's Ochtends was ik al vroeg wakker. Anne en Rikke gingen namelijk naar Huanta, welke een uitzichtpunt is. Ik was gisteren vergeten om ook het dekbed te wassen dus dat is wat ik ging doen. Daarna hing ik mijn telefoon en camera aan de oplader, want ik had met Ralph afgesproken vandaag om naar la Pampa te gaan in Quinua en daarna door naar QuinuaQ. La pampa is een gedenksmonument van de slag van Ayacucho die in 1824 plaatsvond. Het gedenksmonument is 44 meter hoog wat de 44 jarige onafhankelijkheidsstrijd symboliseerd. Elise en Tine gingen uiteindelijk niet meer naar die ene plek samen met de peruvianen, omdat Anne en Rikke niet meer gingen. Dat zou betekenen dat ze per persoon meer solles moesten betalen voor het vervoer, want het was nog te last minute om nog andere mensen te vragen om mee te gaan. Elise vertelde me 's ochtends dat Ralph had gevraagd wie er allemaal mee wilde naar de mis in de kerk om 7 uur 's ochtends, maar omdat ik geen wifi had , heb ik dit totaal niet meegekregen. Wij dachten dan ook dat Ralph nog in het centrum was, maar hij bleek niet gegaan te zijn. Ik had ondertussen al een groot gedeelte van mijn tas ingepakt voor morgen. Tine en Elise wilden wel mee naar de Pampa want zij waren daar ook nog nooit geweest. Ralph twijfelde of ie wel mee wilde want er was vandaag ook een processie in de stad om 15 uur in verband met Semana Santa. Ik vond het eigenlijk ook wel mooi om de processie te zien, maar ik had al zo veel gelezen over de pampa, dat ik het wel even moest gaan bekijken vond ik. Nu was mijn laatste kans. Dus we gingen na het middaguur met z'n vieren naar de paradero van de collectivo's. Daar gingen we lopend naar toe maar we hadden geen idee hoe we daar precies moesten komen. Op een gegeven moment waren we Ralph kwijt en kreeg Elise een berichtje dat hij toch naar de processie ging. Wij gingen verder op zoek naar de paradero. Ik dacht dat het op de hoek van de straat was en zag daar ook allemaal busjes vandaan komen. Elise checkte dit voor de zekerheid op haar maps. ja, daar leek het wel op, maar het zag er wel heel anders uit dan toen we eerder hier kwamen. Het bleek een andere ingang van het parkeerterrein te zijn. We namen plaats in een busje. Wel voor 1 sol meer dan de vorige keer, maar dat kan komen in verband met Semana Santa. Ik zat best lekker op mijn stoel, maar de man voor mij had een klapstoeltje waarvan de rugleuning te flexibel was, waardoor die man half tussen mijn benen lag. Tine en Elise werden achterin gepropt omdat er een oude dame meewilde. In Quinua werden we bij de taxistandplaats bij die souvenirkraampjes eruit gegooid. Wij hadden geen idee hoe je bij de Pampa kwam dus we hielden een tuktuk aan waar we met zn 3'en in gingen. We werden langs een weg eruit gelaten, aan het begin van een trap. Daar waren nog meer souvenirkraampjes en er stonden paarden, die je naar de pampa konden brengen. Wij liepen verder de "trappen op". De trappen waren meer betonnen balken, wat totaal niet fijn liep, dus we liepen er maar naast. Daar was de pampa. Wij hadden het veel mooier voorgesteld. Al die foto's op internet zijn echt fotoshop. Daarnaast was hij erg klein en vroegen we ons af hoe we dat uberhaubt dan vanuit ons huis konden zien. De pampa hoort wit te zijn maar had een gele aanslag. Het mooiste van deze plek was niet het monument maar het uitzicht over de bergen richting Ayacucho. We zaten nog even in het gras te genieten van het uitzicht toen het lichtjes begon te regenen. Ik trok uit voorzorg toch maar gelijk de regenhoes over mijn tas. Samen liepen we richting QuinuaQ. Want we hadden nu wel gezien dat mensen niet over de grote weg lopen, maar dat er een speciale weg door het dorp loopt. Deze weg was heel mooi, want naast de weg waren standbeelden uitgehakt uit hout of gemaakt van keramiek, typisch iets van Quinua. We liepen over de weg toen we opeens opgeschrikt werden door een raar geluid. Met een rotvaart kwam opeens water door de goot naar beneden. Kwam dat omdat het in de verte regende? De gootjes konden het vele water niet aan, waardoor het water ook op het wegdek stroomde. Wij volgden de bordjes richting de plaza, want vanaf daar wisten we de weg wel naar QuinuaQ. Achteraf gezien hadden we al veel eerder bij QuinuaQ kunnen zijn, maar we vonden het niet erg om om te lopen. Bij QuinuaQ aangekomen waren we de enige gasten. Niet veel later kwam familie van Aleksander, de chefkok, en kwam Dian met haar familie, de andere psychologe. Ik bestelde dit keer een ensalada con filete de trucha, kortom een salade met forel. Heerlijk vond ik het! Tine had pompoensoep en Elise had een quinoa-salade. We bestelde samen een kan drinken. Na het eten namen we plaats buiten in de schaduw, waar we nog frieten bestelden. Het meisje dat ober was voor onze tafel was duidelijk nog heel zenuwachtig maar ze deed het heel goed. Daarna verplaatsten we voor de 4de keer naar een andere tafel waar we genoten van de zon en het uitzicht. We maakten foto's en smeerden ons goed in. Om 17 uur gingen we weer lopend terug naar de taxistandplaats. Onderweg kwam Dian met haar familie in de auto. Die schoven allemaal een bips op waardoor wij erbij konden. Ze zette ons af bij de taxistandplaats. Daar hadden we al snel een collectivo geregeld waarbij we allen veel comfortabeler zaten dan op de heenreis. In Ayacucho aangekomen stopten we langs de weg, moesten we eerst betalen, dan werd er verder gereden en werden we eruit gelaten. Vanaf daar gingen we lopend weer terug naar huis. Ik deed mijn rugzak maar voorop want nu het Semana Santa is, wordt er veel meer geroofd omdat het veel drukker is op straat. Ik twijfelde of ik nog langs ViaVia zou gaan , maar als het nog donkerder zou zijn, zou ik een nog makkelijkere prooi zijn. Thuis had ik geen eten meer in huis, maar ik wilde wel nog wat eten, dus ik besloot om eerst even onder de douche en daarna dan ergens wifi te tappen en te eten, want ik zou van Frederique nog een berrichtje krijgen wat betreft de taxi voor morgen. Anne was zo lief om haar hotspot aan te zetten zodat ik niet helemaal naar een restaurant hoefde. Met Frederique was het ook snel geregeld, morgen naar haar met mijn bagage en dan gaan we samen naar het vliegveld. Het was al redelijk laat dus ik besloot ergens mijn 100 sol te wisselen in de straat en dan bij het andere vrouwtje even chapla's, avocado en tomaat te kopen. Thuis at ik dan 2 chapla's met avocado en de tomaat zo los. Na het eten pakte ik de rest van mijn spullen in en verplaatste ik alles naar de woonkamer zodat Rikke morgenvroeg alleen wakker zou worden van mijn wekker, maar niet van alle dingen die ik nog moet inpakken, of van aankleden of iets dergeijks. Toen ik dat eindelijk gedaan had, ging ik maar snel slapen.

Geschreven door Readandtravel