Dinsdag 17 mei 2022. | Carry
Dag 1

Het vertrek vanmiddag loopt gesmeerd, we zijn inmiddels op elkaar ingespeeld. Afgelopen donderdag heb ik alle spullen al de camper ingestouwd, wat bij Geer dan wel weer de vraag ontlokt of we soms een half jaar op reis gegaan. Maar hij neemt met mijn antwoord genoegen: “Ga jij maar even lekker met Baloe wandelen, ik doe de rest wel. “
Maar de ‘troep’ die nu nog als laatste uit huis wordt gesjouwd past echt niet in 2 doosjes. Het worden nog eens 6 volle boodschappentassen die achter de rug van Geer zijn weg naar de camper vinden. Een heel verschil met wat onze twee Amsterdamse vriendinnen op hun reis meenemen. Zij zijn afgelopen zaterdag met hun busje vertrokken voor een reis van ruim 60 dagen door de Balkan. Met als bagage voor ieder niet meer dan 2 plastic dozen met persoonlijke spullen. Bij ons, in ieder geval bij mij, is dat dus beslist wel ietsje meer:) Hoewel ik Geer ervan verdenk dat hij ook wel aan 2 dozen genoeg zou hebben. Maar bij mij neemt de ‘smoek’ al een klein doosje in beslag. Tenslotte moet ik bij elke kledingstuk wel iets dragen dat erbij past:))

Nog even ‘goedkoop’ tanken op de Molenberg en dan kunnen we beginnen aan het eerste gedeelte van onze reis met als einddoel een bezoekje aan de fokster van Baloe, Anja Happ die in Wertheim woont.
Over de Duitse snelwegen hebben we al vaak genoeg geklaagd, Te druk, Te vaak file, Te veel Baustellen. En dat is ook vandaag niet anders. Maar met een blik op oneindig, een muziekje op de achtergrond en om de paar minuten iets te snacken is het wel vol te houden en rijden we rond 17 uur Wertheim/ Mondfeld binnen. Als de deur van de camper open gaat heeft Baloe al zijn neus in de lucht. Op een afstand van 100 meter ligt het huis van Anja en de geur van de honden, zijn moeder Gatia en zijn vierjarige halfzus Kiki heeft hij dan al opgevangen. En natuurlijk herkent hij ook zijn geboortegrond. Snel doe ik hem de riem om en dan sleurt hij me nog net niet naar het huis waar Anja al staat te wachten. Hij weet van vreugde niet wat hij eerst moet doen als hij haar ziet: springen, likken, blaffen en janken. En zoals het bij Anja gewoonlijk is wordt éerst de hond begroet en pas veel later zijn wij aan de beurt. Maar ook die begroeting is dan ook weer net zo hartelijk als anders. Bij een snel door haar in elkaar geflanste maaltijd (de 2 restaurants die het dorp rijk is zijn allebei gesloten) worden herinneringen opgehaald, de
laatste roddeltjes gedeeld en nieuwe verhalen verteld. En daar heeft zij er veel van en gaan natuurlijk altijd over honden:) En hoewel het kleine glaasje aperol mij al snel naar het hoofd stijgt en de lange dag me even opbreekt is het toch gezellig. Om een uur of 10 zoeken we het busje op, nog snel even wat rotzooi op en inruimen en dan duiken we het bed in. Morgenvroeg nog even een korte wandeling en dan rijden we verder oostwaarts richting Hongarije.

Route: Landgraaf- Aken- Frankfurt- Wertheim- Mondfeld
Gereden kilometers: 359
Coördinaten slaapplek: N 49’ 46, 954° O 009’25.189’

Geschreven door Geer.en.Car.on.tour