Dag 11.

Wat een k.. nacht. Het leek zo goed te gaan gisterenavond, maar we slapen nog maar net of de ellende begint weer. Baloe die piepend en hijgend met zijn voorpoten op bed springt en aangeeft dat het mis is met hem. Deur open en we geven hem de gelegenheid om te doen wat hij denkt te moeten doen. Maar dat is geen plassen of poepen wat een hond nou eenmaal buiten de deur moet doen. Als een speer stormt hij weer richting de vegetatie om te gaan grazen. We proberen hem daar weg te houden maar steeds ziet hij toch kans wat happen te nemen. Zelfs het onkruid tussen de stenen haalt hij eruit. En dat herhaalt zicht ongeveer om het uur. We zijn vanmorgen dan ook alledrie gebroken.
Dit is niet vol te houden. We bellen de dierenarts maar de assistente vertelt dat hij een paar dagen op vakantie is en wijst ons door naar een collega in Katerini.
Car belt in haar beste Grieks, maar de tweede openingszin is : “Do you speak English”. En dan zie ik een opgelucht gezicht en gaat ze in het Engels verder met uit leggen wat de problemen zijn. We zijn meteen welkom en om 10:30 h lopen we een moderne dierenkliniek binnen. De assistente verwelkomt ons en haalt bij de naburige koffietent meteen een frappé voor ons. Zoveel service en vriendelijkheid had ik niet verwacht en kan niet nalaten om te mompelen: “Dat zijn dan de eerste 50 euro.” Maar wij krijgen alle aandacht en niet in de minste plaats Baloe. Na een kwartiertje verschijnt de arts. Neemt alle tijd om het probleem aan te horen en stelt heel gerichte vragen, ook over de diagnose die zijn collega eergisteren stelde. En heel voorzichtig oppert hij dat dát niet de oorzaak kan zijn van de klachten. Als in de bek van Baloe wordt gekeken valt hem meteen wat gras-aren op die zich achter in de bek tussen de kiezen en in de keel hebben vast geboord. Maar als hij heel diep in de keel er een wil uithalen verzet Baloe zich hevig en wordt het link want een knauw schamp langs zijn wang. Hier zal een lichte narcose aan te pas moeten komen. Dat was toch de bedoeling want hij stelt röntgenfoto’s voor en ook een echo. Als hij hoort hoeveel gras er al uit zijn maag is gekomen is hij er allesbehalve gerust op.
De foto’s tonen aan dat buiten zijn voedsel (kip met rijst) ook nog een paar harde voorwerpen zitten. Bovendien blijkt in de darmen een hoge gasophoping te zitten.
Wat hem echt zorgen maakt is de toestand van de slokdarm. Zijn hier ook de scherpe grashalmen blijven steken? Zo ja dan boren die zich langzaam door de wand heen en veroorzaken zoveel schade dat het funest kan zijn voor Baloe.
De volgende mogelijkheid is om dit via een endoscopie te bekijken. Het bloed onderzoek gaat nu niet via een zelftest, maar hij stuurt het door naar een laboratorium in Athene. Inmiddels heeft een tweede arts zich voorgesteld en dat blijkt zijn echtgenote te zijn. Samen runnen ze de kliniek en samen doen ze ook dit onderzoek. Regelmatig overleggen ze en alles wordt ons in het Engels uitgelegd en overal mogen we bij blijven. Het geeft ons een goed gevoel al blijft de onzekerheid over de afloop knagen. Na vier en een half uur onderzoek staan we buiten met goede adviezen en het 06 nummer van de arts en een afspraak voor maandag. De hartelijkheid van de twee artsen, een CO-assistente ( ze moet over een maand afstuderen) en de twee assistentes is hartverwarmend. En ondanks alle prikken en inwendige onderzoeken weet zelfs Baloe een kwispel te geven als hij dizzy naar buiten loopt en nog een knuffel van de dames krijgt.
En dan gaan we op zoek naar een rustige plek voor de komende dagen. Dat vinden we aan het strand van Limani Litochoro.
Inmiddels hebben onze Amsterdamse vriendinnen ook van zich laten horen. Ook zij zijn via de Balkan-landen, met gemengde gevoelens en belevenissen, naar Griekenland gereisd. We hebben elkaar dus veel te vertellen en zo als het nu gaat gaan we elkaar morgen in de loop van de dag ontmoeten.
Maar nu zijn we kapot moe. De slechte nacht en de spanning van de onderzoeken van vanmorgen eisen hun tol.
Gaat het nu dan lukken dat Baloe, nu bevrijd van zijn geïrriteerde bek en keel en voorzien van medicatie een goede nachtrust ingaat? En gaan wij die dan ook eindelijk weer hebben ?
We hebben, optimisten als we zijn, er wéér vertrouwen in.

Route: Leptokarya- Katerini - Paralia- Limani Litochoro
Gereden kilometers: 66
Coördinaten slaapplek : N 040°09,151’ O 022°32,910’

Geschreven door Geer.en.Car.on.tour