd “plekje voor de nacht” bij de noordelijke monding van het Kanaal van Korinthos. De drie kolossale zwervers die hier liggen zijn nog even goedmoedig als jaren geleden. Al moeten we Baloe tot drie keer toe bij zijn lurven pakken als hij niet reageert op onze verbale commando’s. Kennelijk is hij gecharmeerd van de lucht van een van de dames en probeert van alle kanten een toenaderingspoging. Voor mij nog een teken dat het met zijn gezondheid wel goed gaat. Car vindt een ‘copulatie zonder toestemming van de Hovawartvereniging’ not done en met 33° graden in de volle zon zou ik er overigens nu ook niet aan moeten denken.
Dus hij aan de lijn en ik zoek mijn genot bij een ijskoud biertje.

Car stiert binnen no time een pittige rijstschotel voor mijn neus dus die is ook goed bezig. En als we samen de financiële balans voor vandaag opmaken, blijkt de kostenpost: “TOL” voor vandaag € 64,- te bedragen.

Het was vandaag een pittige en lange rit maar we staan nu wél aan de rand van de Peloponnesos. Ons geliefde en met stip mooiste deel van het vaste land van Griekenland. Dus morgen niks geen snel/tolwegen meer. Die laten we na vandaag achter ons en tevens de emoties en ongemakken van de afgelopen tien dagen. Een nieuwe en hopelijk onbezorgde start van de vakantie.
Nog 20 dagen te gaan.

Route: Pydna - Katerini - Larissa - Lamia - Theva - Erythres - Mandra - Megara - Loutraki
Gereden kilometers : 478
Coördinaten slaapplek: N O37°57,069’ O 022°57,707’

Geschreven door Geer.en.Car.on.tour