Donderdag 22 augustus 2019
door: Carry

Het is een beetje grauw buiten als we wakker worden. De thermometer wijst 13 graden aan. Killig, dus wordt het tijd om naar het zuiden af te zakken. Maar voordat we in Ancona moeten inchecken voor de boot hebben we nog een paar dagen de tijd. Het noordwesten van Oostenrijk waar we al jaren doorheen rijden óf op weg naar de boot, óf naar huis, is zo verschrikkelijk mooi. Maar echt tijd ervoor gemaakt hebben we eigenlijk nog nooit. Rond Seefeld in Tirol liggen tientallen prachtige wandelingen door het Karwendel gebergte en dus wordt Miep geprogrammeerd om ons via de snelste route daar naar toe te brengen. Volgens mijn kaartje gewoon over de Fernpas en langs de Zugspitze, de route die we al tientallen keren hebben gemaakt. Maar Miep heeft een andere weg in gedachten. Dwars door Garmisch Partenkirchen waar op nieuwjaarsdag het beroemde skischansspringen wordt gehouden naar Seefeld. En dit keer geven we haar gelijk: het is een prachtige, voor ons heel onbekende route, dwars door de bergen. Een paar kilometer ten noorden van Seefeld ligt het kleine dorpje Scharnitz, volgens de reisgids dé plaats waar een aantal mooie wandelingen door het Karwendelgebergte beginnen. Een niet zo moeilijke wandeling is die naar de Gleirschklamm, 3,5 half uur heen en terug. Volgens de juf van de infobalie is alleen het eerste stuk wat moeilijker, steil omhoog door het bos langs de rivier de Isar. Baloe geniet, en duikt meteen de snelstromende rivier in. Het eerste heel steile stuk gaat over in wat korte afdalingen en dan meteen weer de hoogte in. Na een uur lopen wordt het pad te smal, het water kolkt in de diepte en dan houden Baloe en ik het voor gezien. Het einde van de kloof is zeker nog een uur lopen, langs de steile rotswanden hangen stalen kabels, over het pad liggen glibberige boomstronken. Geer gaat nog even verder voor een paar foto’s en Baloe en ik blijven achter bij de waterval.
Na drie kwartier is hij echter nog steeds niet terug en verwacht ik ieder moment een lijk over de waterval te zien vallen. Bellen kan ik hem niet want er is geen netwerk beschikbaar. En de reservesleutels van het busje heeft hij ook nog in zijn rugzak:) Na een uur kan ik opgelucht ademhalen, breed lachend komt hij het pad aflopen. Mooie foto’s heeft hij gemaakt:)
Ruim vier uur later komen we puffend bij het busje aan, Baloe gaat meteen languit en is niet meer te vermurwen om ook nog maar 1 stap te zetten.
Ook Geer gaat onderuit en ik maak een begin met het reisverslag. Wij hebben maar een uurtje nodig om weer redelijk fit te worden maar Baloe weet niet hoe snel hij zijn mand in moet duiken als we aanstalten maken om verder te rijden.
Laat in de middag rijden we Italië binnen, de Penser Joch op 2211 meter hoogte is voor vandaag onze eindbestemming. Een plekje dat we in 2010 per ongeluk hebben gevonden. Kilometers uitzicht, kale bergen, een regenboog en een prachtige avondlucht. Mooier kan het niet zijn......

Route: Moos am Atasee-Füssen- Garmisch Partenkirchen- Scharnitz-Seefeld-Zirl-Innsbruck - Matrei- Penser Joch
Gereden kilometers: 189
N 046° 48. 459’. O 011° 26, 169”

Geschreven door Geer.en.Car.on.tour