Vanochtend had ik lekker uitgeslapen tot 8:30 uur. Daarna ging ik gewoon mn kleren aandoen en eten, zoals ik altijd doe. Elina stuurde me een berichtje dat ze er al om 9:30 uur zou zijn. Dat is vroeger dan normaal. Ik at mn boterhammen op, poetste m'n tanden en smeerde me in met zonnebrand. Klaar! Ik vertrok rond 9:20 uur naar de hoofdweg. Daar stond het busje van "mijn wachtbuddy" op haar te wachten, want zij was er nog niet. Even later kwam ze en zwaaide ze vriendelijk toen ze met het busje wegreed. 9:30 uur.. nog geen Elina. Ik stuurde een sms'je met mijn Nederlandse telefoon, want mijn Nepalese telefoon was weer eens leeg wanneer ik hem nodig heb. Geen gehoor, de minuten tikte langzaam weg. 9:45 uur nog geen Elina... Ik belde haar op en ze vertelde me dat ze er pas over een kwartier zou zijn. Tjee... wat ga ik doen: ondertussen naar huis of niet? Ik besloot die 15 minuten ook maar te wachten, want anders moest ik weer 4 etages trappen op. Ik stond gelukkig wel in de schaduw en had al na 5 minuten wachten mijn tas afgedaan. 10 uur... de tijd dat Elina zou komen, met de nadruk op zou... Elina was namelijk nog nergens te bekennen. Ik had ondertussen al een ochtendhumeur. Na zeker 45 minuten staan te wachten kwam Elina aanrijden alsof er niks aan de hand was. Ik heb haar wel even gezegd dat ik t niet zo fijn vond, maarja zij kon mij ook niet bereiken, omdat mijn Nepalese telefoon leeg was.
Op kantoor zag ik dat ze me wel een whatsappberichtje had gestuurd om 9:40 uur. De tijd dat ik bij de weg stond en geen wifi heb, dat weet zij ook, dus dat vond ik ook een beetje raar.
Elina en ik zijn vrijwel meteen weer gegaan, we moesten naar de bank, die verderop ligt, en we gingen meteen voor mijn visum. We kwamen aan bij de Rastra Bank. Dit keer had ik wel een identiteitsbewijs bij me want die had ik ook nodig voor mijn visum. Elina schreef haar in op het formulier waar je moet noteren hoe laat je aankwam etc. Ik hoefde niks te laten zien, omdat ik gewoon op Elina haar naam meekon. Elina komt er namelijk vaker dus ze vertrouwde het wel. We moesten naar de 2de verdieping. Aan het eind van de gang was een kantoortje waar bureaus stonden met computers. Voor de rest lagen ordners op de grond en was er een chaos. Elina ging naar een vrouw en er stonden nog 6 mensen om die vrouw heen. Een andere medewerker had zeker 12 mensen om zijn bureau. Uiteindelijk bleek dat we een online formulier moesten invullen, maar die kon Chitra niet vinden op de website, dus hebben we foto's gemaakt van het formulier om dat na te maken, want dat kon ook zeiden ze bij de bank.
We gingen, nadat Elina haar had uitgeschreven, naar de Immigration Department. Ik moest Elina wel aanwijzen waar het was, maar dat kwam wel goed met mijn fotografisch geheugen. Daar aangekomen bleek dat ik 12.000 roepies zou moeten betalen. Zoveel had ik niet in mijn portemonnee zitten, dus ik heb even bijgepint. Ik had op dat moment misschien even wat meer moeten pinnen, zodat ik nu voor mijn dagelijks leven ook nog geld in mn portemonnee zou hebben zitten, maar ik kan er nog heel even mee doen. Ik hoef voorlopig ook nog niet naar de supermarkt.
Binnen had Elina even gevraagd waar ik moest zijn. Die vrouw vroeg of ik een online application form had ingevuld. Ja, dat heb ik! Dat scheelde een handeling en ook een wachtrij. Ik kon meteen doorlopen naar een counter waar een man de hele tijd zat te lachen. Ik verstond hem ook niet, dus Elina heeft als tussenpersoon gefungeerd. Ik kreeg mijn spullen terug en kon aansluiten bij de volgende counter. Daar moest ik even wachten voordat ik aan de beurt was. Ik was eindelijk aan de beurt, dus ik gaf alle formulieren, paspoort etc.. De mensen achter de counter waren eigenlijk niet aan het werken, maar ze keken naar de camerabeelden. Zou iemand zojuist geld hebben gestolen? Even later rende 2 medewerkers naar buiten om een vrouw staande te houden. Die vrouw had schijnbaar te weinig betaald. Even later kreeg ik te horen dat ik 12.400 rupies moest betalen, dus dat geld telde ik en gaf het aan de medewerker. Ik kreeg het bonnetje en moest even wachten. Mijn paspoort en kopieën werden ondertussen naar een andere counter gebracht die uiteindelijk er voor zorgden dat mijn visum in mijn paspoort kwam te staan. Even later werd mijn naam geroepen, maar ik verstond er helemaal niks van, het is dat ik zag dat het een rood paspoort was, dat ik wist dat het mijne was, want alle mensen die voor mij in de rij stonden hadden een zwarte of groene.
Dat was eigenlijk nog best snel geklaard. We gingen weer terug naar kantoor. Toen we net bij kantoor waren zag ik Rashtra. Rashtra is ook een van de Nepalezen die in 2009 naar Nederland kwam. Hij had laatst contact met mij gezocht en zou vandaag langskomen. Ik had nog naar hem geschreeuwd, maar dat had hij niet meer gehoord. Ik vroeg Chitra wat hij zei, Chitra vertelde me dat hij nog terug zou komen. Ik opende mijn Facebook, want daar hadden we contact. Ik wilde hem een berichtje sturen dat ik nu weer op kantoor was, maar zag dat hij mij al een bericht had gestuurd dat hij bij de Revolution Cafe was (het restaurantje bij ons in de straat). Ik vroeg of ik hem daar even kon spreken en ik was vrij om te gaan. Omdat Chitra ook op dat zelfde moment weg ging kon Elina niet met mij mee, anders hadden we daar meteen even een uitgebreide lunch genomen. Bij het restaurantje, was er niemand anders, dus het viel niet te missen waar Rashtra was. Rashtra was samen met 2 vrienden. We hebben samen gekletst in het Engels, want zij spraken ondanks ze alle 3 Nepalees waren ook gewoon Engels onder elkaar. Ik vroeg of ze dat speciaal voor mij deden en toen merkte ze het pas op, maar schijnbaar spreken ze altijd Engels tegen elkaar. We dronken eerst wat en vervolgens hebben we momo's, chicken chili en volgens mij was het chili frieten gegeten. Na een foto en nadat zijn vriend de rekening betaalde zijn we nog even naar een ander restaurantje gelopen, want Rashtra wilde me laten zien waar je ook heel lekker kon eten. Daarna ben ik weer teruggegaan naar kantoor, want als het aan hem lag zou ik de hele middag nog fun hebben. Natuurlijk is er ook gewoon werk te doen op kantoor en Elina wilde misschien ook wel even wat lunchen.
Toen ik weer op kantoor was heb ik nog even 2 Excelbestanden gemaakt met daarin de informatie die allemaal moet worden aangeleverd aan de Rastra Bank.
Daarna gingen Elina en ik vrijwel meteen weer weg. Shicir was onder al op ons aan het wachten en we gingen lopend naar een spa, waar een vriendin van Elina werkt. Zij was ook op het verlovingsfeest met haar vriend. Ik dacht dat we naar een restaurant liepen, maar we gingen gewoon even een theekransje houden in de spa. Letterlijk theekransje want ik kreeg als enige thee voor geschoteld, terwijl zij in het Nepalees aan het bijkletsen waren.
We zijn daarna een kathiroll gaan eten bij het standje zelf. We namen afscheid van Shicir, want die moest weer werken en wij eigenlijk ook. We gingen naar een tempel naast Fire and Ice en de bank. We moesten namelijk van Chitra even de toerist uithangen door foto's te maken.
Daarna zijn we naar de bank gegaan. Eerst boven, maar daar was niemand, we kwamen namelijk net tijdens lunchtime. Maar dat was niet het enige wat we moesten doen in de bank. We moesten onder ook nog geld ophalen. Alle counters lagen eruit en we konden alleen maar aansluiten aan een lange rij. Na best lang wachten, maar als je het gezellig hebt valt dat wel mee, konden we het geld meenemen en gingen we terug naar boven. Boven was nog steeds niemand bij dat bureau dus vroeg Elina of het ook bij een ander bureau kon. We kregen te horen dat we alleen morgen dat kunnen regelen.
We gingen weer terug naar kantoor, maar konden eigenlijk niet veel doen, want het internet was vandaag echt mega traag. Sinds we een nieuwe wifi hebben is hij zelfs nog trager dan dat het was. Ook Elina haar computer reageert gewoon niet meer normaal. Ohja het kan misschien ook liggen aan dat Chitra een of ander nieuwe Windows op zijn computer heeft gezet.
En ja als je mail niet werkt dan moet je bestanden maar via een usb-stick naar elkaars computer overzetten. Op een gegeven moment was ik gewoon mn usb-stick kwijt, maar die bleek gewoon bij Chitra te liggen.
Na kantoor ging Elina weer met Dev boodschappen doen voor de bruiloft. Elina had Shicir gevraagd of hij mij thuis kon afzetten want hij woont ook vlak bij Kirtiput ofzo. Maar Shicir was aan de andere kant van de stad voor een taak van zijn bedrijf, dus ik ben lopend naar huis gegaan.
Ik heb me even een kort broekje aangetrokken en even mijn social media bijgewerkt. Daarna heb ik eten gekookt, weer hetzelfde als gisteren.
Vandaag ga ik lekker vroeg slapen, want ik ben nogal moe.

Geschreven door Readandtravel