Dag 10 | Gerard

We hebben een mooie plek aan het strand iets noordelijk van Platamonas in het plaatsje Leptokarya. Breed kiezel/zandstrand, niet te druk, met waterkranen én douches. Grote bomen waar we de hele dag schaduw kunnen vinden en de camper op 5 meter afstand, dus de koelkast ook. En mocht het bier/frisdrank op raken dan is het eerste terras op 200 meter.We beginnen aan een wat een zorgeloze relaxdag zou moeten worden. Baloe vindt een plekje in de schaduw onder het lover van de bomen. Zijn eten (en medicatie) zitten er in en niets wijst erop dat we stress gaan krijgen.....
Om beurten gaan we lekker de zee in en dobberen op de lichte golfslag die veroorzaakt wordt door een licht zeebriesje. We genieten weer en vrolijk post ik een jaloersmakende foto op Insta en FB.

Maar een wijs gezegde is: “ Prijs de dag niet voor het avond is”
Rond het middaguur wordt hij onrustig. Er loopt kwijl uit zijn bek en het schokken van zijn lijf begint weer. We moeten hem aanlijnen want hij heeft dan nog maar één doel: gras. En waar het drie dagen geleden mee begon herhaalt zich. Met grote happen probeert hij de pollen uit de grond te rukken en hier is het niet alleen gras maar er zitten ook aren aan en van die nare zaadklisters. En dat laten we niet gebeuren. Met heel veel moeite lukt het hem om zijn maagsappen weer op te braken. Tevens tussendoor van die nare hoest geluiden. We worden er beiden bloednerveus van maar proberen zo rustig mogelijk te blijven. We willen de dierenarts telefonisch om raad vragen, maar krijgen vermoedelijk een assistente aan de lijn die geen woord over de Griekse grens spreekt. Ze heeft het over “handy” en dan volgt in rap tempo een nummer in het Grieks. Normaal zou Car deze cijfers wel verstaan maar nu in deze stress kan ze er geen telefoonnummer van maken.
Maar dan hebben we wel nog het nummer van Ylse en hoewel die ziek op bed ligt worden haar zoon en dochter gemobiliseerd om te helpen. Met een met tranen verstokte stem legt Car in half Duits/Nederlands uit wat er aan de hand is. Maar dat is voldoende voor deze geweldige mensen om voor ons te gaan bellen. “Onze” dierenarts is een paar daagjes op vakantie in Athos en kan ons dus niet helpen helaas. Wel krijgen we nog wat nummers en adressen van andere artsen mocht het helemaal uit de hand gaan lopen. Ruim drie uur duurt dit keer deze aanval. Het kost Baloe zoveel inspanning dat hij het bloedheet heeft. Hij hijgt zich een ongeluk en wij proberen zoveel mogelijk koelte te geven door zijn poten nat te houden. Het levert wat verbaasde en bezorgde blikken op van de strandgangers. Maar tegen het eind van de middag kalmeert hij enigszins. Zijn rijst met kip (en medicatie) slobbert hij gelukkig gretig naar binnen en drinken doet hij ook goed. Zo goed dat we ons daar ook weer zorgen over maken. Google is je beste vriend maar kan je ook zenuwachtig krijgen. Car leest iets over overmatig drinken van honden en dat dan “watervergiftiging” op de loer ligt. Ook dat nog. Maar uitdrogen kunnen we ook niet hebben. Dus we kiezen voor de door ons zelf bedachte gulden middenweg en gelukkig zitten we samen op een lijn en kunnen we zonder gekissebis goed overleggen.

Voor de nacht kiezen we een achteraf plek midden op het strand. Geen boulevard-wandelaars die nieuwsgierige blikken werpen en vragen stellen waar we niet op zitten te wachten. Zo op het oog zitten we er nu weer heel relaxed bij. Het rustgevende geluid van de branding op een verder leeg strand. Wij in de stoeltjes met een goed boek en B’loetje op zijn gemak tussen de bloemen (die hij nu gelukkig niet opvreet)

Ik had graag weer eens een onbezorgde blog willen schrijven, maar vooralsnog schrijven we nog even de opgedane frustratie van ons af. Ook dat lucht op.
En toch blijven we geloven in de goede afloop of zoals we in het Limburgs zeggen: “ ‘t kump good”

Route: Platamonas - Leprokarya
Gereden kilometers : 15
Coördinaten slaapplek: N 040°05,194’ O 022°34.042

Geschreven door Geer.en.Car.on.tour