Zaterdag 29 februari 2020 / Carry
Dag 7

De wekker staat ingesteld op kwart over 6, ontbijt om 7 uur en vertrek naar Kandy om 7:30 h. Tot zover de avondverordening van Udaya ;) En aangezien wij toch vroege vogels zijn is dat voor ons geen probleem. Om 6:22 h schiet ik wakker: “Geer, je wekker is niet afgegaan! “ Hij slaapt rustig door en ik probeer het nog maar eens, maar nu wat harder. Nog steeds geen reactie, ook niet nadat ik het grote licht heb aangedaan. Dus ik kruip snel onder de douche, poets mijn tanden en kleed me aan. En nog steeds geen Geer die enige activiteit vertoont. Omdat het buiten toch nog verdacht donker is in tegenstelling tot hetzelfde tijdstip waarop ik gisteren door de pauw werd gewekt, kijk ik nog maar eens op mijn horloge en vloek in mezelf, het is 4:22 h. Dat krijg je als je ouder wordt en probeert om zonder bril ‘s morgens vroeg op je horloge te kijken. Dus ik kleed me snel weer uit en kruip naast een nog steeds slapende Geer, die twee uur later wel van de wekker wakker wordt en niks heeft gemerkt van mijn nachtelijke escapades. Maar we staan wél om half 8 klaar om te vertrekken. Op óns hoeft Udaya niet te wachten! Maar voordat we bij ons volgende hotel in Kandy aankomen rijden we naar de ‘Koneswaramtempel’ die een van de grootste en belangrijkste van het eiland is. Hij ligt hoog boven de zee, pittoresk op de Swami Rock die bovendien het toneel is van een tragische legende: in 1687 zou de dochter van een Nederlandse officier uit liefdesverdriet van de klip zijn gesprongen. Tja, als je dat voor een man doet moet je toch wel écht gek zijn....
De tempel herbergt de hoogvereerde lingam, het fallussymbool van Shiva die een goddelijke persoonlijkheid was in het Hindoeïsme. Tja, ík heb hem niet gezien, Geer ook niet vermoedelijk want anders had hij me zéker er op attent gemaakt. De tempel en alles eromheen is net het lunapark op de kermis. Teveel kleur en kitsch. In de marktkraampjes worden offerandes te koop aangeboden voor minder dan 1 euro en die gaan grof van de hand. De schooljeugd die hier op excursie is, vinden wij veel vermakelijker. Met zijn gekke streken laat Udaya ook hier iedereen lachen. Wat verderop staat een jong stel van rond de 20 jaar dat door de omringende fotografen in wat ongemakkelijk posities wordt gezet: Er worden trouwfoto’s gemaakt en ze zijn er duidelijk verlegen mee. Maar ze zijn prachtig gekleed in Tamil kledij en voor ons een mooier onderwerp om te fotograferen dan de kitsch in de tempel.

Voordat we naar Kandy doorknallen rijden we nog even langs de ‘Kanniyai Hot Springs,’ acht kilometer ten noordwesten van Trincomalee. De Srilankanen gieten hier het heilige water met emmers over hun hoofd en huid, de vrouwen zedig gekleed en de mannen met heupdoek of lange shorts. Terwijl Geer het tafereel op de foto vastlegt, waag ik me met blote voeten de glibberige trappen af en giet mijn benen en voeten af met hete emmers Heilig water. Moet je blijkbaar ook een gezonde mooie huid van krijgen dus ik giet het ook nog maar eens over mijn gezicht. En ik voel meteen hoe mijn huid erop reageert: de foto’s spreken voor zich:) Udaya staat zich weer eens flink op te winden, je mag de bassins namelijk alleen maar in met blote voeten en een jong Srilankaans meisje waagt het om met schoenen er doorheen te lopen. Ze krijgt flink de wind van voren en loopt meteen weg. Als we naar buiten lopen waarschuwt hij meteen de politie, die net even iets staan te eten. Maar ook die krijgen de huid vol gescholden: Eten moeten ze maar in eigen tijd doen, want hij betaalt niet voor niets tax om die agenten aan het werk te houden. Een opgewonden standje is het. De agenten knikken een beetje verlegen lijkt het wel en onze gids lacht tegen ons dat hij ze toch maar weer even met de neus op de feiten heeft gedrukt. Zo gaat dat blijkbaar hier.
Als we even later door het drukke Trincomalee rijden en hij zich ergert aan de manier van rijden stopt hij midden op de weg bij een agent om zich te beklagen. En dat terwijl hij de grootste druktemaker in het verkeer is. Hij zou in paniek raken wanneer zijn claxon het begeeft, toeteren is bij hem net zoiets als ademhalen.

Een paar kilometer vanaf de doorgaande weg naar Kandy ligt de Ibbankatuwawewa Dam. Volgens de app moet daar een geocache liggen die niet erg vaak wordt gevonden/gezocht beter gezegd. Want vinden doen we hem snel. De eigenaresse van het bootverhuur-tentje weet precies waarvoor we komen als ze ons met de gps ziet lopen. Stralend komt ze naar buiten met de doos, we tekenen het logboek voor onze eerste cache in Sri Lanka, maken nog een paar foto’s op de dam en verdwijnen dan weer snel in de airconditioned auto van Udaya. Die is wijselijk blijven zitten, die rare Nederlanders zal hij denken.

De ene drukke stad na de andere rijgt zich aan elkaar. Het verkeer is een chaos, vrachtwagens en bussen, tuk tuk’s, honden die aan de kant van de weg liggen, fietsers die er tussen door manoeuvreren, vaak tegen het verkeer in, de rotzooi langs de kant en de vele kleine winkeltjes.
Laat in de middag komen we aan in Kandy, hoog boven de stad ligt hotel: ‘Mountain View Residence’ . Het telt slechts twee kamers en heeft een prachtig uitzicht op de omringende bergen. De eigenaar staat al op ons te wachten met een welkomstdrankje, vraagt wat en hoe laat we willen eten en is een en al vriendelijkheid. De kamer is ruim, het bed is goed en op het terras naast onze kamer is het goed toeven. We zitten hier vrij hoog, de temperatuur is een stuk lager dan aan de kust en de wind maakt het erg aangenaam.
Het jonge echtpaar dat het hotel runt, is sinds drie jaar getrouwd en er loopt al een kleine beauty rond van 1 jaar en 10 maanden. Dus ze waren er snel bij:)
Hun trouwalbum ligt op tafel en als ze onze bewondering ziet haalt ze haar trouwjurk trots tevoorschijn en vertelt honderduit over de bruiloft.
Haar man zet een uurtje later een heerlijk diner op tafel. Alleen voor ons tweetjes. Het kleine meisje rent wat verlegen rond en zijn vrouw zit tv te kijken in de huis/eetkamer.
Een huiselijk tafereel dat in dit hotelletje in deze omgeving totaal niet storend is.
Wij laten op het terras in de luwte van een afdak, de dag aan ons voorbij gaan. Een drukke dag die heerlijk rustig eindigt. Udaya is bij zijn vrouw, tenslotte zijn wij nu 3 nachten in zijn woonplaats....

Geschreven door Geer.en.Car.on.tour