Dag 12

Wát een nacht. Zo begonnen we gisteren het verslag. Alleen stond er toen nog ‘‘k.t ‘ tussen.
En dat was het vannacht dus helemaal niet. We hebben alle 3 heerlijk geslapen, Baloetje heeft nergens last van gehad en wij dus ook niet. En zo’n goede nachtrust was ook wel eens nodig na de ellende die we de laatste week voor onze kiezen hebben gekregen. Als ik om een uur of 7 de zee in loop volgt hij me zonder dat ik hem hoef te pushen en begint ontspannen rondjes te zwemmen. Zouden we dan nu het ergste hebben gehad? Hij taalt er helemaal niet meer naar om naar het gras te lopen, in ieder geval niet om te eten, wel natuurlijk om nog even zijn poot op te tillen. En dat mag van ons.
Zijn pillen innemen is een ander verhaal. Inmiddels weet hij wat er komt, 2 uur voordat hij zijn eten krijgt kom ik met een pipetje waar zijn drankje in zit. Een uur daarna krijgt hij de maagbeschermer en een uur daarna zijn (nog steeds )kip met rijst dieet. Mét 4 antibiotica tabletten. Ik vond dat ik slim was om deze tabletten in zijn eten te verstoppen maar dat had hij snel genoeg door en trok nog net niet zijn neus er voor op. Dus nu stop ik de pillen achter in zijn mond en daarna begint hij gretig aan zijn eten.

We hebben en houden vandaag een rustdag, wat de plek betreft konden we het slechter treffen. Een klein haventje in de buurt, strand voor de deur, douches op loopafstand waar ik vanmorgen al flink gebruik van heb gemaakt en 2 leuke restaurantjes op 50 meter afstand.
En we zijn dicht in de buurt van de kliniek waar Baloe gisteren is behandeld en waar we maandag weer naartoe moeten voor een eventueel vervolg-onderzoek en voor de uitslag van het bloedonderzoek dat naar Athene is opgestuurd.

We verwachten vandaag bezoek: Gerda en Riet zijn gisteren de grens met Griekenland overgegaan en hadden toen de puf niet meer om verder te rijden.
Ze zijn in een klein dorpje onder de grote plaats Edessa blijven hangen en hebben op hun overnachtingsplekje een boel bekijks gehad. Én ze zijn er niet met lege handen vertrokken. De een na de andere voorbijganger komt ze wat brengen. 4 Eieren, olijven, een pot vijgen jam, een zak abrikozen, een paar potten ingemaakte perziken en een kist kersen wordt ze door verschillende mensen in de handen gedrukt. Als je het dan over de Griekse gastvrijheid hebt dan is het dit toch wel.

Als ze rond drie uur bij ons het strand op rijden zakt hun busje bijna door van al het fruit dat ze hebben gekregen. Het lijkt wel een rijdende fruitzaak, het ontbreekt er nog maar aan dat er een luidspreker op hun dak staat waarin wordt omgeroepen wat er allemaal te halen valt.
De kist met de rode glanzende kersen en de abrikozen vinden meteen een weg naar mij. Riet kan door een opgelopen ‘jeugdtrauma’ geen kérs meer zien dus die gaat samen met Gerda en Geer aan een glaasje wijn c.q bier.

Vroeg in de avond, nadat Gerda en ik nog even een paar rondjes hebben gezwommen, schuiven we aan tafel in het restaurantje dat op 50 meter afstand van het busje ligt.
We hoeven niet naar huis te rijden en kunnen dus los gaan.....
Druk is het er niet, op een ander stel na dat een eind verderop zit, zijn wij de enigen. De vriendelijke ober die er rondloopt is als de dood dat de zwerfhond die er rondloopt en het terrein van het restaurant bewaakt alsof het van hem is, in gevecht raakt met Baloetje. Die is zich van geen kwaad bewust en ligt rustig onder tafel. En als dan blijkt dat het de hond is die vanmiddag gezellig naast Baloe bij ons busje lag, is zijn angst een beetje weg.
In een mum van tijd is de tafel gedekt, staat de wijn, het bier, de vis en de souvlaki voor onze neus. En zoals alle maaltijden in Griekenland is ook deze weer overvloedig en veel teveel. Op de achtergrond klinkt wat muziek en we zijn het er met ons allen niet over eens of het nu Grieks is of Turks. What ever. Het is gezellig, we hebben elkaar al veel te lang niet meer gezien en dus er komen weer de nodige (reis)verhalen op tafel.

Gelukkig dit keer weer een blog met een heleboel goed en leuk nieuws: Baloetje die zich weer een stuk beter lijkt te voelen, bezoek van onze gezellige Amsterdamse vriendinnen en als afsluiter een heerlijke maaltijd in dit kleine restaurant. Waar de ober ons ook nog eens verrast met een heerlijke toetje van de zaak: een stukje zelfgemaakte taart met daarboven op? Juist! KERSEN......

(En als je het kers-verhaal van Gerda en Riet wilt horen dan:
https://reizing-stars.nl/de-kers-op-de-taart/ #more-5477

Route: strand- restaurant - strand
Gelopen: 500 meter:)
Coördinaten slaapplek: zelfde als gisteren

Geschreven door Geer.en.Car.on.tour