De bus bracht ons dus naar het vliegtuig, waar we nog moesten wachten omdat de cabincrew nog niet klaar was. Toen de deuren van het vliegtuig open gingen mochten we de bus verlaten en plaatsnemen in het vliegtuig. Toen iedereen zat deden de stewardessen de bagageruimtes boven de zitplaatsen dicht. De eerste klep ging niet dicht. Er lag een koffer die te groot was voor die bagageruimte. De stewardess vroeg aan de mensen van rij 1 van wie dat die koffer was, maar het was niet van hen. De stewardess vroeg verder tot ze de helft van het vliegtuig ongeveer had gehad. De koffer was van niemand. Ze bekeken welke naam erop stond en zochten deze naam in de lijst waarop de namen en zitplaatsen staan. De koffer bleek van meneer op plaats 14A te zijn. Deze meneer reageerde niet wanneer die stewardess al eerder vroeg van wie die koffer was. Pas toen ze even persoonlijk kwamen zeggen dat hij zijn koffer daar weg moest halen en in zijn eigen kofferruimte moest stoppen zei hij dat het zijn koffer was. Maar meneer bleef lekker zitten. De mensen naast hem stonden voor hem op en uiteindelijk kwam er een besef, terwijl de stewardess ondertussen al die koffer naar rij 14 had gesleept. Door deze actie was onze vlucht vertraagd. We vertrokken zo'n 15 minuten later. Naast mij was een plek vrij en daarnaast zat een mannelijke student uit Engeland. Ik heb bijna heel de vlucht geslapen. Vlak voor de landing heb ik paar mooie foto's kunnen maken van de zonsondergang en huisjes. De landing was niet erg prettig. Een kind begon te huilen en ik dacht bij mezelf: kindje je mag van mij nu terecht huilen. Toen ik aankwam rende iedereen meteen al naar tafels toe waarop je blijkbaar een papiertje moest pakken en invullen. Hierop stonden dingen zoals: naam, adres van verblijf, heeft u een visum, hoelang blijft u etc. Nadat ik het briefje had ingevuld, liet ik mijn paspoort controleren en kon ik door de douane. De douane is iets chaotischer dan in Nederland. Iedereen duwt tegelijk zijn bagage door 1 scan. Je moet door een poortje lopen, net als in Nederland, maar ik zag niemand die je dan eventueel zou moeten fouilleren... Daarna kon ik mijn koffer van de band gaan halen. De koffers waren al heel snel op de band, alleen die van mij was nergens te bekennen. Ik zag 50 keer die rode koffer met blauwe stippen voorbij komen, maar mijn koffer... nee die was er niet. Na aantal minuten gewacht te hebben kwam mijn koffer! Yes! Buiten stond Chitra mij al op te wachten, die stond er waarschijnlijk al een uur. We zijn toen met een 'taxi' (denk een vriend van hem) naar mijn appartement gereden. Dit duurde wat langer dan normaal aangezien er heel veel verkeer was en overal getoeter. Bij mijn appartement stond gelijk een workout te wachten want ik kon de trappen op naar 4 hoog. Ze maakten mijn appartement open en.... het is heel huge voor een appartement in Kathmandu. Het galmt hier ook. Ik had het appartement nog niet gezien op foto's of dergelijke, alleen van een appartement waar ik eerst zou komen, maar die bleek te zijn verhuurd. Er stond ook meteen 8 flessen water, bananen en ontbijt voor morgen voor me klaar. Nadat ik mijn spullen had neergezet, ben ik met Chitra wat gaan eten in Thamel (toeristenwijk) tegenover La Dolce Vita. Dit restaurant is zeker aan te raden en ik kom zeker nog eens terug daar. Heerlijk gegeten! We hadden een warme schaal met kip, ui, paprika en sla en op een bord rijst met bruine bonen wat gegeten wordt met soort droge pannenkoeken. Na het eten gingen we lopend terug naar het appartement. Chitra vertelde me hoe we liepen, maar ik had weinig richtingsgevoel zo in het donker en door al die steegjes. Bovendien moesten we drukke wegen oversteken, waarbij je maar moet hopen dat wegmisbruikers je niet omver rijden. Bij het appartement aangenomen nam ik afscheid van Chitra. Hij vertelde me dat hij me morgen om 8:30 uur komt ophalen zodat we met de collega's wat gaan drinken.
Ik heb me even opgefrist door een douche te nemen. Ik ben er nog niet uit welke knop voor warm is en welke voor koud water (mogelijk is het geen van beide). Dat was dus een snelle douche. Daarna heb ik nog geskyped met papa en mijn zus. Niet erg lang aangezien het al laat was voor mij en ik dus morgen vroeg op moest. Maar meisje eigenwijsje... Ik heb voor jullie de eerste blog zitten typen en ben pas om 00:30 gaan slapen. Het appartement heeft geen nachtlampje, dus toen ik het licht uit deed aan de andere kant van de huge kamer was het pikkedonker en kon ik geen hand voor ogen zien. Toen heb ik maar besloten een lamp aan te laten, wat er gelijk 3 zijn. En ben ik maar proberen te gaan slapen ondanks de toeters en honden geblaf.

Geschreven door Readandtravel