Door: Gerard

Door het wijd openstaande dakraam is de sterrenhemel goed te zien vanuit het bed. Het is 4 uur en voor mijn blaas is het tijd om me dan wakker te maken. Ik moet me dan even realiseren waar we zijn. Als je nagenoeg elke nacht op een andere plek slaapt is dat wel eens even moeilijk. Hier boven op de bult is het verder doodstil. De drie pubers die gisteren met een Renault busje met Frans kenteken beneden ons op het strand zijn gaan staan, bivakkeren er ook.
Voor de rest is er niks te zien of te horen. Ja, de branding, maar na al die nachten aan zee zijn we inmiddels aan dat geluid gewend.
Het lukt me nog om twee uurtjes te slapen maar dan komt de rode gloed van de opkomende zon die de sterren verbleekt en mij wéér wakker maakt.
Een uurtje op mijn mobiel mijn berichtjes lezen, het nieuws checken. De foto’s van Denise en Stijn, die op campervakantie in Noorwegen zijn bekijken en uiteraard de ‘babyspam’ , foto’s en video’s van mijn kleinzoon Noud op de familieapp bekijken. Nog even mijn Wordfeud spelletjes bijwerken en voor je het weet is er dan weer een uur voorbij. De buren slapen nog als ik met Baloe vervolgens een wandelingetje over het strand maak. Ze slapen op twee, tweepersoons luchtbedden. Op een luchtbed slaapt een van de jongens en op het andere een jongen met het meisje. Gisterenavond lag ze nog op dat andere luchtbed, maar kennelijk is ze vannacht over gerold naar de andere kant. Ik denk dat hierdoor niemand het koud of eenzaam heeft gehad vannacht. En zo kan het dus ook.

Als zij slaperig de zee inlopen, rij ik het busje van de bult af. Naar beneden gaat een stuk gemakkelijker en de kans dat je in het rulle zand vast komt te zitten is dan nagenoeg nihil. Zelfs Car knijpt haar nagels niet meer in de stoelleuning en zit al op haar mobieltje een paar coördinaten van caches in de GPS in te voeren. De eerste leidt naar de opgraving van Nestor Palace. Het duurt even voor we het ding te pakken hebben. We kunnen nu natuurlijk ook de eeuwenoude resten van de Grieken gaan bekijken, maar inmiddels hebben we allebei het zweet al op ons voorhoofd staan en ook aan zo’n 15 cm tong van Baloe is te zien dat het alweer warm is. We hebben inmiddels zoveel opgravingen bezocht door de jaren dat we het ondertussen ook wel een beetje gezien hebben. „Steine, immer nur Steine....“. Geen idee, wie dit ooit eens verzuchtte, maar we kennen de kreet alle twee.
Nog eentje dan, want die ligt toch op de route. Het blijkt een monnikenklooster te zijn boven op een heuvel waar we een mooi uitzicht hebben op de omgeving onder ons. De Gialova baai / lagune ligt aanlokkelijk onder ons. Zullen we nog even bij de paters een Frappé gaan drinken? Ze hebben op hun binnenplaatsje een soort terrasje gebouwd waardoor het lijkt dat ze ook iets te serveren hebben. Tevens hebben ze een speeltuintje aangelegd, al vind ik de combinatie klooster en speeltuintje een beetje...... 🤔
We laten de paters in hun moni verder met rust en zoeken het water op dat van bovenaf zo lonkte. Binnen no time sturen we het strand op tussen de struiken en bomen. Luifel uit en verder een strand(mid)dag.

Tegen het vallen van de avond rijden we naar het gezellige plaatsje Pylos. Talloze terrasjes rond het plein en langs de haven, dus hier hoeven we ook niet lang te zoeken. Het wordt een ijs en een frappé want gegeten hebben we al aan het strand.
Een plekje aan de kade moet dan ons slaapplekje worden.
Of dat ook zal lukken wordt afwachten. Een paar jaar geleden zijn we in dit stadje ook al eens door de politie weggestuurd en ook van andere camperaars hebben we gelezen dat ze hier niet welkom waren ‘s nachts en dat er gedreigd werd met boetes van € 300,- .
Maar we wagen het erop. No risk nu fun. Ik neem nog een paar glazen wijn zodat ik altijd een goed argument heb dat ik niet meer kan rijden.

https://youtu.be/eMNfJEK3EXo

Route: Romanos-Gialova-Pylos
Gereden kilometers: 32
Coördinaten slaapplek: N 036° 54, 937’ O 021° 41, 852’

Geschreven door Geer.en.Car.on.tour