Dinsdag 14 juni 2022/ Carry


Dag 29

Ook vannacht wordt het een nacht waar we weer veel wakker worden. Dit keer geen herrie maar mogelijk dat de emoties en de warmte ook hier een rol in spelen .
We zijn dan ook weer vroeg op en buiten. Geer schrijft het verslag van gisteren en ik duik nog even de zee in voordat we naar het huis van Katja en Henk gaan. Door de nauwe straatjes en langs het kerkhof waar Bernd ligt begraven. Zelfs na zijn dood blijft Henk zijn buurman, want hij heeft zijn woning vlak achter het kerkhof; zo kan hij ook hier nog altijd een oogje op hem in het zeil houden:) Bernd ligt als enige katholiek begraven op het kerkhof waar voor de rest alleen maar Grieks-Orthodoxe dorpelingen liggen.
Op het kerkhof staat, zoals het in de volksmond wordt genoemd, een knekelhuis. Een plaats waar in kleine metalen kisten de botten (knekels) van de overledene zitten. Nadat de overledenen drie tot vijf jaar in hun graf liggen worden zij door de oudste zoon of dochter opgegraven. De botten worden helemaal schoongemaakt en gewassen en in de knekelkist gelegd. Een praktijk die de Grieken wel gewoon, maar niet echt prettig vinden. Maar de invloed van de Grieks-Orthodoxe kerk is groot en staat cremeren niet toe. Dus in feite een uit nood geboren oplossing voor het grote tekort aan graven. Ook Bernd ligt nu in het graf van de vriendin van een kennis. Zij overleed al flink wat jaren geleden en die kennis besloot om de botten van haar vriendin eruit te halen om zo Bernd een mooie plek te geven. Een voor ons wat lugubere gedachte maar een prachtige geste van die kennis van Bernd.

Na de koffie bij Katja en Henk rijden we naar het huis van Bernd, een eindje verderop in het dorp. Ook weer even slikken, omdat we daar natuurlijk de laatste keer dat we hem zagen, samen hebben koffie gedronken.
Maar ook fijn om op die plek afscheid te nemen van Katja en Henk, de meer dan goede vrienden van Bernd.

De rest van de dag brengen we door aan de Dunes of Navarino in het kleine dorp Romanos. Ook hier zijn we al een paar keer eerder geweest, maar de plek is prachtig, de zee diepblauw. Hooggelegen op de rotsen, dus wel iedere keer een kleine klauterpartij om het water in te gaan. Maar de locatie is het meer dan waard. En het is er rustig, we hebben vannacht geen buren, geen scheurende brommers en geen herrie makende voorbijgangers.
Alleen maar het geluid van de beukende golven op de kust...

Maar dan, net als de zon in zee begint te zakken, opeens een hele hoop herrie. Geen brommers en geen joelende voorbijgangers. Maar hele zwermen, een dik soort hommels die ons van alle kanten belagen. En waardoor we vroeger dan gepland naar binnen worden gejaagd. Het zijn vermoedelijk juni-kevers die niet steken of bijten maar massaal om je kop en in je haar vliegen met hun zwaar brommend geluid. Stik irritant dus.

Route: Methoni - Pylos - Romanos
Gereden kilometers: 34
Coördinaten slaapplek: N 036°59,370’ O 021°38,950’

Geschreven door Geer.en.Car.on.tour